2015/05/30, 02:26 PM
(2015/05/30, 01:19 PM)ehsank نوشته است: من در فکر ازدواج با دخترخانمی هستم که ام اس داره. البته هنوز به خودش چیزی مطرح نکردم و شاید خودش داره اینو می خونه.
اما از دو چیز می ترسم: یکی اینکه وضعیت جسمی او به حدی برسه که از انجام کارهای شخصی اش هم باز بمونه. ینی نیازمند مراقبت تقریبن 24 ساعته پیدا کنه. در این صورت از بنیه ی من فراتر میره کار.
دوم اینکه خودم به لحاظ روحی کم بیارم...
آیا کسی تجربه ی مشابهی داشته؟
من ضمن تایید صحبتهای paeeze باید اضافه کنم که نگرانی بر اساس احتمالات درصدش بالا میره. مثلا کسی که نوع عود کننده فروکش کننده داره و داروهاشو مصرف میکنه خیلی خیلی احتمالش کمه که کنترل بیماری از دست بره. من خودم ۱۵ ساله که ام اس (از همین نوع) دارم که ۹ سال اول رو ایران بودم. من احساس میکنم که فردی که میخواد با من نوعی به عنوان ام اسی زندگی کنه باید خیلی خودشو از لحاظ روحی تقویت و آماده مبارزه کنه. به هر حال کسی که به تو علاقه داره حساس بودن نسبت به روند درمان و وضعیت تو جزئی با اهمیت از زندگیش میشه. هر چی آدم بیشتر بها بده به این بخش عشق و علاقه بیشتر میشه.
