[پروانه]

عزیزان من سلام
چه خبر؟همش که شد حرف
عروسی...دامادی...چیزی خبری نیست؟؟؟
بحث این نیست که ام اس دارید یا ندارید بحث اینکه مثل دوتا ادم عاقل و بالغ بشینید و ببینید معیارهاتون چیه؟باهم تفاهم دارید؟اخلاق و فرهنگ و غیره باهم متناسب هستندیا نه؟
از وقتی فهمیدیم ام اس داریم همه چیز فراموش نشه و همش حرف ازدواج و خواستگاری که میشه زود یادش نیوفتیم ام اس داریم اول فکر معیار و خواسته هامون باشیم اصلا ببینیم طرف مقابل اونی هست که برا زندگی میخواییم و مناسبمونه یا نه بعد فکر این باشیم که چطور بگیم البته منظور من این نیست که اخر سر بگیم و طرف سردرگم بمونه اما استرس برای ما خوب نیست ازدواج و برا خودمون مشکلش نکنیم..همه ما ها میتونیم زندگی خوبی داشته باشیم...
برا تک تک دوستانم ارزوی ازدواجی مناسب و موفق و میکنم
برا مراسمتون منو از قلم نندازید

---

پروانه جان ولش کن بابا بیخیال مردم معلومه بهر کی بگیم ام اس داریم میگه نگوووووووووووووووووو واقعا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا تووووووووووووووووووووووووووووو ؟
پس چرا سالمی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یعنی اخرش روی ویلچر میشینی میمیری بچه دار نمیشی فلج میشی و ....................................

بیخیال بابا بشین پیش مامان و بابات مگه بهت بد میگذره من که کلیم کیف میکنم در کنار خانوادم بیخیال مردم و شوهر و حرف مردم و دهن گشادشون

عزیزم چی بیخیال؟؟؟؟مگه نمیگیم ما چیزیمون نیست و مثل بقیه ایم؟؟؟
پس مثل هر ادمی حق زندگی داریم اگه امروز منو شما پا از زندگی کناربکشیم کم کم فرهنگ سازی میشه که ماها از عهده زندگی برنمیاییم
من ازدوستان ام اسی که متاهل هستن خیلی گله مندم اونها باید این قسمت برا ما صحبت بکنن که خودمونیم از عهده زندگی متاهلی بر میان؟بگن واقعا چقدر مثل یه ادم سالم زندگی میکنن تا ماها هم بی گدار به اب نزنیم
اما درباره خودم عزیزم من هدفم و ارزوهام و رویاهام قبل ام اس چی بود الان بعد بیمار شدنم هم همونه و تغییر نکرده من بعد ام اس رفتم سراغ ادامه تحصیل و از عهده اش هم برمیام بعد اتمام هم حتما ازدواج میکنم با کسی که معیارمه و بخاطر بیماریم حاظر نیستم به هر کسی سر خم کنم و بیماریم و نقطه ضعف بدونم ما چیزی کم نداریم فردا یه روز دیگه است شاید همین فردا یه دارویی قطعی بیاد و این کابوس تموم شه پس چرا سر ازدواجون که مهمترین لحظه زندگیمونه ببازیم و بعد بخاطر فرصت از دست داده پشیمون بشیم؟؟؟؟
درسته هیچکس پدر و مادر ادم نمیشه اما عزیزانم حقیقت تلخ اینکه شاید اونها یه روزی نباشن و ما نیاز به خانواده و پشتیبان داریم هرچقدر هم گوی باشیم اینجا ایرانه نمیتونی زندگی مجردی خوبی داشته باشی اگه بیمارهم باشی که فشارها و استرس اطرافیان بیشتر داغون میکنه.
پس لطفا حق طبیعی خودتون و بگیرید و تلاش کنید و با رفتن چندتا خواستگار ناامید نشید