[TootFarangi]

چقدر از ادم های نا امید متنفرم
این رو یکی تو وبلاگ من نوشته :
سلام مینو من تازه با وبلاگ شما اشنا شدم من ژاهام یه خرده بیحس شده فکر می کنم ام اس داشته باشم اما جرات دکتر رفتن ندارم اگه ام اس باشه مادرم از غصه دق می کنه تازه هزینه داروها رو هم نداریم به همین خاطر می ترسم برم دکتر فکر این که ام اس دارم یا نه یک ساله مثل خوره به جونم افتاده اما تصمیم خودم رو گرفتم اگه خودم پول اومد دستم می رم دکتر اگه ام اس بود تصمیم دارم خودم رو خلاص کنم من ادم مبارزه با این بیماری نیستم نمی خوام سر بار دیگران بشم و برام دل بسوزونن خانواده ام هم حتما یه مدت ناراحت می شن کم کم منو فراموش می کنن در عوض لازم نیست یه عمر به خاطر بیماری من غصه بخورن راتش بد بختی من اینه که خودم پول ندارم برم دکتر به خانوادم هم دوست ندارم بگم

و چقدر از اونهایی که زندگی و خوشی هاشون رو نمی بینند و فقط و فقط و فقط دنبال اینند که بگم ما بیچاره ایم و آینده = سیاهی و نابودی و هیچی بدم میاد .

خدا رو دوست دارم چون دوست داشتن و زندگی کردن رو به من آموخت...