سمیه جان
اول از همه خوش اومدی به جمع ما...امیدوارم بتونیم دوستای خوبی برا هم باشیم...
عزیزم نه سلامتی...نه عمر...نه زندگی مشترک رو نمیشه تضمین کرد...
همه ی اینا دست اوستا کریمه...
هیچ فرقی نداره...امکان داره یه کسی که کاملا سرحال و فعاله یه دفعه مبتلا به یه بیماری بشه...درست مثل خودمون که اوایل فک میکردیم امکان نداره بیماری خاص بگیریم...
حتی با فک کردن به این مسئله این شکلی میشدیم...ولی اومدو شدیم بیمار خاص...بدون اینکه خودمون خبر داشته باشیم یا بخواییم..پس سلامتی دست خداست...نمیشه آینده رو تضمین کرد...امکان داره کسی که از هر لحاظ سالمه نتونه اون آرامش واقعی رو که یه ام اسی میتونه بهت بده رو برات محیا کنه...
به قلبت رجوع کن...دختر خانومی که تصمیم میگیره شریک زندگیه یه ام اسی باشه مسئولیتش خیلی بیشتره...
چون خودتم میدونی روحیه برا ام اسی ها حرف اول رو میزنه...پس باید در حالیکه خودتم مریضی بتونی به طرف مقابلت روحیه بدی...
شاید زندگیتون تو بعضی از مراحلش نتونه طبق روال عادی پیش بره...تو بعضی از مواقع باید عصای طرف باشی...این حرفم معنیش خیلی بزرگه اما میخوام با واقعیت موضوع آشنا بشی...باید دلت اندازه ی 1دنیا باشه بتونی اینا رو قبول کنی...گاهی وقتا با اینکه حق با خودته باید سکوت کنی که ناراحت نشه...و خیلی چیزای دیگه...یا قبول نکن...یا اگه قبول کردی خوشبختش کن...چون ام اس به اندازه ی کافی دل طرفتو شکونده...بخوای الان بگی باشه بعد ببینی نمیتونی این میشه نامردی...اونموقع دیگه فک نکنم ازش چیزی باقی بمونه...به دلت رجوع کن ببین چی میگه...ببین میتونی از پسش بر بیای؟تونستی خوب خدارو شکر...اما اگه دیدی نمیتونی وارد زندگیش نشو با ام اس تنها بمونه بهتر از اینه که هر روز 1بار بشکنه...دوووست دارم گلم
اول از همه خوش اومدی به جمع ما...امیدوارم بتونیم دوستای خوبی برا هم باشیم...
عزیزم نه سلامتی...نه عمر...نه زندگی مشترک رو نمیشه تضمین کرد...
همه ی اینا دست اوستا کریمه...
هیچ فرقی نداره...امکان داره یه کسی که کاملا سرحال و فعاله یه دفعه مبتلا به یه بیماری بشه...درست مثل خودمون که اوایل فک میکردیم امکان نداره بیماری خاص بگیریم...
حتی با فک کردن به این مسئله این شکلی میشدیم...ولی اومدو شدیم بیمار خاص...بدون اینکه خودمون خبر داشته باشیم یا بخواییم..پس سلامتی دست خداست...نمیشه آینده رو تضمین کرد...امکان داره کسی که از هر لحاظ سالمه نتونه اون آرامش واقعی رو که یه ام اسی میتونه بهت بده رو برات محیا کنه...
به قلبت رجوع کن...دختر خانومی که تصمیم میگیره شریک زندگیه یه ام اسی باشه مسئولیتش خیلی بیشتره...
چون خودتم میدونی روحیه برا ام اسی ها حرف اول رو میزنه...پس باید در حالیکه خودتم مریضی بتونی به طرف مقابلت روحیه بدی...
شاید زندگیتون تو بعضی از مراحلش نتونه طبق روال عادی پیش بره...تو بعضی از مواقع باید عصای طرف باشی...این حرفم معنیش خیلی بزرگه اما میخوام با واقعیت موضوع آشنا بشی...باید دلت اندازه ی 1دنیا باشه بتونی اینا رو قبول کنی...گاهی وقتا با اینکه حق با خودته باید سکوت کنی که ناراحت نشه...و خیلی چیزای دیگه...یا قبول نکن...یا اگه قبول کردی خوشبختش کن...چون ام اس به اندازه ی کافی دل طرفتو شکونده...بخوای الان بگی باشه بعد ببینی نمیتونی این میشه نامردی...اونموقع دیگه فک نکنم ازش چیزی باقی بمونه...به دلت رجوع کن ببین چی میگه...ببین میتونی از پسش بر بیای؟تونستی خوب خدارو شکر...اما اگه دیدی نمیتونی وارد زندگیش نشو با ام اس تنها بمونه بهتر از اینه که هر روز 1بار بشکنه...دوووست دارم گلم
زنـــــــــــــــــــــده ام با نفـــــــــــــــــــس تو...!