[نازلی]

آهن در بشقاب غذای شما



آهن فقط عنصری ضروری برای زندگی نیست چرا که این عنصر بخش مهمی از ساختار هموگلوبین که اکسیژن را به سلول های بدن می‌رساند، تشکیل می‌دهد.
کمبود آهن!

سیستم بدنی یک بزرگسال 2 تا 4 گرم آهن در خود دارد. این میزان در مقایسه با املاح معدنی دیگر مانند کلسیم خیلی کم است.


کمبود آهن: علامتی که آنمی (کم خونی) نامیده می‌شود
ذخیرۀ آهن ما، که می‌توان میزان آن را در خون اندازه گیری کرد، نیاز به تجدید و نوسازی منظم توسط موادغذایی دارد. بر خلاف مردان، احتمال بروز کمبود آهن در زنان از سن بلوغ تا یائسگی، به علت از دست دادن خون در قادعدگی ها بسیار رایج است. از سوی دیگر، طی دوران بارداری، نیاز زنان به آهن به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.

کافی نبودن آهن در تغذیه می‌تواند باعث یروز آنمی یا کم خونی شود، که خود را به شکل پریدن رنگ پوست، خستگی بیش از حد و کم شدن مقاومت در مقابل عفونت ها نشان می‌دهد. بنابراین باید از وجود میزان کافی این فلز گران بها در تغذیه تان مطمئن شوید.

آهن در بشقاب غذای شما
در اصل، تغذیۀ ما باید از لحاظ تأمین نیاز آهن مان کفایت کند. آهن را می‌توان در کله پاچه و امعا و احشا گوسفند، به ویژه در جگر و قلوه، پودینگ سیاه، ماهی ها، غذاهای دریایی، زردۀ تخم مرغ و غلات، خشکبار (بادام، پسته)، عدس و برخی سبزیجات تازه (به طور خاص رازیانه) یافت.

با این حال، بدن فقط بخش کوچکی از آهن موجود در غذاها را دریافت می‌کند: حدود 25% آهن از گوشت (آهن همینیک) و فقط 2 تا 5% از آهن مورد نیاز بدن از منابع گیاهی تأمین می‌شود. از سوی دیگر، باید بدانید که ویتامین C جذب آهن موجود در مواد خوراکی را فعال می‌کند. زمانی که تغذیه، آهن مورد نیاز بدن را تأمین نکند، استفاده از مکمل ها ضروری خواهد بود.