[ساغر]

نگار جون دقيقا با حرفت موافقم. هيچ كسي بغير از خانواده نمي تونه ما رو درك كنه . ما ام اسي ها اصلا نبايد به ازدواج فكر كنيم .چون ازدواج يه تيغ دولبه است. نميشه تضمين كرد بعد ازدواج اوضاع روحيمون خوب بمونه و حالمون بدتر نشه. انشاالله خداوند همه بيماراي ام اسي رو شفا بده و داروش هرچه زودتر پيدا بشه.

ولی من با حرفتون کاملا مخالفم.ازدواج اگه تیغ دو لبه س واسه همه همینجوریه نه فقط واسه بچه های ام اس.چرا اینجوری به خودمون تلقین کنیم ؟!وقتی خودمون اینجوری حرف بزنیم چه انتظاری می شه از کسی داشت که مبتلا نیس؟!
ما زنده ایم و باید زندگی کنیم..این خودمون هستیم که زندگیمون رو می سازیم.به نظر من ما می تونیم با وجود ام اس یه ازدواج موفق داشته باشیم.من شاید اوایل یه کم سخت می گرفتم اما الان به این نتیجه رسیدم میتونیم جوری زندگی کنیم که ام اسمون واسه طرف مقابل حتی به چشم نیاد ...بهتره خودمون ررو توی یک حصار کوچیک زندانی نکنیم