2016/11/06, 10:10 AM
درمان حمله حاد MS
دو ماهنامه تخصصی پیام ام اس مطلبی از دکتر سیکارودی منتشر کرده که در ذیل می آید.
حمله حاد MS زمانی است که علامت و مشکل جدیدی که قبلا وجود نداشته پیدا شود، یا علایم و مشکلاتی که قبلا وجود داشته و بهبود یافته بوده اند، مجددا بروز کنند. این باید 24 ساعت یا بیشتر طول کشیده باشد؛ بنابراین با معیار های علمی فعلی، مثلا اگر دید یک چشم تار شود اما ظرف چند ساعت بهبود پیدا کند، یک حمله محسوب نمی شود.
برای درمان حمله حاد MS معمولا از تزریق وریدی نوعی کورتن بنام متیل پردنیزولون (Methyl Prednisolon)، به میزان 500 تا 1000 میلی گرم در سرم، روزانه، برای 3 تا 5 روز (و گاهی تا 7 روز)، استفاده می شود. این روش درمان به پالس کورتن معروف است.
بخاطر احتمال بروز عوارض، صلاح است این درمان اولین بار (حداقل تزریق روز اول) در بیمارستان انجام شود، اما با مراقبت های لازم می توان بعد ها، پالس کورتن را در درمانگاه یا حتی در منزل انجام داد. تزریق باید از یک سیاهرگ محیطی با قطر مناسب در بازو، و آهسته "ظرف 4 ساعت یا بیشتر" صورت گیرد؛ با تزریق سریع، احتمال بروز سرخ شدن گونه ها و بدن، احساس گرگرفتگی، طپش قلب، و احیانا عوارض خطرناک قلبی بسیار زیاد است.
از عوارض مهم درمان با پالس کورتن، اختلال نظم ضربان قلب است که یکی از دلایل آن کم شدن پتاسیم خون است؛ به همین دلیل باید در حین درمان پالس، یا از قرص پتاسیم و یا از مواد خوراکی دارای پتاسیم زیاد (مانند گوجه فرنگی، موز، مرکبات) استفاده کرد. بعلاوه، بدلیل احتباس آب و نمک ناشی از کورتن، برای کم شدن ورم و جلوگیری از بالا رفتن فشارخون، باید از رژیم غذایی بی نمک استفاده کرد. کورتن ممکنست باعث بالا رفتن قند خون شود و کنترل قند خون را در افراد دیابتی مشکل کند. بنابراین مانند تمام موارد دیگر استفاده از کورتن، و همچنین برای جلوگیری از اضافه شدن وزن، بهتر است از رژیم غذایی با پروتئین بیشتر (ترجیحا گوشت سفید)، و مواد قندی ونشاسته ای کمتر استفاده شود. از آنجا که کورتن ممکنست باعث ناراحتی گوارشی و درد معده (فعال شدن زخم معده یا خونریزی معده) شود، برای درمان این مشکلات معمولا شربت های آنتی اسید و داروهایی (رانیتیدین، امپرازول یا مانند آنها) تجویز میشود. در موارد کمی ممکنست بیخوابی و اختلالات روحی (افسردگی یا شیدایی)، بعنوان عارضه پالس کورتن بروز کند.
بسیاری از پزشکان پس از اتمام دوره پالس کورتن وریدی، برای مدت کوتاهی کورتن خوراکی هم تجویز می کنند؛ به این صورت که قرص پردنیزولون (مثلا با مقدار 50 تا 80 میلی گرم روزانه) شروع شده و، با کاهش تدریجی مقدار دارو، ظرف حدود 2 تا 3 هفته قطع می گردد.
بعضا بجای پالس کورتن، از سایر انواع کورتن تزریقی (مانند دگزامتازون، ACTH) و حتی کورتن خوراکی هم برای درمان حمله حاد MS استفاده می شود.
در موارد کمی، ممکنست برای درمان حمله MS از تعویض پلاسما (پلاسمافرز Plasmapheresis) استفاده شود. در این روش معمولا برای 5 جلسه (یک روز در میان)، از بیمار خون گرفته شده و پلاسما (یعنی بخش مایع خون، بدون سلول های خونی یعنی گلبول های سفید و قرمز) خارج می شود و با سرم و آلبومین جایگزین می گردد. فرض بر این است که با پلاسمافرز، مواد موجود در پلاسما که باعث صدمه میلین و بافت عصبی می شوند، خارج می شوند.
در حین درمان حمله حاد، استفاده از داروی اصلي يا زمينه اي بيمار (Disease Modifying Therapies، مانند اينترفرونها...) و هم چنین داروهايي كه براي درمان عوارض بيماري بكار ميروند (یعنی درمان هاي علامتي، مانند باکلوفن، اکسی بوتی نین،...)، منعی نداشته و ادامه می یابند.
اگرچه اعتقاد رایج علمی براین است که درمان حمله حاد MS با كورتن، تنها باعث کوتاه تر شدن دوران حمله می شود و بر میزان صدمه احتمالی بافت عصبی ناشی از حمله حاد، و درنتیجه بر عاقبت بیماری، تاثیری ندارد؛ اما شواهدی وجود دارد که درمان حمله حاد MS با كورتن ممکنست باعث کم شدن شدت و عوارض حمله نیز بشود. بنابراین در برخی از بیماران ممکنست از پالس کورتن بصورت دراز مدت (مثلا هر 1 تا 2 ماه، 500 تا 1000 میلی گرم متیل پردنیزولون در سرم، برای یک روز) بعنوان درمان زمینه ای به منظور جلوگیری از بروز حمله ها استفاده شود.
دكتر هژير سيكارودي
http://iranms.ir/index.php/node/view?id=1157
تاریخ : 1395-08-10 13:43
دو ماهنامه تخصصی پیام ام اس مطلبی از دکتر سیکارودی منتشر کرده که در ذیل می آید.
حمله حاد MS زمانی است که علامت و مشکل جدیدی که قبلا وجود نداشته پیدا شود، یا علایم و مشکلاتی که قبلا وجود داشته و بهبود یافته بوده اند، مجددا بروز کنند. این باید 24 ساعت یا بیشتر طول کشیده باشد؛ بنابراین با معیار های علمی فعلی، مثلا اگر دید یک چشم تار شود اما ظرف چند ساعت بهبود پیدا کند، یک حمله محسوب نمی شود.
برای درمان حمله حاد MS معمولا از تزریق وریدی نوعی کورتن بنام متیل پردنیزولون (Methyl Prednisolon)، به میزان 500 تا 1000 میلی گرم در سرم، روزانه، برای 3 تا 5 روز (و گاهی تا 7 روز)، استفاده می شود. این روش درمان به پالس کورتن معروف است.
بخاطر احتمال بروز عوارض، صلاح است این درمان اولین بار (حداقل تزریق روز اول) در بیمارستان انجام شود، اما با مراقبت های لازم می توان بعد ها، پالس کورتن را در درمانگاه یا حتی در منزل انجام داد. تزریق باید از یک سیاهرگ محیطی با قطر مناسب در بازو، و آهسته "ظرف 4 ساعت یا بیشتر" صورت گیرد؛ با تزریق سریع، احتمال بروز سرخ شدن گونه ها و بدن، احساس گرگرفتگی، طپش قلب، و احیانا عوارض خطرناک قلبی بسیار زیاد است.
از عوارض مهم درمان با پالس کورتن، اختلال نظم ضربان قلب است که یکی از دلایل آن کم شدن پتاسیم خون است؛ به همین دلیل باید در حین درمان پالس، یا از قرص پتاسیم و یا از مواد خوراکی دارای پتاسیم زیاد (مانند گوجه فرنگی، موز، مرکبات) استفاده کرد. بعلاوه، بدلیل احتباس آب و نمک ناشی از کورتن، برای کم شدن ورم و جلوگیری از بالا رفتن فشارخون، باید از رژیم غذایی بی نمک استفاده کرد. کورتن ممکنست باعث بالا رفتن قند خون شود و کنترل قند خون را در افراد دیابتی مشکل کند. بنابراین مانند تمام موارد دیگر استفاده از کورتن، و همچنین برای جلوگیری از اضافه شدن وزن، بهتر است از رژیم غذایی با پروتئین بیشتر (ترجیحا گوشت سفید)، و مواد قندی ونشاسته ای کمتر استفاده شود. از آنجا که کورتن ممکنست باعث ناراحتی گوارشی و درد معده (فعال شدن زخم معده یا خونریزی معده) شود، برای درمان این مشکلات معمولا شربت های آنتی اسید و داروهایی (رانیتیدین، امپرازول یا مانند آنها) تجویز میشود. در موارد کمی ممکنست بیخوابی و اختلالات روحی (افسردگی یا شیدایی)، بعنوان عارضه پالس کورتن بروز کند.
بسیاری از پزشکان پس از اتمام دوره پالس کورتن وریدی، برای مدت کوتاهی کورتن خوراکی هم تجویز می کنند؛ به این صورت که قرص پردنیزولون (مثلا با مقدار 50 تا 80 میلی گرم روزانه) شروع شده و، با کاهش تدریجی مقدار دارو، ظرف حدود 2 تا 3 هفته قطع می گردد.
بعضا بجای پالس کورتن، از سایر انواع کورتن تزریقی (مانند دگزامتازون، ACTH) و حتی کورتن خوراکی هم برای درمان حمله حاد MS استفاده می شود.
در موارد کمی، ممکنست برای درمان حمله MS از تعویض پلاسما (پلاسمافرز Plasmapheresis) استفاده شود. در این روش معمولا برای 5 جلسه (یک روز در میان)، از بیمار خون گرفته شده و پلاسما (یعنی بخش مایع خون، بدون سلول های خونی یعنی گلبول های سفید و قرمز) خارج می شود و با سرم و آلبومین جایگزین می گردد. فرض بر این است که با پلاسمافرز، مواد موجود در پلاسما که باعث صدمه میلین و بافت عصبی می شوند، خارج می شوند.
در حین درمان حمله حاد، استفاده از داروی اصلي يا زمينه اي بيمار (Disease Modifying Therapies، مانند اينترفرونها...) و هم چنین داروهايي كه براي درمان عوارض بيماري بكار ميروند (یعنی درمان هاي علامتي، مانند باکلوفن، اکسی بوتی نین،...)، منعی نداشته و ادامه می یابند.
اگرچه اعتقاد رایج علمی براین است که درمان حمله حاد MS با كورتن، تنها باعث کوتاه تر شدن دوران حمله می شود و بر میزان صدمه احتمالی بافت عصبی ناشی از حمله حاد، و درنتیجه بر عاقبت بیماری، تاثیری ندارد؛ اما شواهدی وجود دارد که درمان حمله حاد MS با كورتن ممکنست باعث کم شدن شدت و عوارض حمله نیز بشود. بنابراین در برخی از بیماران ممکنست از پالس کورتن بصورت دراز مدت (مثلا هر 1 تا 2 ماه، 500 تا 1000 میلی گرم متیل پردنیزولون در سرم، برای یک روز) بعنوان درمان زمینه ای به منظور جلوگیری از بروز حمله ها استفاده شود.
دكتر هژير سيكارودي
http://iranms.ir/index.php/node/view?id=1157
تاریخ : 1395-08-10 13:43
