[فرناز]

کم نور بودن خانه، باعث افزایش ابتلا به ام اس
0

0

محققان علوم پزشکی در استرالیا اعلام کردند کسانی که زمان زیادی در برابر نور خورشید قرار می گیرند و آنانی که میزان ویتامین دی بدنشان بالا است ، کمتر به بیماری ام اس مبتلا می شوند.


مطالعات قبلی دانشمندان نشان داده بود کسانی که در استوا زندگی می کنند کمتر از ساکنان قطب ، در معرض خطر ابتلا به بیماری اسکلروز متعدد یا ام اس قرار دارند . بر اساس اعلام دکتر روبین لوکاس و همکارانش در دانشگاه ملی استرالیا که نتایج تحقیقات خود را در شماره اخیر نشریه نورولوژی منتشر کرده اند ، مطالعه اخیر ، بر روی دویست و شانزده نفر بزرگسال و بین سال های دو هزار و سه و نیز دو هزار و شش انجام گرفته است که علائم اولیه بیماری ام اس را نشان داده بودند.

محققان ، این گروه را با گروهی از مردم شامل چهارصد نفر از سراسر استرالیا ، مقایسه کردند که علائمی از بیماری ام اس را نشان نمی دادند. بر اساس این بررسی ، مشخص شد آن دسته از افرادی که زمان بیشتری را در برابر آفتاب سپری می کنند و همچنین میزان ویتامین دی خونشان بالاتر است ، کمتر در معرض خطر ابتلا به ام اس قرار دارند. بیماری ام.اس ( مولتیپل اسکلروزیس ) یکی از شایع ترین بیماری های سیستم اعصاب مرکزی ( مغز و نخاع ) است و بر اثر تخریب غلاف میلین ایجاد می شود.

میلین غلافی است که فیبرهای عصبی را احاطه می کند و در انتقال سریع امواج عصبی نقش بسیار مهمی دارد. در حالت طبیعی با وجود این غلاف امواج عصبی به سرعت منتقل شده و موجب توانایی بدن در ایجاد حرکات هماهنگ و موزون می گردند. در بیماری ام.اس این غلاف عصبی به تدریج تخریب می شود و بدین ترتیب امواج عصبی از مغز به خوبی منتقل نمی شود و علایم مختلف بیماری ام.اس ظاهر می شود.

این بیماری مسری نبوده و از دسته بیماریهای ارثی هم محسوب نمی شود، اما نقش ژنتیک در ایجاد آن تایید شده است. در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما شیوه های درمان موجود در تغییر سرعت روند بیماری مؤثر هستند. علایم بیماری ام.اس، بسته به اینکه چه منطقه ای از سیستم اعصاب مرکزی گرفتار شده باشد، بسیار متغیر هستند و الگوی بیماری ام.اس از هر فردی به فرد دیگری متفاوت است.

این علایم حتی در یک فرد خاص در طول سیر بیماری تغییر می کند. اختلالات بینایی ، تاری دید ، دو بینی ، حرکات غیر ارادی و سریع چشم و به ندرت از دست دادن کامل بینایی ،‌ اختلالات تعادل ،‌ لرزش ، عدم تعادل در راه رفتن ، سرگیجه ، ضعف و کرختی اندامها ، اختلال در انجام حرکات موزون ، سفتی عضلات ،‌ اختلالات حسی ، احساس سوزش، بی حسی و درد ، اختلالات تکلم ، خستگی ، مشکلات مثانه از علائم این بیماری محسوب می شوند.