[H-tanha]

همان طور که در نشنال ام اس گفته شده:
یک آزمایشگاه کلینیکی در سال 2006 آزمایش حساسیت زدایی را در افرادی با ام اس پیش رونده انجام داده
که نتایج منفی به دست آمده بود که به طور قابل توجهبهتر نبود در آهسته کردن پیشرفت عدم توانایی و
به عنوان درمان بی اثر تلقی شد
ولی در مطالعات جدید که در سپتامبر2014 ارائه شده داریم:
مطالعات جدید در مورد حاموش کردن پاسخ خودایمنی به مدل آزمایشگاهی از ام اس که در موشها آنسفالومیلیت منتشر است را نشان می دهد
با اداره کردن همان پروتئین پایه میلین که به تدریج دوزش افزایش می یابد تحقیقات نشان می دهند که حمله ی ایمنی خاموش می شود
یافته های جدید آنها هم چنین فهمیدند چطور سلولهای ایمنی در این فرایند تغییر می کنند
و شناسایی کردند بعضی ژن های مهم راکه درگیر هستند که این به دانشمندان کمک می کند چرا و چطور پاسخ ایمنی در ام اس اشتباه میشود(این یافته ها در آزمایشات قبلی نبودند)
آزمایشهای کلینیکی حالا وارسی کردن این نوع تراپی را که موثر باشد در توقف و آهسته کردن پیشرفت بیماری را درخواست کرده است
اگر موفقیت آمیز باشد می تواند برای همه ی افراد با همه نوع ام اس روش درمانی باشد و در بیماری های خود ایمن دیگر هم به کار اید
آزمایش قبلی مشابه با روش تراپی مشابه در افراد ام اس نا موفق بود اما مطالعات اخیر اگرچه در موش ها اجرا شده است
ولی گزینه های جدیدی را پیشنهاد می کند برای آزمایشات کلینیکی آینده که یک روز برای درمان کم خطرتری در افراد
با شرایط خود ایمنی سوق دهد

مطلب دوم:در واقع می دانستند که سلول های لنفوسیت تنظیمی که گونه ای از لنفوسیت ها هستند که در سرکوب سیستم ایمنی نقش دارند یعنی تعیین می کنند که پاسخ ایمنی بدن که ایجاد شده است خاموش گردد
ولی ساز و کار مولکولی که چطور نقش خود را انجام می دهند نا مشخص بود و یافته های جدید مربوط به ساز و کار این مولکول ها است.