[فاطمه_2]

بهبودي هاي شعف انگيز
نیمه شعبان و میلاد امام زمان عج رو به همه تبریک میگم.
تو این دو سال و اندی که مریض بودم، علایم و عوارض بیماریم به سرعت برق و باد میومد تو بدنم جا خوش میکرد و من مجبور بودم که بهش عادت کنم! کارهای عادی و معمولی که قبلا خیلی راحت انجامش میدادم، یهو از انجام اون کارها ناتوان شدم!
مثلا یه کاری مثل پریدن! تقریبا 2 سال پیش بود. یه روز تو حیاط بودم یه چیزی از رو دیوار میخواستم. خیلی عادی سعی کردم مثل همیشه بپرم هوا و بیارمش. ولی نشد! دوباره سعی کردم ولی بازم نتونستم! خدای من! پاهام چسبیده بود به زمین! هر چی میخواستم بپرم، پاهام از زمین بلند نمی شد! پاهام خیلی بی قدرت و ضعیف شده بود...
اولش با خودم گفتم: شاید خسته ام که نمیتونم! و بعدش فکر کردم که شاید این هم ازعوارض بیماریمه! با این فکر تنم لرزید و قطره اشک از گوشه چشمم سُر خورد... از اون به بعد دیگه هیچوقت نتونستم بپرم... تو این 2 سال بارها سعی کردم بپرم ولی نشد...
نشد و نشد و نشد تا همین یکی دو هفته پیش که داشتم ورزش میکردم. سعی کردم پریدن رو تمرین کنم. چون این 2 سال به این ناتوانی عادت کرده بودم، فکر کردم مثل همیشه نمیتونم بپرم. ولی ...!!
من پریدم! بعد از 2 سال پریدم! پاهام از زمین بلند شد! باورم نمی شد... دوباره و دوباره و دوباره پریدم تا اینکه باورم شد که میتونم! خسته شدم، نشستم رو زمین، به پاهام دست کشیدم، خدا رو شکر کردم. چندین بار زیر لب گفتم: من پریدم، من میتونم بپرم و پاهام از زمین جدا بشه. خدایا شکرت...
روزای اول فقط دو، سه سانت پاهام از زمین بلند میشد. الان تقریبا 10، 12 سانتی بلند میشه.

بهبودی دیگه ای که این بهبودی هم تقریبا ده روزه که ایجاد شده.
از همون اوایل بیماریم، پاهام خیلی ضعیف شد. اگه رو زمین می نشستم، بدون کمک نمیتونستم از زمین بلند شم! حتما باید از یه چیزی یا کسی کمک میگرفتم چون پاهام قدرت کافی نداشتند. این مسئله خیلی اذیتم میکرد...
حالا جدیدا میتونم بدون هیچ کمکی از زمین بلند شم. روز اولی که تونستم بدون کمک از زمین بلند شم، فقط یه بار تونستم اینکارو بکنم. بدون کمک از زمین بلند شدم و کلی ذوق کردم. بعد دوباره نشستم رو زمین و دیگه هر کاری کردم نتونستم بدون کمک بلند شم! و بهمین خاطر شک کردم که همون یه بار هم بدون کمک بلند شده باشم!
روزهای بعد بازم تمرین کردم و دیدم که آره بابا! دیگه میتونم! خدا رو شکر کردم و بعد از اون دیگه تو روز زیاد تمرینش میکنم. الان دیگه هیچ مشکلی در این مورد ندارم و راحت میتونم از زمین بلند شم. خدا رو شکر...

بهبودی بعدی، بهبودی در خوابیدنم هست.
در مرحله 14، معنیِ خوب خوابیدن رو فهمیدم! قبلا خواب آروم و خوبی نداشتم. به سر و صدا خیلی حساس بودم! مخصوصا اگه تو روز میخواستم بخوابم! تلویزیونو خاموش میکردم، تلفن رو از پریز میکشیدم، به همه سفارش میکردم شلوغ نکنند، نمیذاشتم کسی بیاد تو اتاق، درو می بستم و میرفتم بخوابم! تازه با این حال باز هم خوب نمیخوابیدم! با این وضع خوابیدنم، اعصاب همه رو خرد میکردم! تازه همیشه که به حرفم گوش نمیدادند که همه نکاتی که من میخوامو رعایت کنند! خلاصه خیلی بد میخوابیدم...
حالا در مرحله 14، این حساسیت به سرو صدا، کلا برطرف شده! دیگه اصلا بهیچوجه برام مهم نیست که تو چه شرایطی بخوابم! خوابم خیلی سنگین و عمیق شده!
پای تلویزیون باشم، ده نفر دور و برم باشند و شلوغ کنند، صدای در یا تلفن بیاد، صدای زنگ ساعت بلند شه، ... هر چی بشه، اصلا اذیت نمیشم و خیلی خوب میخوابم!
حتی جدیدا برای نماز صبح، با صدای زنگ ساعتِ کنار سرم بیدار نمیشم! ساعتم اینقدر زنگ میزنه و بیدار نمیشم، خواهرم بيدارم ميكنه.
تازه می فهمم خواب عمیق چه لذتی داره. فکر میکنم آدم وقتی اعصابش آروم باشه، میتونه خیلی بهتر بخوابه. علت را در ارسال قبلي ببينيد.

بهبودی دیگه ای که داشتم در مورد حرکت گردو بشکن هست.
ما بیماران ام اس که تعادل نداریم، در انجام حرکت گردو بشکن خیلی مشکل داریم! خیلی برامون سخته که روی یه خط راست پاهامونو دقیقا جلوی هم بذاریم وقدم برداریم!
یادمه چند ماه پیش که کلاس یوگا میرفتم، هر چه مربی بهم میگفت گردو بشکن برو، نمیتونستم و هی می افتادم!
حالا یکی دو هفته ست که تقریبا میتونم گردو بشکنمو خوب برم! البته خیلی آروم میرم. اگه بخوام تند تند برم، میفتم! حالا هر روز تمرین میکنم که تندتر و دقیق تر برم.
خدایا بابت همه ی این بهبودی ها ازت ممنونم.
خدایا به همه بیماران سلامتی بده.