2010/02/02, 09:08 AM
یادگیری در خواب فرایندی است که شخص در حالت نیمه هشیار اطلاعاتی را از محیط خارج دریافت می کند.
فراگیرترین ابزارهای یادگیری در خواب نوارها یا سی دی های شنیداری هستند که پیام هایی از روی نا آگاهی به ضمیر نیمه هشیار منتقل می کنند. اثر چنین یادگیری هایی در خواب، برای چندین سال مورد بحث بوده است و مشاهدات پزشکی نشان می دهند که یادگیری در خواب دقیقا باعث بهتر شدن یا حتی افزایش توانایی مغز انسان در جهت ذخیره سازی، فرایندها و در نهایت سازماندهی اطلاعاتی است که در حالت بیداری بوسیله ذهن هشیار بدست آورده ایم.
طبق نظریه ی زیست شناسان و روانشناسان امروزی، به طور کلی ذهن نیمه هشیار ما کنترل بیشتری بر طرز فکر ما دارد تا بر ضمیر ناخود آگاه. همچنین ذهن نیمه هشیار ما عملکردهای غیرارادی یا حتی فعالیت های ذاتی اندام ما را تحت کنترل دارد.
با استفاده از ابزار یادگیری در خواب، اطلاعات به طور عمقی بر ذهن نیمه هشیار ما اثر گذاشته و به ما کمک می کنند تا فرصتی بیابیم که در هنگام ذخیره سازی اطلاعات به سطوح فراتری از آگاهی دست یابیم. در ضمن خواب، ذهن نیمه هشیار ما همیشه در حال فراگیری اطلاعات جدید از طریق حواسی است که هنوز فعالند.
اطلاعاتی که ما در حالت نیمه هشیار دریافت می کنیم، اساسا فراتر از فرایندهای ذخیره سازی عادی و آگاهانه می باشد و برعکس فرایندهای خودکار ذخیره سازی اطلاعات در حالت بیداری عمل کرده و باعث تقویت حافظه می شود. ولی این تقویت حافظه فقط شامل اطلاعاتی می شود که در حالت نیمه هشیار بدست می آوریم. با این حال، این ابتدایی ترین جنبۀ اثر ابزارهای یادگیری در خواب است، زیرا فرایندهای ذخیره سازی اطلاعات مطلوب، نقشی حیاتی در پیشرفت سیستم یادگیری موثرتر در همه ی زمینه ها را ایفا می کنند.
این بر اساس شواهد زیستی است که نشان می دهد خواب برای افزایش و تقویت حافظه (پیشرفت و بهبود مغز) بسیار سودمند است. در اینجا این نکته وجود دارد که در جایی رشته های عصب به یکدیگر رسیده و اتصال محکمی را ایجاد می کنند که می تواند انتقال تحریکات الکتریکی را شدت ببخشد که این انتقالات دربردارنده ی اطلاعاتی هستند که رشته های عصبی به طور جداگانه در طول روز ذخیره کرده اند.
این رشته های عصبی اطلاعات را در قالب تحریکات الکتریکی به بخش های مختلف مغز منتقل می کنند. هنگامی که شخصی در حال خواب است، این رشته های عصبی در هنگام اتصال به دیگر رشته های عصب، عملکرد بهتری دارند. و بدینسان جنبه ثانوی در بین این ابزارهای یادگیری بهینه شده است. زیرا پردازش اطلاعات بهتر است از سیستم های پیچیدۀ مشابه که در حالت بیداری قرار دارند.
نهایی ترین جنبه های سیستم یادگیری، چکیدۀ اطلاعات ذخیره شده در ذهن ما و کاربرد آشکار آنها در حالت بیداری است. یادگیری در خواب در جهت پردازش چکیدۀ اطلاعات مطلوب عمل می کند و هنگامی که در حالت نیمه هشیار هستیم رشته های عصبی پیچیده، به راحتی مسیرها را طی می کنند. و این بدین معنی است که ضمیر آگاه ما، به آسانی می تواند رشته های عصبی را در جهت خلاصه کردن اطلاعات ذخیره شده، فرماندهی کرده و در هنگام برقراری ارتباط بین رشته های عصبی بخش های متفاوت مغزبه اطلاعات از قبل ذخیره شده و بهینه سازی شده دست یابد.
بنابراین از دیدگاه علمی، ابزارهای یادگیری در خواب می توانند برای بهبود و پیشرفت همۀ سیستم های یادگیری تا سیستم های ذخیره سازی ابتدایی اثبات شوند.
فراگیرترین ابزارهای یادگیری در خواب نوارها یا سی دی های شنیداری هستند که پیام هایی از روی نا آگاهی به ضمیر نیمه هشیار منتقل می کنند. اثر چنین یادگیری هایی در خواب، برای چندین سال مورد بحث بوده است و مشاهدات پزشکی نشان می دهند که یادگیری در خواب دقیقا باعث بهتر شدن یا حتی افزایش توانایی مغز انسان در جهت ذخیره سازی، فرایندها و در نهایت سازماندهی اطلاعاتی است که در حالت بیداری بوسیله ذهن هشیار بدست آورده ایم.
طبق نظریه ی زیست شناسان و روانشناسان امروزی، به طور کلی ذهن نیمه هشیار ما کنترل بیشتری بر طرز فکر ما دارد تا بر ضمیر ناخود آگاه. همچنین ذهن نیمه هشیار ما عملکردهای غیرارادی یا حتی فعالیت های ذاتی اندام ما را تحت کنترل دارد.
با استفاده از ابزار یادگیری در خواب، اطلاعات به طور عمقی بر ذهن نیمه هشیار ما اثر گذاشته و به ما کمک می کنند تا فرصتی بیابیم که در هنگام ذخیره سازی اطلاعات به سطوح فراتری از آگاهی دست یابیم. در ضمن خواب، ذهن نیمه هشیار ما همیشه در حال فراگیری اطلاعات جدید از طریق حواسی است که هنوز فعالند.
اطلاعاتی که ما در حالت نیمه هشیار دریافت می کنیم، اساسا فراتر از فرایندهای ذخیره سازی عادی و آگاهانه می باشد و برعکس فرایندهای خودکار ذخیره سازی اطلاعات در حالت بیداری عمل کرده و باعث تقویت حافظه می شود. ولی این تقویت حافظه فقط شامل اطلاعاتی می شود که در حالت نیمه هشیار بدست می آوریم. با این حال، این ابتدایی ترین جنبۀ اثر ابزارهای یادگیری در خواب است، زیرا فرایندهای ذخیره سازی اطلاعات مطلوب، نقشی حیاتی در پیشرفت سیستم یادگیری موثرتر در همه ی زمینه ها را ایفا می کنند.
این بر اساس شواهد زیستی است که نشان می دهد خواب برای افزایش و تقویت حافظه (پیشرفت و بهبود مغز) بسیار سودمند است. در اینجا این نکته وجود دارد که در جایی رشته های عصب به یکدیگر رسیده و اتصال محکمی را ایجاد می کنند که می تواند انتقال تحریکات الکتریکی را شدت ببخشد که این انتقالات دربردارنده ی اطلاعاتی هستند که رشته های عصبی به طور جداگانه در طول روز ذخیره کرده اند.
این رشته های عصبی اطلاعات را در قالب تحریکات الکتریکی به بخش های مختلف مغز منتقل می کنند. هنگامی که شخصی در حال خواب است، این رشته های عصبی در هنگام اتصال به دیگر رشته های عصب، عملکرد بهتری دارند. و بدینسان جنبه ثانوی در بین این ابزارهای یادگیری بهینه شده است. زیرا پردازش اطلاعات بهتر است از سیستم های پیچیدۀ مشابه که در حالت بیداری قرار دارند.
نهایی ترین جنبه های سیستم یادگیری، چکیدۀ اطلاعات ذخیره شده در ذهن ما و کاربرد آشکار آنها در حالت بیداری است. یادگیری در خواب در جهت پردازش چکیدۀ اطلاعات مطلوب عمل می کند و هنگامی که در حالت نیمه هشیار هستیم رشته های عصبی پیچیده، به راحتی مسیرها را طی می کنند. و این بدین معنی است که ضمیر آگاه ما، به آسانی می تواند رشته های عصبی را در جهت خلاصه کردن اطلاعات ذخیره شده، فرماندهی کرده و در هنگام برقراری ارتباط بین رشته های عصبی بخش های متفاوت مغزبه اطلاعات از قبل ذخیره شده و بهینه سازی شده دست یابد.
بنابراین از دیدگاه علمی، ابزارهای یادگیری در خواب می توانند برای بهبود و پیشرفت همۀ سیستم های یادگیری تا سیستم های ذخیره سازی ابتدایی اثبات شوند.
