وبسایت تخصصی ام اس سنتر | بیماری ام اس | مرجع تخصصی ام اس

سلام ،درددل من با MS زیاده فقط یه گوشه ای ازشو برات می نویسم :
من آبان سال 87تو یه برنامه تو تلویزیون بنام شهروند نمونه شرکت کردم وبرنده شدم کلی خوشحال ،کلی پوز ،کلی ...تو خانواده ،محل ،سرکار،دانشگاه ،خلاصه همه جاولی اول اسفند ماه دست راستم یهو درد گرفت اول گفتم حتما بد خوابیدم خودش خوب می شه ولی نشد که نشدخلاصه از عید 88شروع کردم رفتن پیش این دکترو اون دکتر .دکتر گیاهی،دکتر استاد دانشگاه ،فال گیر ،جن گیر،....تاحالا.چند بار بیمارستان ویک بار عملو ...خلاصه اینها یه قسمت خیلی خیلی کوچک منو ms بود که هنوز که هنوزه بعداز چند سال دستم خوب نشده که نشده ..ولی از خوبیاش بگم که یه خانواده دارم که مثل کوه پشتمن .از هرکدومشون می تونم یه دفتر 100برگ بنویسم .از ارتباطم باخداکه دیگه واویلاس ،نمی دونی همین جوری داره بهم حال می ده.درخدمتیم

بیماری من از زمستون 62 به مرحله حاد رسید یعنی چشم راستم یکدفعه سفید میدید به چشم پزشکان
زیادی مراجعه کردیم ودر آخر با تزریق آمپولی در تخم چشم راستم بعد از مدتی بینائی ام برگشت .
یادم نیست بعد ار چه مدتی دوباره دوبینی گرفتم که چشم پزشکم منوبه دکتر مغزو اعصاب معرفی کردو
اونجا با یک معاینه سطحی به من گفته شد که بیماری ام اس داری و من هم که این بیماری را نمیشناختم
اهمیتی ندادم و فراموش شد ( ناراحتی نداشتم )
سالها گذشت ومن ازدواج کردم و باز خوب بودم و فرزند اولم به دنیا آمد . اصلا بیماری کاملا فراموشم شده
بود نا اینکه چشمم دچار نیستاکموس شد چون بکی از افوام ام اس گرفته بود و ناتوان شده بود من از ام اس
اطلاعاتی کسب کرده بودم برای همین چشمم که نیستاگموس شد فورا دکتر رفتم و با کورتون خوب شدم
خلاصه ناراحتی های من اوایل فقط چشمی بود تا کم کم پای راستم ستکین شد دخترم اول ابتدائی بود
ومن باید هر روز او را به مدرسه میبردم و می آوردم با کورتورن خوب میشدم ولی باز یعد از مدتی حالم بد
میشد اینراهم بگم که اینترفرونها هنوز کشف نشده بودندو فقط درمان درد کورتون بود.
الان که در خدمتتان هستم بدون کمک چند فدم ناقابل بیشتر نمیتوانم بردارم وبقیه راه را باید با کمک دحترم
بروم ولی خدا رو شکر در خانه همه کارهایم را انجام میدهم ومشکلی ندارم فقط بخاطر خستگی کارها را
کمی آهسته انجام میدهم . من آدم عجول و زود رنجی بودم همه کارهام سر وقت بود وهیچ کاری را پشت
گوش نمی انداختم وقتی شاغل بودم علاوه بر کار خودم کارهای دوستم هم انجام میدادم و در اداره به
مسئولیت پذیر بودن معروف بودم . امیدوارم خسته تان نکرده باشم به امید سلامتی همه دوستان

اولن اسم دوست من بیماری نیست ام اس هست اینو فراموش نکنید

من از 85 با دوبینی این دوستم خودشو نشون دد از اونجایی که استخر زیاد میرفتم دکتر فکر کرد آلودگی آب

بعد از 2 3 ماه استفاده از قطره یهوی دستم بی حس شد پاهام شد که دکتر گفت برم مغز اعصاب

رفتم اون گقن ام ار ای اونم رفتم خودم فکر می کردم سرطانی توموری چیزیه

خلاصه تشخیص دادن بله ام اس اومده اونم نا خونده مهمونم شده بعدم که تست چم مایعه نخاع

بعدم گفتن 8تا پلاک ناقابل خلاسه الان 4 5 سالی هست که مهمانمه باهاش مشکلی ندارم

اونم انصافا دمش گرم تا حالا اذیتم نکرد اصلا

دوسش دارم

این بود انشا من در مورد ام اس

ام اس خیلی مسخرست
خیلی ازش بدم میاد

ام اس تنها چیز باکلاسیه که دوسش ندارم

(2011/10/01, 12:42 PM)آرزو نوشته است: [ -> ]اگه بخوام ام اس خودمو تعریف کنم می گم بهترین دوستم
ام اس تنها دوستیه که ادمو ترک نمی کنه حتی اگه خودت بهش بگی برو
مگه دست برداره؟
به خاطر همین دوستش دارم
ام اس دوستیه که بعضی اوقات خیلی اذیت می کنه و به قول خودم رو اعصابم داره پیاده روی می کنه
اما دوست داشتنیه

ببخشیدا اما آخه کجاش دوست داشتنیه؟!

من که عاشقشم چون سربازیم معاف شدم بدشم راحتم باهاش اون اذیتم نمیکنه منم کاریش ندارم بنده خدارو کلن دوستیم باهم

من اصلا نمي تونم ام اسو دوست داشته باشم يعني چي كه ام اسو دوست دارم؟ ام اس يه بيماريه‏، درسته الان تا حد زيادي كنترل شده اما نبايد به چشم يه دوست نگاهش كرد اتفاقا بايد هميشه به اين فكر كرد كه در نزديكي ما يه دشمني هست كه هر لحطه ممكنه بهمون ضربه بزنه پس بايد حواسمون بهش باشه. نه بايد، اينقدر باهاش دوست بشيم كه فراموشش كنيم و نه بايد اينقدر بهش فكر كنيم كه خودمون فراموش بشيم.