2011/08/22, 02:07 PM
1- با وجودي كه همه ام اسي ها به نداشتن آگاهي جامعه در مورد ام اس اذعان دارند پس چرا برخي بيماران در بيان اين مشكل به اطرافيان خود ابائي ندارند اما برخي ديگر احساس هراس نموده و سعي در مخفي كردن آن دارند؟ آيا تفاوت هاي شخصيتي در اين دوگانگي نقش دارد؟؟
به نظر من بستگی به شرایطی داره که دارن توش زندگی می کنند. ممکنه یکی از اینکه اطرافیانش متوجه بیماریش بشن و هر کسی واسه ی خودش دکتری کنه و راه روش درمان بهش نشون بده احساس نارضایتی کنه و یکی هم حرفای اطرافیان واسش اهمیتی نداشته باشه.
یا اینکه یکی واسش مهم باشه چون وقتی می فهمن ام اس داره در گوشی بگن این آینده اش فلان میشه و یکی اهمیتی نداشته باشه واسش .
من به همه ی هم کلاسی ها گفتم و واکنش منفی ازشون ندیدم و حتی خیلی هم خوب برخورد کردن غیر از یکی دو نفر اونم زیاد اهمیتی نداشت .
2- بالا رفتن اگاهي جامعه در اين زمينه در چه ابعادي از زندگي بيماران كمك مي نمايد؟ آيا واقعا لازم است يا نه؟
خوب لازمه چون حداقل میشه گفت ام اس هم مثل خیلی بیماری ها انواع داره و این خیلی خوبه که دیگه همه ی جامعه ی ام اس رو از یک دید نیگاهی نکنن.
3- راههاي بالا بردن سطح آگاهي جامعه چيست؟
تلوزیون ، روزنامه های پر فروش ، کتاب و ... البته اینا در صورتی که نخوان تراژدی تعریف کنند واسه ی ملت چون فایده ای به حال ما نداره هیچ بدتر هم میشه .
4- آیا من به تنهایی قادر به ترویج این آگاهی خواهم بود؟ (نقش هر یک از ما) اگر بله چه توانايي را بايد در خود تقويت كنيم تا بتوانيم سطح آگاهي اجتماعي را بالا ببريم؟
من تنها کاری که می کنم اینه که میرم کوه یا میرم پارک ورزش می کنم به همره کسانی که می دونن ام اس دارم خوب این خیلی تو نظرشون نسبت به این بیماری تاثیر داشته .
5- چه کسانی ممکن است توانایی ایجاد بالاترین اثربخشی را در این امر داشته باشند؟
بیشتر خود بیمار و وضعیت جسمانیش .
6- نقش رسانه ها در این مقوله چيست؟
اگر توی سیر معرفی و آگاه سازی باشه خیلی خوبه ولی اگر قرار بر این باشه که بخوان روضه بخونن و درخواست کمک کنن و همش کاسه ی گدایی جلو بزارن زیاد جالب نیست .
به نظر من بستگی به شرایطی داره که دارن توش زندگی می کنند. ممکنه یکی از اینکه اطرافیانش متوجه بیماریش بشن و هر کسی واسه ی خودش دکتری کنه و راه روش درمان بهش نشون بده احساس نارضایتی کنه و یکی هم حرفای اطرافیان واسش اهمیتی نداشته باشه.
یا اینکه یکی واسش مهم باشه چون وقتی می فهمن ام اس داره در گوشی بگن این آینده اش فلان میشه و یکی اهمیتی نداشته باشه واسش .
من به همه ی هم کلاسی ها گفتم و واکنش منفی ازشون ندیدم و حتی خیلی هم خوب برخورد کردن غیر از یکی دو نفر اونم زیاد اهمیتی نداشت .
2- بالا رفتن اگاهي جامعه در اين زمينه در چه ابعادي از زندگي بيماران كمك مي نمايد؟ آيا واقعا لازم است يا نه؟
خوب لازمه چون حداقل میشه گفت ام اس هم مثل خیلی بیماری ها انواع داره و این خیلی خوبه که دیگه همه ی جامعه ی ام اس رو از یک دید نیگاهی نکنن.
3- راههاي بالا بردن سطح آگاهي جامعه چيست؟
تلوزیون ، روزنامه های پر فروش ، کتاب و ... البته اینا در صورتی که نخوان تراژدی تعریف کنند واسه ی ملت چون فایده ای به حال ما نداره هیچ بدتر هم میشه .
4- آیا من به تنهایی قادر به ترویج این آگاهی خواهم بود؟ (نقش هر یک از ما) اگر بله چه توانايي را بايد در خود تقويت كنيم تا بتوانيم سطح آگاهي اجتماعي را بالا ببريم؟
من تنها کاری که می کنم اینه که میرم کوه یا میرم پارک ورزش می کنم به همره کسانی که می دونن ام اس دارم خوب این خیلی تو نظرشون نسبت به این بیماری تاثیر داشته .
5- چه کسانی ممکن است توانایی ایجاد بالاترین اثربخشی را در این امر داشته باشند؟
بیشتر خود بیمار و وضعیت جسمانیش .
6- نقش رسانه ها در این مقوله چيست؟
اگر توی سیر معرفی و آگاه سازی باشه خیلی خوبه ولی اگر قرار بر این باشه که بخوان روضه بخونن و درخواست کمک کنن و همش کاسه ی گدایی جلو بزارن زیاد جالب نیست .
Free chees is found on the mousetrap
To catch anything you want you must pay it's worth
To catch anything you want you must pay it's worth
