وبسایت تخصصی ام اس سنتر | بیماری ام اس | مرجع تخصصی ام اس

سلام به همه دوستان
من از این 10 سالی که ام اس دارم هم ناامبد بودم هم امیدوار
5 سال اول ناامید بودم خیلی هم ناامید بویم و همین باعث شد که خیلی اذیت بشم خیلی
اما الان خیلی به لطف خدا و اراده خودم امیدوارم چون فهمیدم
هر که مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند
پس با این اوصاف در همه حال شاکرم

ناامیدی نیست یه حس خاصه اما وقتی به آیندم فکر میکنم یه خورده ناامید میشم

نا امیدی وجود نداره ولی اگه این بازی هایی که سر دارو در می آورند نبود کمک زیادی روحیه آدم می کرد چون حساب می کنم من در آیانده چقدر در آمد دارم که به توانم هم هزینه دارو خودم را بدم و هم هزینه زندگی را بدم
برای همین می گم برم خارج زندگی تشکیل بدم آنجا همایت خوبی از طرف بیمه و دولت در مورد داروهای این بیماری می شه اونم هر دارویی چه تولید داخل و چه تولید خارج از آن کشور باشه

ما چه امیدوار باشیم چه نباشیم یه سری مسائل اتفاق میفته پس بهتر به خاطر خودمون و آیندمون آرامش داشته باشیم

من که چه بخوام وچه نخوام بشدت ناامیدم.اصلاامید ندارم دیگه بتونم حتی یه روز خوش وقشنگ توزندگیم ببینم.امید دیگه اززندگی من رفته

انسان با امید زنده است!!!
من که خیلی امیدوارم. اگه آدم به خدا توکل داشته باشه دیگه نگران آینده نیست
خدا رو دست کم نگیرید!

منم خیلی به اینده امیدوارم روحیم عالیه در حد تیم ملی
کلی برا ایندم برنامه دارم البته اگه بعضی ها بذارن

امیــــــــــد!!!
چه واژه غریبی...
من از آینده می ترسم...
خیلی دلم میخواد در حال زندگی کنم و از حال لذت ببرم
ولی نگرانی فردا در لحظه های "حال" هم همراهمه...

نا امید بودم ولی بعد ازفهمیدن این که ام اس دارم بیشتر شد چون شوهرم میخواهی جدا شود و من عاشق پسرمم نمتونم تنهاش بگزارم.