2015/01/23, 07:07 AM
سلام دوستان عزیز
در سال 91 به ذهنم رسید که برای اشتراک تجارب واقعی دوستانی که به بیماری ام اس مبتلا بودند کتاب "غبار ام اس بر بالهای من" را تدوین کنم آن زمان تازه وارد شرکت اکتوورکو شده بودم و در زمینه مطالعات بالینی شروع به کار کرده بودم و در مرکز مطالعات خردمند این شرکت مرتب با بیماران ام اس در ارتباط بودم، خیلی زود متوجه شدم که نیاز این دوستان بزرگوار فقط دارو نیست چرا که دارو فقط می تواند تا حدودی مشکلات جسمی را تخفیف دهد اما ام اس بیماری ای است که تمام ابعاد زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد پس به نظر می رسید که لازمست کمی کارشناسانه تر به مسائل اجتماعی و شخصی این دوستان پرداخته شود. بدنبال پیشنهادم به مدیرعامل و مدیر وقت واحد، بلافاصله از این ایده استقبال شد و با کمک دوستانی چون سرکار خانم دکتر شهریاری که همواره دلسوزانه به نیازهای این دوستان توجه می کرد و سرکار خانم جوانمردی و خانم دکتر حسنی و همکارانشان شان توانستیم پرسشنامه ای تهیه کرده و بیش از 200 عدد از این پرسشنامه ها را به مراکز خدمات پرستاری این شرکت که تازه در اغلب شهر ها تاسیس شده بود ارسال نمائیم و از این بین حدود 70 پرسشنامه برگشتی دارای خمیرمایه داستانی بود به محض جمع آوری این دستنوشته های ارزشمند با سرکار خانم میری که قلم شیوائی داشت و قبلا در نشریه ای که سردبیرش بودم با من همکاری کرده بود تماس گرفتم و از ایشان خواستم که مطالب جمع آوری شده را مطالعه کند و با حفظ امانتداری داستانک های کوچکی را از دل آنها بیرون بکشد که با استقبال ایشان مواجه شد. خوب به خاطر دارم که بعد از مدتی به من زنگ زد و گفت "دکتر، من و این کتاب خیلی به موقع به هم رسیدیم" از او پرسیدم که منظورش چیست گفت "اخیرا در زندگی ام مشکل بزرگی پیش آمده بود که بسیار نگران و اندوهگینم کرده بود با خواندن ماجرای واقعی زندگی دوستانی که اینچنین هنرمندانه و اینچنین استوار با مشکلاتی بزرگتر از من مواجه بوده اند فهمیدم که با امید می توان زندگی بهتری ساخت و از بزرگترین موانع عبور کرد و راستش را بخواهید مشکل خودم را در برابر توانی که انسان دارد بسیار ناچیز یافتم. "
هرگز یادم نمی رود که گفت ،با تک تک این داستانها گریه کرده ام؛ خندیده ام و امیدوار شده ام" حسی که من و همکارم دکتر شهریاری نیز در مراحل ویراستاری به کرات لمسش کردیم .
بیشتر از این سرتان را درد نمی آورم ، حدود 5 صبح جمعه بود که بیدار شدم و دیگر خواب به چشم هایم نمی آمد با خودم فکر کردم که سری به اینترنت بزنم و در گوگل اسمم را جستجو کردم که ببینم آیا جائی اثری از من هست یا نه؟ که با این سایت برخورد کردم و دیدم که چگونه دوستمان علی (اگر اسم ایشان را اشتباه نگفته باشم) با وجود خستگی های مکرر متنهایی از این کتاب را انتخاب کرده و برای سایر دوستان تایپ کرده با خودم گفتم از آن روزهائی که با اشتیاق برای تدوین این کتاب کار می کردیم یادی کرده باشم و به این دوست خوبم بگویم که می توانم متن کامل این کتاب را در اختیارشان قرار دهم تا با سلیقه خودشان بخشهائی را که دوست دارند با سایر دوستان سهیم شوند کاری که اگر ضیق وقت اجازه میداد دوست داشتم مدتها پیش خودم انجام دهم.
دوست خوبم علی جان راستشو بخوای بلد نیستم با همین ای میل فایل رو ضمیمه کنم بنابراین آدرس ای میل خودم رو میذارم که آدرس ایمیل تون رو برام بفرستین تا متن کامل کتاب رو که با فرمت Word تهیه شده در اختیارتون قرار بدم. امیدوارم که دوستان بیشتری با خوندن اون سختیهای بیماری رو امیدوارانه تر تحمل کنند. به امید دیدار، یا حق.
farhad.hatami@actoverco.com
در سال 91 به ذهنم رسید که برای اشتراک تجارب واقعی دوستانی که به بیماری ام اس مبتلا بودند کتاب "غبار ام اس بر بالهای من" را تدوین کنم آن زمان تازه وارد شرکت اکتوورکو شده بودم و در زمینه مطالعات بالینی شروع به کار کرده بودم و در مرکز مطالعات خردمند این شرکت مرتب با بیماران ام اس در ارتباط بودم، خیلی زود متوجه شدم که نیاز این دوستان بزرگوار فقط دارو نیست چرا که دارو فقط می تواند تا حدودی مشکلات جسمی را تخفیف دهد اما ام اس بیماری ای است که تمام ابعاد زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد پس به نظر می رسید که لازمست کمی کارشناسانه تر به مسائل اجتماعی و شخصی این دوستان پرداخته شود. بدنبال پیشنهادم به مدیرعامل و مدیر وقت واحد، بلافاصله از این ایده استقبال شد و با کمک دوستانی چون سرکار خانم دکتر شهریاری که همواره دلسوزانه به نیازهای این دوستان توجه می کرد و سرکار خانم جوانمردی و خانم دکتر حسنی و همکارانشان شان توانستیم پرسشنامه ای تهیه کرده و بیش از 200 عدد از این پرسشنامه ها را به مراکز خدمات پرستاری این شرکت که تازه در اغلب شهر ها تاسیس شده بود ارسال نمائیم و از این بین حدود 70 پرسشنامه برگشتی دارای خمیرمایه داستانی بود به محض جمع آوری این دستنوشته های ارزشمند با سرکار خانم میری که قلم شیوائی داشت و قبلا در نشریه ای که سردبیرش بودم با من همکاری کرده بود تماس گرفتم و از ایشان خواستم که مطالب جمع آوری شده را مطالعه کند و با حفظ امانتداری داستانک های کوچکی را از دل آنها بیرون بکشد که با استقبال ایشان مواجه شد. خوب به خاطر دارم که بعد از مدتی به من زنگ زد و گفت "دکتر، من و این کتاب خیلی به موقع به هم رسیدیم" از او پرسیدم که منظورش چیست گفت "اخیرا در زندگی ام مشکل بزرگی پیش آمده بود که بسیار نگران و اندوهگینم کرده بود با خواندن ماجرای واقعی زندگی دوستانی که اینچنین هنرمندانه و اینچنین استوار با مشکلاتی بزرگتر از من مواجه بوده اند فهمیدم که با امید می توان زندگی بهتری ساخت و از بزرگترین موانع عبور کرد و راستش را بخواهید مشکل خودم را در برابر توانی که انسان دارد بسیار ناچیز یافتم. "
هرگز یادم نمی رود که گفت ،با تک تک این داستانها گریه کرده ام؛ خندیده ام و امیدوار شده ام" حسی که من و همکارم دکتر شهریاری نیز در مراحل ویراستاری به کرات لمسش کردیم .
بیشتر از این سرتان را درد نمی آورم ، حدود 5 صبح جمعه بود که بیدار شدم و دیگر خواب به چشم هایم نمی آمد با خودم فکر کردم که سری به اینترنت بزنم و در گوگل اسمم را جستجو کردم که ببینم آیا جائی اثری از من هست یا نه؟ که با این سایت برخورد کردم و دیدم که چگونه دوستمان علی (اگر اسم ایشان را اشتباه نگفته باشم) با وجود خستگی های مکرر متنهایی از این کتاب را انتخاب کرده و برای سایر دوستان تایپ کرده با خودم گفتم از آن روزهائی که با اشتیاق برای تدوین این کتاب کار می کردیم یادی کرده باشم و به این دوست خوبم بگویم که می توانم متن کامل این کتاب را در اختیارشان قرار دهم تا با سلیقه خودشان بخشهائی را که دوست دارند با سایر دوستان سهیم شوند کاری که اگر ضیق وقت اجازه میداد دوست داشتم مدتها پیش خودم انجام دهم.
دوست خوبم علی جان راستشو بخوای بلد نیستم با همین ای میل فایل رو ضمیمه کنم بنابراین آدرس ای میل خودم رو میذارم که آدرس ایمیل تون رو برام بفرستین تا متن کامل کتاب رو که با فرمت Word تهیه شده در اختیارتون قرار بدم. امیدوارم که دوستان بیشتری با خوندن اون سختیهای بیماری رو امیدوارانه تر تحمل کنند. به امید دیدار، یا حق.
farhad.hatami@actoverco.com
