[رامنا]

مرسی پائیزان از خبر خوبت
خبر مال 6 ماه پیش بوده متنش رو میشه اینجا (سایت دانشگاه نورث وست) دید:
http://www.northwestern.edu/newscenter/s...rosis.html
گویا این آزمایش درفاز یک و دو آزمایش بر روی انسان به سر میبره و تونسته تا 100 روز حمله رو در موش عقب بندازه که میگن این صد روز در انسان میتونه معادل سالها باشه (نمیدونم چرا ولی احتمالا با مقایسه عمر کم موش نسبت به انسان این نتیجه گیری رو کرده حالا باید دید این مقایسه اساسا مقایسه درستی بوده و اینکه تو انسان چه نتیجه ای میده)
خیلی هم روش جالبی بوده گوش بدید;
اومدن از نانوذراتی که به آسانی تهیه میشه و در تولید نخ قابل جذب جراحی ازش استفاده میشده استفاده کردن و آنتی ژن میلین رو به این نانوذرات متصل کردن و بعد تزریقش کردن به بدن موش. این مواد همراه با خون در مسیرش وارد طحال میشه که مسوولیت تصفیه خون از سلولهای پیر و مرده رو بر عهده داره. در اینجاست که این نانوذرات توسط ماکروفاژها احاطه میشن. (ماکروفاژها یه نوع سلول ایمنی هستند.) از اونجا که ماکروفاژها این نانوذرات رو به عنوان یه سلول طبیعیه مرده میشناسن و از طرف دیگه این نانوذرات حامل آنتی ژن میلین هم هستند, اینجاست که اون اتفاق جالب میافته و سیستم ایمنی گول میخوره و ازین پس آنتی ژن میلین رو هم به عنوان یه چیز طبیعی میشناسه. در نتیجه سلولهای T که تا آنتی ژن میلین به میلین میچسبید به اون حمله میکردن و در نتیجه این حمله خود میلین رو هم تخریب میکردن از این به بعد آنتی ژن میلین رو خودی میدونن و اصلا کاری باهاش ندارن. نتیجه میشه توقف حملات.

در مرحله آزمایش انسانی به جای این نانوذرات دارن از گلبولهای سفید خود فرد به عنوان حامل آنتی ژنهای میلین استفاده میکنن. که البته گفته شده روش نسبتا پر هزینه ایه برخلاف روشی که رو موش انجام دادن ولی احتمالا ایمنتره که اینکارو کردن.

خیلی باحال بود. بسیار کیفور شدیم. به زودی اون روز میاد که همه با هم جشن بگیریم. میگی نه؟!!!... وایسا ببین...