[یگانه]

خیلی جالبه من بعد از اینکه ام اسم قطعی شد اولین چیزی که کنار گذاشتم آرزوی داشتن زندگی مشترک بود خوشحالم که شما دوستای خوبم بهش فکر میکنید راستش من از اون موقع همه ی خواستگارام رو از ترس کنار نیومدن با مشکلم رد کردم یعنی اصلا جرات نکردم بگم این مشکل رو دارم.همه هم کارم رو تایید کردن چون معتقد بودن اگه اون بزاره و بره روحیه ام به هم میریزه و بیماریم پیشرفت میکنه.حقیقتش رو بخواید هنوز هم تلخ ترین قسمت بیماریم همین کنار اومدن با این تنهایی هاست آرامشی که لازم دارم هیچ جا نمیتونم پیدا کنم مخصوصا الان که از خانواده هم دورم.
دوستای گلم اگه شرایطش براتون مهیاست حتما ازدواج کنیدام اسی ها یکی از مشخصه های بارزشون مسولیت پذیریه پس حتما میتونن یه زندگی رو به نحو احسن و بهتر از خیلی های دیگه اداره کنن
خودم هم سعی میکنم بیشتر بهش فکر کنم