[sooorooosh]

ببخشید منم اظهار نظر میکنم....
این که هممون باید ازدواج کنیم شکی درش نیست...من شخصا ترجیح میدم با یک ام اسی ازدواج کنم تا با یه ادم سالم...حس میکنم خیانت به یک ادم سالم هست اگر بهش نگم و این کارو بکنم....در ضمن سالم ها ما رو درک نمیکنن....اونا از ام اس هیچ چیز نمی دونن..دردی رو که میکشیم هیچ جور نمیفهمن...ولی وقتی به همسرت که ام اس داشته باشه میگی ای دستم بی حسه...طرف با تمام وجودش اینرو درک میکنه....مهشید خانم خواهر گلم شما 4 سال خیلی وقت تلف کردی و باید بگم اگر واقعا کسی نیت خیری داشته باشه بین 3 ماه تا 6 ماه واسه اشنا شدن کافیه و بقیش تلف کردن زمان هست....این که برای ما استرس و ناراحتی بدترین چیزه شکی درش نیست و خودمون باید به خودمون کمک کنیم که جو اروم و بدور از استرس رو واسه خودمون ایجاد کنیم...همون فدر که گرما در تشدید علائم ام اس نقش داره استرس و ناراحتی هم نقش داره...پیدا کردن کسی که ادم عاشقش باشه و اونو بپرسته برای ما مهمترین و بزرگترین چالش هست....اگر طرفمون رو پیدا کنیم دیگه ام اس هیچ غلطی نمی تونه بکنه و اگر هم بتونه دیگه واسه ما اهمیتی نداره.... شخصا خودم رو میگم اگر یه روز به وضعی برسم(البته تو خواب ببینه که میتونه این کارو با من بکنه) که چشمام فقط قدرت دیدن داشته باشن و بیماری تونسته باشه به جسمم غلبه کنه دیدن کسی که دوستش دارم برام کافیه که بینهایت امید به زندگی داشته باشم و با نگاه بصورتش ارامش بگیرم....چقدر با حال گفتم ای ول به خودم.....