[نازلی]

فرد افسرده تمایلی به گفت‌وگو و شنیدن ندارد جز در موارد بد و منفی که در خود نمی‌بیند.
سخن گفتن او آهسته و منقطع است و یک‌دست و یک‌نواخت صحبت می‌کند و اغلب اوقات توانایی ادامه کلامش را، به خصوص در یافتن لغات یا فعلی در پایان جمله ندارد.

به همین دلیل گفت‌وگو کردن را برای خودش سخت و مشکل می‌بیند.

در نتیجه انتظار او از دیگران این است که سخن او را شنیده باشند و بر مبنای آن عمل کنند که برخی اوقات موجب ناراحتی و سوءتفاهم می‌شود.