من خیلی جدی بودم اما خیلی شاد. اگرچه الان نمی تونم بخندم. پریشبا داشت یه برنامه مثلن طنز می داد بعد دریغ از یه لبخند بعد به مامانم گفتم اینا بی نمکند یا من نمی تونم بخندم. البته عصرها داره اسمش پاورچینه؟ که داونه توشه. اونو که می بینم قهقه می زنم. بعد دیدم نه مشکل از بی نمکی بعضیهاست.
من شاید همیشه شاد نباشم اما اطرافیانم همیشه شاد میشن..
من همیشه میگم که خیلی شوخم و دوست دارم اطرافیانم رو بخندونم
و خیلی وقتا پیش اومده بهم بگن که دلخوشی خوشی زده زیر دلت
ولی امان از بقیه که حتی یه مشکل کوچیک توی زندگیشون ندارنم ولی همیشه ناشکرن و بداخلاق
البته شاد هستم بیخودی میخندم ولی درکل عصبی هستم یعنی زودی فوران میکنم
من هم خوب تو تنهایی این شکلی هستم
چون همیشه یه جکی خودشون برای خودشون میگن که تا حالا نشنیدن