[همسر یک مشکوک به ام اس]

تحقیقات جدید توسط محققان در دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو و مدرسه سینا نشان می دهد حیواناتی که از لحاظ اجتماعی برای مدت طولانی از هم جدا شده باشند کمتر میلین سازی در منطقه ای از مغز که مسئول رفتار عاطفی و شناختی پیچیده، است را انجام می دهند.

این تحقیق امید تازه ای بر روی انعطاف پذیری مغز و توانایی مغز برای انطباق با تغییرات محیطی ایجاد کرده است. این نشان می دهد که سلول های عصبی تنها ساختار مغز نیستند که تغییرات در پاسخ به محیط فرد را ایجاد می کند، و میلین هم می تواند نقش داشته باشد.


مقاله تاکید می کند که تغییر در ماده سفید مغز، یا میلین مغز قبلا در اختلالات روانی هم دیده شده است، و تخریب میلین همچنین رابطه با افسردگی دارد. در سالهای اخیر، تغییرات میلین در حیوانات بسیار جوان و نوجوانان در پاسخ به تغییرات محیطی نیز دیده شده است.

دیتز می گوید: "این تحقیقات برای اولین بار یک نقش برای میلین در اختلالات روانی را نشان می دهند،". "این نشان می دهد که انعطاف پذیری در مغز به نورون ها محدود نمی شود، بلکه به طور فعال در سلول های گلیال مانند الیگو دندروسیتها، که در تولید میلین نقش دارند هم رخ می دهد."

این مقاله نشان می دهد که استرس انزوای اجتماعی توالی را مختل می کند که در آن سلول های میلین سازی یعنی الیگو دندروسیتها ، شکل می گیرد. در این آزمایش، موش های بالغ، که به طور معمول حیوانات اجتماعی هستند، به مدت هشت هفته از هم جدا شدند تا حالت افسردگی در آنها ایجاد شود. آنها سپس در کنار یک موش جدید که تا به حال ندیده بودند قرار گرفتند. در حالی که موشها به طور معمول بسیار با انگیزه برای ارتباط اجتماعی هستند، موشی که در انزوا ی اجتماعی قرار داده شده بود هیچ علاقه ای به تعامل با موش جدید نشان نداد،
تجزیه و تحلیل بافت مغز حیوانات اجتماعی منزوی شده نشان داد سطح طبیعی رونویسی ژن برای سلول های الیگودندروسایت در قشر جلو مغز، منطقه ای از مغز که مسئول رفتار عاطفی و شناختی است به طور قابل توجهی پایین تر از موشهای غیر منزوی است.

"این تحقیق برای اولین بار توضیحی از این مکانیزم که در پشت این انعطاف پذیری مغز رخ می دهد را فراهم می کند، و نشان میدهد که چگونه این تغییر در سطح تعامل اجتماعی از حیوان منجر به تغییر در تولید الیگو دندروسیتها می شود."

تغییر کلیدی این است که هسته سلولی در قشر بجلو مغز که یک فرم فشرده از مواد DNA است و غیر قابل دسترس برای بیان ژن بود شامل هتروکروماتین کمتر است.

این فرایند فشردگی DNA همان چیزی است که باعث می شود که به الیگو دندروسیتهای بالغ، اجازه داده شود آنها مقادیر طبیعی از میلین تولید کنند.، محققان در حیوانات اجتماعی منزوی شده مشاهده کردند که تراکم لازم وجود ندارد، و الیگو دندروسیتها بیشتر نابالغ هستند. با افزایش سن ، به طور معمول، شما می توانید تراکم بیشتر را مشاهده کنید، اما زمانی که انزوای اجتماعی مداخله می کند، فشردگی کاهش یافته و در نتیجه، کمتر میلین در حال ساخته شدن است. "

با این حال، این تحقیق همچنین نشان داد که تولید میلین پس از یک دوره از فعالیت های اجتماعی به حالت عادی برگشت ، نتایج نشان می دهد که مداخلات محیطی برای معکوس کردن پیامدهای منفی از انزوای اجتماعی بزرگسالان کافی بود.

مقاله جدیدی به همراه گزارشی که در اوایل سال جاری توسط یکی دیگر از گروه ها انجام شد نشان داد که تغییرات میلین ایجاد شده توسط انزوای اجتماعی به انعطاف پذیری مغز گسترش می یابد ،
علاوه بر این این تحقیقات پیشنهاد می کند که شاید بازیابی بعد از حمله MS ممکن است از طریق تعامل اجتماعی افزایش یابد،". "این موضوع یک مسیر تحقیقاتی دیگر برای بررسی اختلالات خلق و خو و میلین را باز می کند که ممکن است با یکدیگر ارتباط داشته باشند."

http://www.medicalnewstoday.com/releases/252707.php