2012/10/21, 09:13 AM
به نظر من خاص بودن این نوع بیماریها برمیگرده به شرایط کنترلش، چون مثل خیلی از بیماریهای دیگه با یه قرص یا یک دوره مصرف دارو بهبود پیدا نمیکنه و لازمه که همیشه و مستمر تحت کنترل باشه.
اگه خودمون با این دید به خاص بودن نگاه کنیم میتونیم به دیگران هم اینطور القا کنیم و دیگه لازم نیست نگران از دست دادن چیزی یا کسی باشیم.
فقط کافیه طرفی که دوستش داریم بدونه که برای مهار این بیماری نیاز به کنترل همیشگی هست که تا حدود زیادی به عهده خود بیمار هست نه اطرافیان.
و در کل به نظره من طریق آشنایی طرف از بیماری تا حد زیادی میتونه رو دید و تصمیم او تاثیرگذار باشه. هر چی بهتر و منطقی تر به این مسئله واقف باشه خیلی بهتره ولی اگر شناختش در حد کوچه و بازار و حرفای بی منطق عموم باشه عکس العملش هم همون قدر دور از ذهن خواهد بود.
ببخشید پر حرفی کردم
اگه خودمون با این دید به خاص بودن نگاه کنیم میتونیم به دیگران هم اینطور القا کنیم و دیگه لازم نیست نگران از دست دادن چیزی یا کسی باشیم.
فقط کافیه طرفی که دوستش داریم بدونه که برای مهار این بیماری نیاز به کنترل همیشگی هست که تا حدود زیادی به عهده خود بیمار هست نه اطرافیان.
و در کل به نظره من طریق آشنایی طرف از بیماری تا حد زیادی میتونه رو دید و تصمیم او تاثیرگذار باشه. هر چی بهتر و منطقی تر به این مسئله واقف باشه خیلی بهتره ولی اگر شناختش در حد کوچه و بازار و حرفای بی منطق عموم باشه عکس العملش هم همون قدر دور از ذهن خواهد بود.
ببخشید پر حرفی کردم
شخصيت منو با برخوردم اشتباه نگير!
شخصيت من چيزيه كه "من" هستم اما برخوردِ من بستگي به اين داره كه "تو" كي هستي...!
شخصيت من چيزيه كه "من" هستم اما برخوردِ من بستگي به اين داره كه "تو" كي هستي...!
