[MFhealth]

من دیروز به استادم گفتم که اینطوریم داروهامو نیاوردم و از این مشکلا............

کلی متاثر شد

ولی باز گفت باید گزارش اولیه حداقل 80 صفحه باشه

چرا به من ترحم نمیکنن
شاید اصلا نفهمید من چی گفتم
احتمال دومی قوی تره

منم یادمه اون اول، کلی پروژه داشتم که دکترم بهم گواهی داد که به استادم بدم و کار نکنم. منم هر کاری کردم نتونستم با خودم کنار بیام که به استادم بگم چون مطمئن بودم که اینجوری جواب می ده تازه نمی دونی استاد راهنمام چه سختگیر بود مطمئن بودم اگه بگم فکر می کرد دارم بهون میارم. کارم به جایی رسید که تو بیمارستان لپ تاپ می بردم پروژه ام رو انجام میدادم.

[paeeze]

MF جان من کارم تموم شداااااااااااااااااااااااااااا

پروژه پردازش داشتی بیا بده من ....دیگه استاد شدم
لبه برداری میکنم بیا و ببین

[Narges]

معنی ترحم مگه چیه ؟
اصلا چرا فکر میکنی ؟ مگه فرق مراعات و ترحم چیه ؟ به هر دلیل هواتو داره دیگه .

دقیقاً از اینکه هوامو دارن هم ناراحت میشم هم خیالم آسوده شده

[sayehtavakkoli]

به نظر من خيلي گفتن اين موضوع سخته من هم خودم شاغل هستم ولي هنوز براي كسي اين موضوع را نگفتم چونكه مي دونم بازتاب خوبي نخواهد داشت متاسفانه.

[paeazan]

29شهريور1392

سلامت نیوز:‌ می خواهید بین بیماری ام اس و عوارض آن و شغلتان تعادل ایجاد کنید؟ بنابراین مسائلی است که باید آنها را بدانید.

کسانی که بیماری ام اس دارند، می دانند که بعضی روزها خوب می گذرد؛ در صورتی که روزهای دیگر، کار را، سخت می کند. در حالیکه تمایل به بهره وری و ادامه اشتغال همچنان باقی می ماند.
خبر خوب این است که امکان ادامه کار بعد از تشخیص ام اس وجود دارد، ولی لازم است وقتی علامت های ام اس شروع می شوند و بر روی کار شما اثر میگذارند، از راه حل های موجودی که به شما بسیار کمک می کنند آگاه باشید.

صحبت درمورد بیماری ام اس در محل کار

بنابر نظر دکتر نیکلاس لاروکا، نائب رئیس سازمان سلامت و مرکز تحقیقات بین المللی ام اس، یکی از اولین تصمیم های سخت کسی که به تازگی برایش بیماری ام اس تشخیص داده شده، این است که به چه کسانی و تا چه اندازه از بیماریش بگوید.
هیچ قانونی در رابطه با الزام اعلام بیماری، وجود ندارد ، لاروکا می گوید: اما وقتی نشانه های ام اس مانند خستگی زیاد نمایان می شود، همکاران و رئیس شما ممکن است نگران شوند که مشکلی وجود دارد که نمی دانند.
وقتی علائم بیماری آشکار می شوند، لازم است که اطرافیان شما از اتفاقی که افتاده ، مطلع شوند . در غیر این صورت شرایط برای همه سخت خواهد شد. لاروکا اضافه می کند، وقتی شما تصمیم می گیرید بیماری خود را اطلاع دهید، توجه داشته باشید که: همه کس نمی دانند ام اس چیست، وضعیت شما به چه صورت است و اینکه چطور باید با این موقعیت برخورد کنند.

تغییراتی که به شما کمک می کنند تا با ام اس زندگی کنید

زندگی همراه ام اس برای هر فردی فرق می کند. وقتی علامت های بیماری شما تغییر می کنند، نیازهای شما هم تغییر می کنند. سرانجام، شما ممکن است نیاز داشته باشید که از حمایت های قانونی مربوطه استفاده کنید که کارفرما ها را موظف به هماهنگ سازی محیط با افراد ناتوان می کند. لاروکا می گوید هماهنگ سازی های عمومی و معقولی هست که کارفرماها می توانند برای کارمندان بیمار ام اس فراهم کنند. این خدمات عبارت اند از:

کار در پایین ترین طبقه. اگر ناتوانی حرکت و لزوم دسترسی وجود دارد.
نزدیک بودن به سرویس بهداشتی چنانچه مسئله کنترل ادرار حس می شود.
کار در محیط خنک چنانچه حساسیت به گرما وجود دارد.
زمان استراحت انعطاف پذیر وقتی خستگی طاقت فرسا می شود.
استفاده از مرخصی استعلاجی کوتاه مدت در حین و بعد از شدت بیماری.
استفاده از صفحه نمایش های بزرگتر یا ابزار کمکی بصری وقتی بینایی دچار اختلال می شود.
استفاده از ابزار کمکی حافظه ( مثل یادداشت های اداری ) و نرم افزار های برنامه ریزی که اثر از دست رفتن حافظه و حس درهم ریختگی را کاهش می دهند.
لاروکا یادآوری می کند که بیشتر این تسهیلات گران قیمت نیستند.

وقتی زندگی با ام اس به معنی ترک کار است

متاسفانه، لاروکا خاطر نشان می کند، کسانی که ام اس دارند ممکن است روزی با این واقعیت روبرو شوند که ادامه کار تمام وقت خارج ار خانه، برایشان بسیار مشکل است. اگر متوجه شدید که قادر به انجام وظایف شغلی خود نیستید، لازم است که از مرخصی طولانی مدت استعلاجی، استفاده کنید.

توقف کار و درخواست از کارافتادگی وقتی لازم است که:

رفت و آمد . وقتی شما متوجه می شوید که خارج شدن از بستر و با وسایل نقلیه به سر کار رفتن برایتان مقدور نیست.
سفرهای کاری، برایتان مشکل شده است.
شما از تسهیلاتی که جهت بیماری برایتان استفاده شده ،خسته شده اید.
خستگی. همه انرژی خود را در کار، از دست می دهید و توان بودن درکنار خانواده و پرداختن به علاقه هایتان را ندارید.
مشکل شناختی. از دست دادن توانایی شما برای یاد آوری جزئیات، برنامه ریزیی زمانی و پروژه ها یا چند مسئولیت داشتن که به کار شما لطمه می زند.

کار پاره وقت برای بعضی بیماران گزینه خوبی است. لاروکا می گوید خیلی از بیماران تصمیم می گیرند مشورت کنند و در خانه کار کنند. این ازماندهی ایده آلی برای یک بیمار است – چنانچه آنها بتوانند از کامپیوتر و ارتباط از طریق ایمیل، کنفرانس های اینترنتی و تلفن استفاده کنند. خیلی از بیماران ام اس می توانند برای مدت نامحدود به این شیوه کار کنند.
منبع:‌ مجله پزشکی مادر
لینک خبر

[farzaneh20]

[size=small]
به نظر من یه ام اسی میتونه کار کنه و نباید به خاطر وضعیتش اونو از اشتغال محروم کرد .البته به این شرط که فرد ام اسی ساعات کاریش را تا آن اندازه تنظیم کنه که اونو اذیت نکنه فرد ام اسی باید خستگی رو مدیریت کنه و مانع از عوارض ناشی از خستگی و تاثیر آن بر بیماریش شود .

29شهريور1392

سلامت نیوز:‌ می خواهید بین بیماری ام اس و عوارض آن و شغلتان تعادل ایجاد کنید؟ بنابراین مسائلی است که باید آنها را بدانید.

کسانی که بیماری ام اس دارند، می دانند که بعضی روزها خوب می گذرد؛ در صورتی که روزهای دیگر، کار را، سخت می کند. در حالیکه تمایل به بهره وری و ادامه اشتغال همچنان باقی می ماند.
خبر خوب این است که امکان ادامه کار بعد از تشخیص ام اس وجود دارد، ولی لازم است وقتی علامت های ام اس شروع می شوند و بر روی کار شما اثر میگذارند، از راه حل های موجودی که به شما بسیار کمک می کنند آگاه باشید.

صحبت درمورد بیماری ام اس در محل کار

بنابر نظر دکتر نیکلاس لاروکا، نائب رئیس سازمان سلامت و مرکز تحقیقات بین المللی ام اس، یکی از اولین تصمیم های سخت کسی که به تازگی برایش بیماری ام اس تشخیص داده شده، این است که به چه کسانی و تا چه اندازه از بیماریش بگوید.
هیچ قانونی در رابطه با الزام اعلام بیماری، وجود ندارد ، لاروکا می گوید: اما وقتی نشانه های ام اس مانند خستگی زیاد نمایان می شود، همکاران و رئیس شما ممکن است نگران شوند که مشکلی وجود دارد که نمی دانند.
وقتی علائم بیماری آشکار می شوند، لازم است که اطرافیان شما از اتفاقی که افتاده ، مطلع شوند . در غیر این صورت شرایط برای همه سخت خواهد شد. لاروکا اضافه می کند، وقتی شما تصمیم می گیرید بیماری خود را اطلاع دهید، توجه داشته باشید که: همه کس نمی دانند ام اس چیست، وضعیت شما به چه صورت است و اینکه چطور باید با این موقعیت برخورد کنند.

تغییراتی که به شما کمک می کنند تا با ام اس زندگی کنید

زندگی همراه ام اس برای هر فردی فرق می کند. وقتی علامت های بیماری شما تغییر می کنند، نیازهای شما هم تغییر می کنند. سرانجام، شما ممکن است نیاز داشته باشید که از حمایت های قانونی مربوطه استفاده کنید که کارفرما ها را موظف به هماهنگ سازی محیط با افراد ناتوان می کند. لاروکا می گوید هماهنگ سازی های عمومی و معقولی هست که کارفرماها می توانند برای کارمندان بیمار ام اس فراهم کنند. این خدمات عبارت اند از:

کار در پایین ترین طبقه. اگر ناتوانی حرکت و لزوم دسترسی وجود دارد.
نزدیک بودن به سرویس بهداشتی چنانچه مسئله کنترل ادرار حس می شود.
کار در محیط خنک چنانچه حساسیت به گرما وجود دارد.
زمان استراحت انعطاف پذیر وقتی خستگی طاقت فرسا می شود.
استفاده از مرخصی استعلاجی کوتاه مدت در حین و بعد از شدت بیماری.
استفاده از صفحه نمایش های بزرگتر یا ابزار کمکی بصری وقتی بینایی دچار اختلال می شود.
استفاده از ابزار کمکی حافظه ( مثل یادداشت های اداری ) و نرم افزار های برنامه ریزی که اثر از دست رفتن حافظه و حس درهم ریختگی را کاهش می دهند.
لاروکا یادآوری می کند که بیشتر این تسهیلات گران قیمت نیستند.

وقتی زندگی با ام اس به معنی ترک کار است

متاسفانه، لاروکا خاطر نشان می کند، کسانی که ام اس دارند ممکن است روزی با این واقعیت روبرو شوند که ادامه کار تمام وقت خارج ار خانه، برایشان بسیار مشکل است. اگر متوجه شدید که قادر به انجام وظایف شغلی خود نیستید، لازم است که از مرخصی طولانی مدت استعلاجی، استفاده کنید.

توقف کار و درخواست از کارافتادگی وقتی لازم است که:

رفت و آمد . وقتی شما متوجه می شوید که خارج شدن از بستر و با وسایل نقلیه به سر کار رفتن برایتان مقدور نیست.
سفرهای کاری، برایتان مشکل شده است.
شما از تسهیلاتی که جهت بیماری برایتان استفاده شده ،خسته شده اید.
خستگی. همه انرژی خود را در کار، از دست می دهید و توان بودن درکنار خانواده و پرداختن به علاقه هایتان را ندارید.
مشکل شناختی. از دست دادن توانایی شما برای یاد آوری جزئیات، برنامه ریزیی زمانی و پروژه ها یا چند مسئولیت داشتن که به کار شما لطمه می زند.

کار پاره وقت برای بعضی بیماران گزینه خوبی است. لاروکا می گوید خیلی از بیماران تصمیم می گیرند مشورت کنند و در خانه کار کنند. این ازماندهی ایده آلی برای یک بیمار است – چنانچه آنها بتوانند از کامپیوتر و ارتباط از طریق ایمیل، کنفرانس های اینترنتی و تلفن استفاده کنند. خیلی از بیماران ام اس می توانند برای مدت نامحدود به این شیوه کار کنند.
منبع:‌ مجله پزشکی مادر
لینک خبر

[شفا یافته]

بنظر من لزومی نداره اول کار در مورد بیماری به کسی گفته بشه. بعد از اینکه بقول معروف جای پا محکم شد، میشه گفت. چون طبیعی هست که شروع کاری کسی تعهدی نداره اما بعد که جزء خودیها به شمار اومدید مشکلی پیش نمیاد و تازه همه هم درک و کمک می کنند.

جز راست نباید گفت
هر راستی را نباید گفت

ولی با همه این صحبتها خودم تا زمانی که دیگران از بیماریم اطلاع نداشتند خیلی اذیت شدم. اما باید در نظر داشت که: نابرده رنج، گنج میسر نمیشود.

اگر تصمیم دارید به کاری مشغول بشید بهتره اولش چیزی نگید، چون قضاوت دیگران نه بر اساس تواناییهای شما، بلکه بر اساس ذهنیات خودشون انجام می گیره. اجازه بدید شما را بیشتر بشناسند، توانایی هاتون را بدونند و هر زمان که مناسب دونستید، در موردش صحبت کنید.

من حتی یک روز هم بابت بیماریم مرخصی نگرفتم و ثابت کردم که با ام اس هم توانا هستم و ثابت کردم که همیشه راهی هست. اگر شرایطم تغییر کرده میتونم شرایط محیطی ام را متناسب با اون تغییر بدم و همین اعتماد بنفسم باعث شد که دیگران هم در رسیدن به اهدافم کمکم کردند. میتونستم ده سال پیش ازکار افتادگی بگیرم اما حتی تصمیم دارم شغلم را تغییر بدم و کارهای مهمتری انجام بدم و فکر میکنم که خیلی بیشتر از 30سال هم میتونم کار کنم.

[MFhealth]

الان وضعیت کار به صورتی شده که کارفرما از ترس اینکه ممکنه شما به خاطر بیماری کمی کمتر کار کنی یا مرخصی بگیری ترجیح می ده قراردادت رو فسخ کنه یکی دیگه قبراق و سر و حال تر از تو بیاد سرکار چه برسه به اینکه بخواد جهت رفاه حال تو تغییرات ایجاد کنه مگر اینکه بعد از سالها کار دوست داشته باشه یا احساس دین کنه و مسائلی از این قبیل باشه.

[neghar]

شفا یافته عالی گفته "هر راستی را هم لازم نیست بگیم" جرا که قضاوت دیگران بر حسب ذهنیتی است که ایجاد میشه

[shahrzad.s]

به نظر من تو ایران اصلا نمیشه با کارفرما صادق بود!!!
من که اگر بگم ام اس دارم دیگه قراردادم تمدید نمیشه و از فامیل ها ودوست وآشناهاشون آنقدرا هستند که سریع جایگزن کنند!!
ان شااله که خدا کمک کنه بدون نیاز به ناز کارفرماها به کارمون ادامه بدیم