[anaram]

من نمیتونم هیچ نظری بدم چون اصلا هیچ نوع شناختی نسبت به دخترتون ندارم
ولی کاری که من با خونوادم کردم این بود که اسمی از بیماری نبردم و فقط توضیح دادم که این بیماری سیستمش چیه؟
حرف مامانم دقیقا این بود که : ایشالا که خوب میشی مسئله مهمی نیست
مطمئنم اگه میگفتم ام اس دارم ناراحت میشد.
ولی مسئله مهمتر خودتونین ... معلومه که خودتون نتونستین با این مسئله کنار بیاین چون خیلی فکرتون رو مشغول کرده
پیشنهاد میکنم تا تو ذهن خودتون حلش نکردین که کسایی که ام اس دارن مثل همه مردم هستن و هیچ فرقی هم ندارن ... به دخترتون نگین
چون معلوممه که خودتون یه جورایی فعلا ترستون از بین نرفته

من خيلي با نظره سينا موافقم
ميدونيد برخورد اول من با بيماريم چطور بود؟
رفتم ام آر آي
مسئول ام آر آي باهام آشنا بود . با بابام كه حرف ميزد بهش ميگفت ممكنه ام اس باشه ممكنه هم نباشه ( اولين باري كه اسم ام اس را درباره ي مشكلم فهميدم )
بعد رفتيم دكتر
دكتر با بابام حرف زد و كاملا قطعي تشخيص داد
ولي جلوي خودم درست حساب توضيح نميداد
بهم گفت نترس . ميتونه يه ويرووس باشه كه نهفته بوده و الان اكتيو شده . اصلا چيز مهمي نيست و ...
بعد كه اومديم بيرون به بابام گفتم " ام اسه ؟" بابام گفت "نگران نباش . اصن چيزه مهمي نيست . " بعد دقيقا همين مكانيزم بيماري رو گفت . ولي اسم نميبرد . هر چند خودم ديگه ميدونستم ام اسه