(2011/09/19, 10:11 AM)hedieh نوشته است: رنگین کمان عزیز چه زندگی بامزه و شیرین و قشنگی داشتی یعنی دیگه اون بچه های شیطون و دوست داشتنی رو نمی بینی کاشکی من خالشون بودم ما اگر یه بچه تومون بود من عشق میکردم الان چندساله میخوام برم از پرورشگاه بچه بردارم خانوادم نمیزارند

(2011/09/23, 03:00 PM)ساغر_س نوشته است: من که فکر نمیکنم ام اس مزیتی واسم داشته ،فقط پشیمونم همش میگم چرا اینهمه الکی سر مسائل بیخودی حرص خوردم وعصبانی شدم
الان ام اس چیزی جز ترس از اینده واسه من نداره

(2011/08/07, 12:00 PM)شفا یافته نوشته است: ام اس یک نعمت بزرگ برام بود.

نیمه پر لیوان را وقتی بهتر میشه دید که بهبودی حاصل شده باشه و به گذشته نگاه کرد..

خیلی اذیت شدم، خیلی خیلی زیاد اما "پایان شب سیاه، سپیده"

به چیزهایی که همیشه رویاهاش را داشتم رسیدم، روحم بزرگتر شد، فهمیدم که جسم فقط یک وسیله است، دیدگاه دیگران را نسبت به خودم دونستم و در بین اطرافیانم یک اسطوره صبر و مقاومت شدم (به این قضیه مغرور نیستم فقط خوشحالم که با الگو بودنم تونستم به خیلی هاشون کمک کنم)

وسواس فکریم از بین رفت و همه چیز را راحت تر میبینم.

دوستان خوبی پیدا کردم.

ام اس را بیماری پیچیده و وحشتناک و غیرقابل درمان نمیدونم و این را به همه دنیا ثابت خواهم کرد.