دوشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۱
آیا کسی نیست که به پرسش وزیر بهداشت پاسخ بگوید؟!
دوشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۱
در بخش هایی از گفت وگوی وزیر بهداشت با خبرنگار صداوسیما، دکتر دستجردی به گونه ای نسبت به عملی نشدن وعده های بانک مرکزی در تأمین ارز مورد نیاز برای واردات دارو گلایه می کند که گویی، تنها از زاویه یک پزشک مسئول به ماجرا نگریسته و یا حتی می کوشد، زبان گویای خانواده های بیمارانِ دچار مشقت باشد، به گونه ای که انگار تنها انتظار وزیر هم یافتن پاسخ برای علامت سؤال بزرگ امروز در بحث داروست!
ظاهرا انتقادات وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پایانی ندارد؛ انتقاداتی که روز به روز بر شمارشان افزوده می شود تا از طرح خطر بروز «آتشفشان ایدز» و لزوم اهتمام بر امر پیشگیری از آن، به تندترین انتقادها در زمینه سهم بسیار اندک بیمه ها در تقبل هزینه های درمانی و افزایش نرخ سقوط به زیر خط فقر با پرداخت هزینه های سنگین درمانی رسیده و سرانجام به ماجرای بحران ارزی و نایاب شدن دارو کشیده شود.
به گزارش «تابناک»، با گذشت نزدیک دو هفته از انتشار خبر «تأمین ۴۰۰ میلیون دلار ارز دارویی کشور» از سوی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مرضیه وحید دستجردی، روز گذشته با حضور در گفت وگوی خبری یکی از شبکه های صدا و سیما، از محقق نشدن این وعده خبر داده و به گونه ای انتقادات خود را نسبت به این موضوع ابراز داشت که گویی تنها در قالب یک پزشک و مسئولیت هایش سخن می گوید، نه به عنوان یکی از اعضای هیأت دولت.
دکتر دستجردی با تأکید بر محقق نشدن بخش اعظم نیاز ارزی کشور برای واردات دارو در سال جاری، دارو را از نان شب واجب تر خوانده و در پاسخ به پرسشی مبنی بر شایعه مصرف ارز واردات این کالای اساسی برای ورود ماشین های لوکس می گوید: ما هم به مانند شما این پرسش را داریم و نمی دانیم ارز دارو به چه مصرفی رسیده است، ولی بسیار امیدوارم که تعهدات دولت محترم و بانک مرکزی در این زمینه جامه عمل بپوشد.
این سخنان در شرایطی گفته می شود که با گذشت نزدیک هشت ماه از سال جاری، ششصد میلیون دلار از دو و نیم میلیارد دلار نیاز ارزی کشور برای واردات دارو تأمین شده و کمبود و گرانی در برخی از اقلام دارویی، کارد را به استخوان بسیاری از خانواده های درگیر با مقوله درمان رسانده تا جایی که رئیس کمیسیون بهداشت مجلس، در انتقادی شدیداللحن، می گوید: هزینه یک دوره درمان سرطان با هرسپتین دویست میلیون تومان شده و بهای تجهیزات پزشکی به طور متوسط ۲۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است، اما دولت اعتبارات مصوب را تخصیص نداده و سلامت مردم را به بازی گرفته است.
حسینعلی شهریاری با اشاره به عقبگرد در تقبل هزینه های سلامت توسط دولت، به کمبود دارو، واکسن، بروز برخی از بیماری هایِ ریشه کن شده، افزایش هزینه های درمان و هزینه های بیمارستانی و کاهش کیفیت خدمات ارائه شده توسط آن ها اشاره کرده و با گلایه از اختصاص ارز برای واردات لوازم آرایشی، خودروهای لوکس، چوب بستنی و دیگر اقلام غیر ضروری، می گوید: به خدا قسم [بیماران] با ما تماس می گیرند و نفرین می کنند. می گویند شما مگر نمایندگان ما نیستند؛ چرا به مشکلات ما رسیدگی نمی کنید؟ چرا داروهای مورد نیاز ما را فراهم نمی کنید؟ مسئولان دولت بدانند که شوخی با سلامت مردم کار خطرناکی است و من گمان نمی کنم جاهایی مثل بانک مرکزی و برخی مراکز تصمیم گیری در دولت ناآگاهانه این کار ها را انجام دهند!
انتقاداتی از این دست در حالی گفته می شود که برخی مشکلات پدید آمده در واردات دارو را تا اندازه ای ناشی از تحریم ها خوانده و از دشواری های انتقال ارز سخن به میان می آورند؛ اما قطعا اختصاص نیافتن ارز مورد نیاز برای این امر، مشکل بزرگتری است که شاید سنگ بنای پدید آمدن این شرایط بغرنج دارویی باشد.
اینجاست که وزیر بهداشت بحق، نوک پیکان انتقاداتش را متوجه این نقطه کرده و با تأکید بر تحقق نیافتن تعهدات دولتی که عضو ارشد آن است، ابراز امیدواری می کند که تعهدات بانک مرکزی جامه عمل بپوشد. شاید خواندن سخنان این عضو کابینه، بهتر از هر بحث کار شناسی در این باره باشد:
* آیا به دارو به عنوان کالای اساسی، ارز مرجع (همان ارز ۱۲۲۶ تومانی) تعلق نمی گرفته؟
باید قاعدتا تعلق می گرفت، ولی متأسفانه این مشکل را در شش ماهه نخست امسال داشتیم که البته اکنون تا اندازه ای برطرف شده که بایستی تسریع شود.
* خوب، همان [دیرکرد] شش ماهه ظاهرا لطماتی وارد کرده ...؟
بله، همین که مواد اولیه و داروهای ساخته شده وارد نشود، منجر به کمبود می شود که البته ما از راه های گوناگون به شدت تلاش می کنیم [که از لطمات بکاهیم]؛ یعنی اگر مسیری بوده که برای ما سه ماه، چهار ماه به طول می انجامیده، تلاش کردیم اینها را از راه های گوناگون همچون استفاده از هواپیما، به سرعت داروها را تهیه کرده و وارد کنیم که هیچ صدمه ای از این بابت متوجه مردم خوب ما نشود و در عین حال، امید بسیاری داریم تعهدی که بانک مرکزی به ما داده ـ که به سرعت ارز مابقی مورد نیاز را در اختیار شرکت های دارویی ما می گذارند ـ جامه عمل بپوشد.
دارو یک محصول به شدت استراتژیک است که حتی از نان شب هم واجب تر است، چراکه ممکن است به جای نان، چیز دیگری را برای خوراک مصرف بکنیم، ولی دارو قابلیت جایگزینی ندارد. دارو با زندگی و مرگ انسان ها سر و کار دارد و همین سبب می شود که گاه حاضر می شوند همه زندگی شان را بفروشند تا دارویی تهیه کنند تا شاید خانواده ، فرزند و یا خودشان را نجات بدهند.
* ارز مرجع در اختیار وارد کنندگان داروست یا وارد کنندگان محصولاتی چون پورشه، مازراتی و دیگر خودروهای لوکس؟
ما هم به مانند شما چنین اخباری را شنیده ایم و این پرسش را داریم و امیدواریم که به این پرسش پاسخ داده شود.
از آغاز سال، تلاش بسیاری کرده ایم تا ارز ۱۲۲۶ تومانی را ـ که البته در ابتدا ۱۰۵۰ تومانی بوده ـ در اختیار وارد کنندگان دارو گذاریم، ولی موفق نشده ایم و نمی دانیم این ارز در کجا مصرف شده است؛ این پرسش ما هم هست.
آنچه از دست ما برمی آید، تلاش است و به شدت در حال تلاشیم. همکاران ما در سازمان غذا و دارو، بخش تجهیزات پزشکی، هیأت امنای ارزی و شرکت مادر تخصصی تجهیزات پزشکی وزارت بهداشت و همه شرکت هایی که به گونه ای در این زمینه سر و کار دارند، یک پایشان در بانک مرکزی و پای دیگرشان در بانک عامل، در حال تلاش و پیگیری هستند و خود ما نیز همواره در حال پیگیری هستیم.
اما آنچه ما می توانیم انجام دهیم، این است که در خدمت مردم عزیز کشورمان باشیم و تلاش کنیم و نگذاریم سلامت مردم به خطر بیفتد و از سوی دیگر نیز باید این کشش باشد و این ارز را در اختیار بگذارند. البته من ناامید نیستم و بسیار امیدوارم، این تعهداتی که دولت محترم و بانک مرکزی در این زمینه داده اند، تسریع و عملی شده و از این به بعد این تعلل و دیرکردها جبران شود.
آیا کسی نیست که به پرسش وزیر بهداشت پاسخ بگوید؟!
دوشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۱
در بخش هایی از گفت وگوی وزیر بهداشت با خبرنگار صداوسیما، دکتر دستجردی به گونه ای نسبت به عملی نشدن وعده های بانک مرکزی در تأمین ارز مورد نیاز برای واردات دارو گلایه می کند که گویی، تنها از زاویه یک پزشک مسئول به ماجرا نگریسته و یا حتی می کوشد، زبان گویای خانواده های بیمارانِ دچار مشقت باشد، به گونه ای که انگار تنها انتظار وزیر هم یافتن پاسخ برای علامت سؤال بزرگ امروز در بحث داروست!
ظاهرا انتقادات وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پایانی ندارد؛ انتقاداتی که روز به روز بر شمارشان افزوده می شود تا از طرح خطر بروز «آتشفشان ایدز» و لزوم اهتمام بر امر پیشگیری از آن، به تندترین انتقادها در زمینه سهم بسیار اندک بیمه ها در تقبل هزینه های درمانی و افزایش نرخ سقوط به زیر خط فقر با پرداخت هزینه های سنگین درمانی رسیده و سرانجام به ماجرای بحران ارزی و نایاب شدن دارو کشیده شود.
به گزارش «تابناک»، با گذشت نزدیک دو هفته از انتشار خبر «تأمین ۴۰۰ میلیون دلار ارز دارویی کشور» از سوی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مرضیه وحید دستجردی، روز گذشته با حضور در گفت وگوی خبری یکی از شبکه های صدا و سیما، از محقق نشدن این وعده خبر داده و به گونه ای انتقادات خود را نسبت به این موضوع ابراز داشت که گویی تنها در قالب یک پزشک و مسئولیت هایش سخن می گوید، نه به عنوان یکی از اعضای هیأت دولت.
دکتر دستجردی با تأکید بر محقق نشدن بخش اعظم نیاز ارزی کشور برای واردات دارو در سال جاری، دارو را از نان شب واجب تر خوانده و در پاسخ به پرسشی مبنی بر شایعه مصرف ارز واردات این کالای اساسی برای ورود ماشین های لوکس می گوید: ما هم به مانند شما این پرسش را داریم و نمی دانیم ارز دارو به چه مصرفی رسیده است، ولی بسیار امیدوارم که تعهدات دولت محترم و بانک مرکزی در این زمینه جامه عمل بپوشد.
این سخنان در شرایطی گفته می شود که با گذشت نزدیک هشت ماه از سال جاری، ششصد میلیون دلار از دو و نیم میلیارد دلار نیاز ارزی کشور برای واردات دارو تأمین شده و کمبود و گرانی در برخی از اقلام دارویی، کارد را به استخوان بسیاری از خانواده های درگیر با مقوله درمان رسانده تا جایی که رئیس کمیسیون بهداشت مجلس، در انتقادی شدیداللحن، می گوید: هزینه یک دوره درمان سرطان با هرسپتین دویست میلیون تومان شده و بهای تجهیزات پزشکی به طور متوسط ۲۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است، اما دولت اعتبارات مصوب را تخصیص نداده و سلامت مردم را به بازی گرفته است.
حسینعلی شهریاری با اشاره به عقبگرد در تقبل هزینه های سلامت توسط دولت، به کمبود دارو، واکسن، بروز برخی از بیماری هایِ ریشه کن شده، افزایش هزینه های درمان و هزینه های بیمارستانی و کاهش کیفیت خدمات ارائه شده توسط آن ها اشاره کرده و با گلایه از اختصاص ارز برای واردات لوازم آرایشی، خودروهای لوکس، چوب بستنی و دیگر اقلام غیر ضروری، می گوید: به خدا قسم [بیماران] با ما تماس می گیرند و نفرین می کنند. می گویند شما مگر نمایندگان ما نیستند؛ چرا به مشکلات ما رسیدگی نمی کنید؟ چرا داروهای مورد نیاز ما را فراهم نمی کنید؟ مسئولان دولت بدانند که شوخی با سلامت مردم کار خطرناکی است و من گمان نمی کنم جاهایی مثل بانک مرکزی و برخی مراکز تصمیم گیری در دولت ناآگاهانه این کار ها را انجام دهند!
انتقاداتی از این دست در حالی گفته می شود که برخی مشکلات پدید آمده در واردات دارو را تا اندازه ای ناشی از تحریم ها خوانده و از دشواری های انتقال ارز سخن به میان می آورند؛ اما قطعا اختصاص نیافتن ارز مورد نیاز برای این امر، مشکل بزرگتری است که شاید سنگ بنای پدید آمدن این شرایط بغرنج دارویی باشد.
اینجاست که وزیر بهداشت بحق، نوک پیکان انتقاداتش را متوجه این نقطه کرده و با تأکید بر تحقق نیافتن تعهدات دولتی که عضو ارشد آن است، ابراز امیدواری می کند که تعهدات بانک مرکزی جامه عمل بپوشد. شاید خواندن سخنان این عضو کابینه، بهتر از هر بحث کار شناسی در این باره باشد:
* آیا به دارو به عنوان کالای اساسی، ارز مرجع (همان ارز ۱۲۲۶ تومانی) تعلق نمی گرفته؟
باید قاعدتا تعلق می گرفت، ولی متأسفانه این مشکل را در شش ماهه نخست امسال داشتیم که البته اکنون تا اندازه ای برطرف شده که بایستی تسریع شود.
* خوب، همان [دیرکرد] شش ماهه ظاهرا لطماتی وارد کرده ...؟
بله، همین که مواد اولیه و داروهای ساخته شده وارد نشود، منجر به کمبود می شود که البته ما از راه های گوناگون به شدت تلاش می کنیم [که از لطمات بکاهیم]؛ یعنی اگر مسیری بوده که برای ما سه ماه، چهار ماه به طول می انجامیده، تلاش کردیم اینها را از راه های گوناگون همچون استفاده از هواپیما، به سرعت داروها را تهیه کرده و وارد کنیم که هیچ صدمه ای از این بابت متوجه مردم خوب ما نشود و در عین حال، امید بسیاری داریم تعهدی که بانک مرکزی به ما داده ـ که به سرعت ارز مابقی مورد نیاز را در اختیار شرکت های دارویی ما می گذارند ـ جامه عمل بپوشد.
دارو یک محصول به شدت استراتژیک است که حتی از نان شب هم واجب تر است، چراکه ممکن است به جای نان، چیز دیگری را برای خوراک مصرف بکنیم، ولی دارو قابلیت جایگزینی ندارد. دارو با زندگی و مرگ انسان ها سر و کار دارد و همین سبب می شود که گاه حاضر می شوند همه زندگی شان را بفروشند تا دارویی تهیه کنند تا شاید خانواده ، فرزند و یا خودشان را نجات بدهند.
* ارز مرجع در اختیار وارد کنندگان داروست یا وارد کنندگان محصولاتی چون پورشه، مازراتی و دیگر خودروهای لوکس؟
ما هم به مانند شما چنین اخباری را شنیده ایم و این پرسش را داریم و امیدواریم که به این پرسش پاسخ داده شود.
از آغاز سال، تلاش بسیاری کرده ایم تا ارز ۱۲۲۶ تومانی را ـ که البته در ابتدا ۱۰۵۰ تومانی بوده ـ در اختیار وارد کنندگان دارو گذاریم، ولی موفق نشده ایم و نمی دانیم این ارز در کجا مصرف شده است؛ این پرسش ما هم هست.
آنچه از دست ما برمی آید، تلاش است و به شدت در حال تلاشیم. همکاران ما در سازمان غذا و دارو، بخش تجهیزات پزشکی، هیأت امنای ارزی و شرکت مادر تخصصی تجهیزات پزشکی وزارت بهداشت و همه شرکت هایی که به گونه ای در این زمینه سر و کار دارند، یک پایشان در بانک مرکزی و پای دیگرشان در بانک عامل، در حال تلاش و پیگیری هستند و خود ما نیز همواره در حال پیگیری هستیم.
اما آنچه ما می توانیم انجام دهیم، این است که در خدمت مردم عزیز کشورمان باشیم و تلاش کنیم و نگذاریم سلامت مردم به خطر بیفتد و از سوی دیگر نیز باید این کشش باشد و این ارز را در اختیار بگذارند. البته من ناامید نیستم و بسیار امیدوارم، این تعهداتی که دولت محترم و بانک مرکزی در این زمینه داده اند، تسریع و عملی شده و از این به بعد این تعلل و دیرکردها جبران شود.
ام اس شاید مسیر را برایمان ناهموار کند، اما مانع حرکتمان نخواهد شد
![[تصویر: 1927b880db2a9f321.jpg]](http://upload.tehran98.com/upme/uploads/1927b880db2a9f321.jpg)
