[ساقی]

به نظرم در ازدواج موضوع اصلي هم كفو بودن هستش. به صرف داشتن ام اس نبايد از ازدواج اجتناب كرد يا ارزش ‏ها، عقايد و خواسته‏ ها رو زير پا گذاشت.

در ضمن ازدواج براي ام اسي زماني خوبه كه واقعا شرايطش رو داشته باشه.
پسري كه براي دارو مجبوره هزينه زيادي رو بپردازه، چطور ميتونه از عهده مخارج سنگين زندگي بربياد؟ اون پسر چطور ميتونه خودش رو راضي كنه با دختري ازدواج كنه و بعد از مدتي از برآورده كردن خواسته ها و نيازهاي همسر و فرزنداش چشم پوشي كنه؟
دختري كه براي مقابله با ام اس هر ماه، براي دارو هزينه زيادي از طريق خانوادش پرداخت ميكنه و شاغل نيست، چطور ميتونه خودش رو راضي كنه كه با پسري ازدواج كنه؟
ازدواج دو تا ام اسي هم، درست نيست. اگر فرزندشون دچار ام اس بشه، هردوشون مقصر هستن.
قيد بچه دار شدن، روياها و خواسته ها و انتظارات از طر مقابل رو نميشه زد. انسان نياز به غذا و تفريح و ... داره.
خانم ام اسي، حال انجام كارهاي خونه رو نداره. آقاي ام اسي حال اينكه خانواده رو به تفريح ببره، نداره.
يك كم منطقي باشيد، بعد حرف از ازدواج بزنيد... عملي كردن تصميماتتون هم پيشكش.
ببخشيد كه اينقدر صريح حرف دلمو زدم.

چه خوبه که بیشتر راجع به این بیماری تحقیق کنین و بدونین که :
اولا همه ی افراد مبتلا به ام اس اینطور که شما میگین نیستن و ثابت شده ایرانیان مبتلا به نوع خوش خیمش هستن.
دوما خیلی ها بیمه هستن و هزینه درمانیشون رایگانه.
سوما برای خیلی از مبتلایان،علایم در طول یک سال فقط برای مدتی کوتاه نمایان میشه.و شاید با کنترلش اصلا احساس نشه.
چهارما میشه با برنامه ریزی صحیح،هیچکدوم از این علایم رو نداشت.
پنجما تغذیه صحیح و انواع داروهای موجود میتونن جلوی خیلی از علایم رو بگیرن.
شیشما با روحیه خوب میشه بیماریو درمان کرد.
هفتما ام اس بیماری ارثی نیست.
از همه مهمتر اینکه ام اس بیماری نیست،علایمه!مثل یه آدم عینکی!از دید شما کسی که عینک میزنه بیماره؟؟!