رگ گیری با آنژیوکت
Good Veinpuncturing
(رگ گیری مناسب)
پس از آماده سازی وسایل، پرستار به بررسی ورید های بیمار جهت انتخاب ورید مناسب می کند و معمولا عروق دست و ساعد مناسب هستند. استفاده از عروق پا به غیر از اطفال به علت خطر ترومبوفلبیت توصیه نمی شود. پرستار باید موارد ممنوع و ملاحظات را در نظر بگیرید. بیماران مسن یا خیلی جوان به علت دارا بودن ورید های شکننده از رگ گیری در محل هایی که احتمال پارگی رگ وجود دارد مثل پشت دست، خودداری شود. رگ گیری در مناطقی که علائمی از عفونت ، التهاب، نشت و ترومبوز وجود دارد، ممنوع است و علائم محل عفونت شامل قرمزی ، تندرنس ، تورم، و گرمی در لمس است و شاید ترشح وجود داشته باشد. از محل عفونی رگ گرفته نشود، زیرا می تواند سبب ورود عفونت به داخل خو ن گردد. همچنین از رگ گیری در اندام هایی که دارای فیستول گرافت و یا تحت ماستکتومی خودداری شود. از نقاط پایین تر جهت رگ گیری استفاده کنید.
veinpuncture یک تکنیک جهت سوراخ کردن ورید با سوزن فلزی تیز یا آنژیوکت می باشد. کاتتر های ورید مرکزی مثل تحت ترقوه و اجوف فوقانی جهت تزریق حجم زیادی از مایغ، TPN یا دارو های تحریک کننده استفاده می شوند. کاتتر های ورید محیطی توسط پزستار کار گذاشته می شوند، در حالی که کاتتر عروق بزرگ توسط پزشک انجام می شود، ولی در همه ی موارد پرستار مسئول نگهداری و مواظبت از آنها می باشد. زمانی که ورید ها شکننده یا کلاپس هستند و رگ گیری مشکل است اما جهت حفظ جان بیمار رگ گیری لازم است، افراد با تجربه بهتر اقدام به رگ گیری می کنند. اهداف عمده شامل خون گیری، تجویز دارو، شروع انفوزیون و تزریق ماده رادیو اکتیو می باشد.
قبل از شروع رگ گیری باید ست تجویز را آماده کنیم. ، پنبه ی آغشته به الکل، دستکش یک بار مصرف، تورنیکت در صورت نیاز از تخته و پوشش محافظ استفاده شود تا مچ با بازو روی مفصل محکم شود.
بیمار را در وضعیت راحت قرار داده، وسایل را بر روی میز قرار دهید، میز بای تمیز باشد تا از آلودگی جلوگیری شود. باید تمام پروسیجر استریل باشد. ، باید به تاریخ مصرف وسایلی که می خواهیم برای بیمار استفاده کنیم، دقت نماییم. ست تزریق را با رعایت استریل باز کنید.
از دستکش ، محافظ چم و ماسک استفاده کنید. ورید مناسب را انتخاب کنید. و تورنیکت را 10-15 سانتی متر بالاتر از محلی که می خواهید رگ بگیرید قرار دهید. ، نبض رادیال را چک کنید، چون نباید جریان خون وریدی قطع شود. مناسب ترین ورید برای بزرگ سالان، ورید های سفالیک، بازیلیک، حفره آرنج است.
بهتر است برای رگ گیری از محل پایین تر و دست غالب بیمار استفاده شود زیرا دست رسی به دیگر عروق را در مراحل بعد آسان تر می کند.
از لمس نقاط دردناک اجتناب کنید. ، از ورید مناسب و بزرگ برای کاتتر مخصوص آن استفاده شود. محلی را انتخاب شود که مانع حرکت بیمار نشود. از بیمار بخواهید دست خود را مشت کند تا ورید متسع شود.
از رگ گیری در محل پایین تر از محل قبل از محل کاتتر قبلی خودداری شود. زیرا باعث نشت مواد از این محل وجود دراد. ابتدا محل را با آب و صابون خوب بشوئید، در صورتی که موی دست بلند است، کوتاه نمایید . کاتتر را با زاویه ی 10- 30 درجه وارد رگ کنید. اگر داخل رگ بود، خون وارد آنژیوکت شده و باید زاویه ورود آنژیوکت را کم کنید. با فشار حدود 3 سانتی متر بالای محل رگ با استفاده از دست غیر غالب، کاتتر ار فیکس و ثابت کنیدو سپس تورنیکت را شل کنید و سر سوزن را بیرون بکشید و از گذاشتن مجدد درپوش سر سوزن خودداری کنید.
با چسب مناسب آنژیوکت را فیکس کنید تا حرکت نکند. سر سوزن را در داخل جعبه ی مخصوص دفع قرار دهید. دستکش را خارج کنید.
در رگ گیری نوزادان باید فرد مهارت لازم در بالغین را داشته باشد تا در نوزادان بگیرد. زیرا در نوزادان بدلیل ادم کلی که در بافت ها وجوددارد و بخاطر پف آلود بودن نوزادان گرفتن رگ در آنها دشوار است و باید از لحاظ آناتومی آشنایی کامل از آنها داشته باشیم.
محل های مناسب برای رگ گیری در پشت دست:
injectionC.jpg (اندازه: 49.51 KB / تعداد دفعات دریافت: 1)
محل های مناسب برای رگ گیری در ساعد دست:
MD0853_03_img_0.jpg (اندازه: 22.66 KB / تعداد دفعات دریافت: 1)
عوارض تزریقات سیاهرگی
عوارض تزریقات سیاهرگی عبارتند از: اینفیلتراسیون، هماتوم، آمبولی هوا، فلبیت، تزریق خارج از رگ، و تزریق داخل سرخرگ. تزریق اشتباه درون سرخرگ از بقیه عوارض نادرتر اما به همان اندازه خطرناکتر است.
اینفیلتراسیون
نشت مایع یا دارو را به خارج از فضای داخل سیاهرگ - به بافتهای نرم اطراف - اینفیلتراسیون می گویند. عموماً به علت جاگذاری نامناسب نیدل یا آنژیوکت در فضای خارج لومن رگ به وجود می آید. از نظر بالینی با تورم بافت نرم اطراف محل تزریق، مشخص می شود. همچنین پوست، سرد، سفت، و رنگ پریده می شود. اگر مایع نشت یافته اندک باشد، عواقب کمی را به دنبال دارد، اما داروهای خاصی هستند که ولو به میزان بسیار اندک، برای بافتهای نرم اطراف صدمه زا خواهند بود.
هماتوم
هماتوم حالتی است که در اثر نشت خون از رگ به بافت های نرم اطراف به وجود می آید. اگر آنژیوکت بیش از یک دیواره از یک رگ را پاره کند؛ و یا در صورتی که پس از در آوردن آنژیوکت روی محل ورود آنژیوکت فشار وارد نشود این حالت ایجاد می شود. هماتوم با فشار مستقیم قابل کنترل بوده و پس از یک دوره دو هفته ای خود به خود برطرف می شود.
آمبولی هوا
آمبولی هوا در اثر ورود مقادیر زیاد هوا به داخل سیاهرگ بیمار از طریق ست سرم به وجود می آید. تیوب های ست سرم در حدود 13 سی سی هوا را در خود نگه می دارند؛ هر بیمار می تواند عموماً تا 1cc/kg هوا را تحمل کند. بچه های کوچک در معرض خطر بیشتری قرار دارند. آمبولی هوا به آسانی با هواگیری ست های سرم قابل پیشگیری است. خوشبختانته این عارضه بسیار نادر است.
فلبیت و ترومبوفلبیت
فلبیت و تروبوفلبیت شیوع بالایی دارند. فلبیت التهاب دیواره رگ است که در اثر pH ماده دارویی تجویز شده به وجود می آید. اما ترومبوفلبیت، التهابی است که در اثر ترومبوز ایجاد می شود. هر دو این عوارض در رگهای پشت دست، نسبت به رگهای آنتی کوبیتال، شایع ترند. این عوارض مشخصاً در بیماران بستری در بیمارستان که یک آنژیوکت برای چند روز در جای خود باقی می ماند به وجود می آیند. در بیمارستان ها معمولاً از آنژیوکت برای تزریق استفاده می شود که این وسیله در مقایسه با نیدل های فلزی خطر فلبیت را افزایش می دهند. چون نیدل های فلزی برای اندوتلیوم عروق حساسیت زایی کمتری دارند. ( نیدل ها معمولاً در تزریقات کوتاه مدت سیاهرگی، - کمتر از سه ساعت - استفاده می شوند؛ در حالیکه آنژیوکت ها زمان بیشتری در جا می مانند.) ماده تزریق شده نیز به خودی خود می تواند فلبیت ایجاد کند و برای پوست محرک باشد. بیماران سالمند نیز استعداد بیشتری برای ابتلا به فلبیت دارند.
تزریق خارج از رگ
تزریق خارج رگ یک دارو ممکن است منجر به درد، تاخیر در جذب، و یا صدمه بافتی شود (در صورتی که pH ماده تزریق شده بسیار پایین یا بسیار بالا باشد). چنانچه حجم تزریق شده زیاد بوده، و پوست برآمده شده و ایسکمیک به نظر برسد؛ باید پروکایین1% در ناحیه مورد نظر تزریق شود. پروکایین یک گشاد کننده عروقی است. این دارو هم خونرسانی به ناحیه و هم تخلیه سیاهرگی را افزایش داده و باعث بیرون راندن دارو از بافت می گردد.
تزریق داخل سرخرگی
تزریق داخل سرخرگی، به ندرت اتفاق می افتد، اما بسیار خطرناک تر است. بهترین اقدام پیشگیری و مطمئن شدن از ورود نیدل به داخل سرخرگ به هنگام رگ گیری است. به یاد داشته باشید که سیاهرگ ها نسبت به سرخرگ ها سطحی ترند. چنانچه موقع رگ گیری وارد سرخرگ بشوید، پمپاژ خون روشن را به درون آنژیوکت خواهید دید. این حالت زمان وارد شدن به سیاهرگ دیده نمی شود. تزریق داخل سرخرگ معمولاً باعث اسپاسم سرخرگ شده و نهایتاً به علت گانگرن، سبب از دست رفتن عضو می گردد.
در موارد تزریق داخل سرخرگ، تشخیص وضعیت اهمیت فوق العاده ای دارد. رنگ پوست و پر شدن مجدد مویرگی را مورد مشاهده قرار داده و نبض رادیال را لمس کنید. پر شدن مجدد مویرگی (زمان لازم برای بازگشت رنگ قرمز به نوک انگشتان پس از فشار دادن آن) انعکاسی از خونرسانی به بافت است. اگر زمان پر شدن مجدد مویرگی کاهش یافته باشد؛ می توان گفت که خونرسانی به اندام نیز کاهش یافته است.
درمان: در موارد تزریق درون سرخرگ، داروها بیش از سرم ها مشکل سازند.نیدل را درون سرخرگ رها کرده و به آرامی در حدود 10 سی سی پروکایین 1% را از آن طریق تزریق کنید. پروکایین یک داروی گشاد کننده عروقی است. این دارو اندکی خاصیت اسیدی دارد ( pH = 5) و لذا با داروهای قلیایی اگر به تازگی مصرف شده باشند، تداخل ایجاد می کند. در ادامه درمان بیمار باید در بیمارستان بستری شده و اغلب به یک بلاک کننده سمپاتیکی احتیاج خواهد داشت. Endarterectomy و هپارینه کردن نیز ممکن است جهت جلوگیری از عوارض بعدی لازم باشد.
منابع:
http://www.cknk.blogfa.com/post-83.aspx
http://shameshabneshin.blogfa.com/post-6.aspx
