[hamdam]

اثر ورود گلبول‌های سفید به به بافت اصلی سیستم عصبی مرکزی
در بیماری های اتوایمن با تركیب و توسعه CXCR۷ و تبدیل آن به CXCL۱۲ در بدن، جلوی پیشرفت بیماری گرفته می شود.
چکیده تحقیق:
در بیماری ام اس با جداشدن CXCL۱۲ از بافتها و راهیابی آن بطرف رگها مرحله ارزیابی در مغز حذف می شود و گلبول‌های سفید وارد مغز و به آن آسیب می رساند
مکانیسم و عواقب ناشی از کاهش فراوانی CXCL۱۲ هنوز مشخص نیست اما تحقیق، ما نشان می دهد که فعال شدن CXCR۷ ، و تبدیل آن به CXCL۱۲ در بدن، جلوی پیشرفت بیماری را می گیرد و از طریق موانع اندوتلیال دربرابر ورود گلبول سفید خون به سیستم عصبی مرکزی (سیستم عصبی مرکزی) دربافت اصلی بیماری های آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی (EAE)،از نوع ام اس ، ضروری است
مسیر راهرو مانندی در قسمت رگه دار مغز با مویرگها وجود دارد كه خون را به سمت سیستم عصبی مركزی می‌برد. پله‌های این راهرو از مولكلولی كه CXCL۱۲ نامیده می‌شود، تشكیل شده كه وظیفه مكان یابی برای گلبول‌های سفید را بر عهده دارد و مانند پلكانی است كه سرعت آنان را كند می‌كند تا برای ورود به مغز ارزیابی، و تعیین كند كه آیا می‌توانند وارد مغز شوند.
این یافته نشان می دهد شناسایی مولکولهایی برای توسعه CXCR۷ و تبدیل آن به CXCL۱۲ در بدن،می تواند امیدی برای درمان ام اس باشد

تمامی حقوق این خبر متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار خبر بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد

ترجمه از همدم(دنیز):
منبع

[Sina]

باید چند باره تشکر کرد این دکمه کافی نیست
دنیز جون واقعا ممنون بابت ترجمه ها

[havaars]

گیرنده محرک شیمیایی نوع 7 C-X-C یک پروتئین انسانی است که توسط ژن CXCR7 کدگذاری شده است.
این ژن جزئی از گیرنده‌های خانواده‌ جفت پروتیئنG- را رمزگذاری می‌کند. اوایل تصور می‌شد این پروتئین گیرنده‌ای برای پپتید روده‌ای موثر بر عروق (VIP) است و یک گیرنده‌ی یتیم در نظر گرفته می‌شد. حالا به عنوان یک گیرنده شیمیایی با قابلیت چسباندن محرک‌های شیمیایی CXCL 12/SDF-1 و CXCL 11 رده بندی شده است. پروتئین همچنین گیرنده‌ی هسته‌ای برای ویروس نقص ایمنی انسانی (ایدز) می‌باشد. جایگیری این ژن و HMGA 2 روی کروموزوم 12 در تومورهای چربی دیده شده است. نسخه‌های به هم‌پیوسته‌ی متناوب مدل‌های رمزگذاری پروتئین هم‌سان مشابه برای این ژن یافت شده است. در حالی که برخی گزارش‌ها ادعا می‌کنند که گیرنده لیگاند اتصالی علامت‌دار زیرین را تحریک می‌کند، یافته های اخیر در Zebrafish نشان می‌دهد که CXCR7 در درجه اول با جداسازی شیمیایی CXCL12فعالیت می‌کند.
با این حال، یکی دیگر از مطالعاتِ اخیر شواهدی فراهم آورده است که اتصال لیگاند به CXCR 7، کیناز MAP (گذرگاه‌های اسید مرکپتچوریک) را از طریق متوقف‌کننده‌های بتا فعال می‌کند، و بدین سان فعالیت‌هایی فراتر از جداکردن لیگاند دارد.


منبع(+)

[hamdam]

گیرنده محرک شیمیایی نوع 7 C-X-C یک پروتئین انسانی است که توسط ژن CXCR7 کدگذاری شده است.
این ژن جزئی از گیرنده‌های خانواده‌ جفت پروتیئنG- را رمزگذاری می‌کند. اوایل تصور می‌شد این پروتئین گیرنده‌ای برای پپتید روده‌ای موثر بر عروق (VIP) است و یک گیرنده‌ی یتیم در نظر گرفته می‌شد. حالا به عنوان یک گیرنده شیمیایی با قابلیت چسباندن محرک‌های شیمیایی CXCL 12/SDF-1 و CXCL 11 رده بندی شده است. پروتئین همچنین گیرنده‌ی هسته‌ای برای ویروس نقص ایمنی انسانی (ایدز) می‌باشد. جایگیری این ژن و HMGA 2 روی کروموزوم 12 در تومورهای چربی دیده شده است. نسخه‌های به هم‌پیوسته‌ی متناوب مدل‌های رمزگذاری پروتئین هم‌سان مشابه برای این ژن یافت شده است. در حالی که برخی گزارش‌ها ادعا می‌کنند که گیرنده لیگاند اتصالی علامت‌دار زیرین را تحریک می‌کند، یافته های اخیر در Zebrafish نشان می‌دهد که CXCR7 در درجه اول با جداسازی شیمیایی CXCL12فعالیت می‌کند.
با این حال، یکی دیگر از مطالعاتِ اخیر شواهدی فراهم آورده است که اتصال لیگاند به CXCR 7، کیناز MAP (گذرگاه‌های اسید مرکپتچوریک) را از طریق متوقف‌کننده‌های بتا فعال می‌کند، و بدین سان فعالیت‌هایی فراتر از جداکردن لیگاند دارد.


منبع(+)

ممنون عزیزم از اطلاعات تکمیلی ات