[پروانه]

سلام بعد مدتها گفتم باز يه سري به اينجا بزنم
اول از همه بگم كه دوستان عزيز قبل ازدواج بهتره خودمون با بيماريمون كنار بياييم و قبولش كنيم تا وقتي كسي از بيماريمون پرسيد معذب نشيم يا عصباني و دلخور نشيم عادي و اروم بتونيم بگيم چيه يا وقتي كسي خواست شريكمون بشه ترس و استرس گفتنش و نداشته باشيم
دوما دوستان خوبم اگه كسي مثل خودمون خواست با ما اشنا بشه شايد برا اونم ملاك اول همينه كه چون هر دو بيناريم قدم پيش گذاشته اما بهتره بهش كمك كنيم تا معيارهاي هم و بشناسيم اينكه هر دو بيماريم و ميشه با درك مقابل زندگي خوبي داشته باشيم اشتباهه و ملاك خوبي نيست زندگي فرداهاي زيادي داره شايد فردا پس فردا كه درمان قطعيش اومد ببينين اين شخص اوني نبود كه ميخواستيناما گه با شناخت هم و شناخت معيارها بهم رسيده باشيد باز چه با وجود ام اس چه بي وجودش خوشبختين
سوما:قرار نيست ام اس باعث بشه دنيا و زندگيمون و از دنياي ادمهاي به اسم سالم جدا كنيم و تو خودمون يك دنيا بسازيم هر چه پيش ايد خوش ايد هر كسي مد نظر شما بود فقط بشناسيدش و صادقانه و با جرات جلو بريد و نگيد چون سالمه چيكار كنم يا نميخوام يا اينكه چون مثل من ام اس داره به طرفش سوق پيدا كنمبه امروزتون فكر كنيد نه به فرداها اينده نگري خوبه نه اينگه اينده ات و خراب كنه
اميدوارم همگي خيلي زود شريك مناسب پيدا كنيم و از تنهايي در بياييم

جالبه تا تايپ كنم و ارسال كنم شهرزاد نوشت ..بابا من و تو چه تفاهمي داريم كاش يكيمون پسر بوديم