2010/11/02, 08:12 PM
اثرات جانبی اینترفرون های بتا بسیار جدی ولی قابل کنترل هستند.در اغلب افرادی که نیاز به این درمانها دارند،اثرات جانبی فقط کمی مزاحم و دردسرسازهستند.تعداد وشدت این اثرات جانبی درطول زمان کاهش می یابند.زمانی که درمان با اینترفرون آغاز می شود، تقریبا همه افراد به صورت اولیه تب خفیف و ضعف عمومی و گاهی حالت تهوع ودرد عضلانی دارند. این علائم معمولا با گذشت زمان خود بخود فروکش می کنند. ولی با روش هایی می توان قبل از بروز این اثرات جانبی آنها را مهار کرد.مسکن وتب بر را باید 4 ساعت قبل از ترریق اولین دوز اینترفرونها ،در زمان اولین دوز و4 ساعت بعد از اولین دوز دارو مصرف کردالبته یک ساعت قبل از تزریق هم گاهی کفایت میکند.برای این منظور معمولا استامینوفن وایبوبروفن توصیه می شود.تب باعث تحریک وبرانگیخته شدن علائم MS می شود.وفرد تصور می کند که واقعا بااین درمان بدتر شده است.درواقع گرچه اینترفرون روی تخریب میلین عصب اثر مستقیمی ندارد، ولی سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار میدهد. با دانستن این موضوع می توان مرحله پیشگیری را با درمان ضد تب ومسکن انجام داد.تب ممکن است چند ساعت ادامه پیدا کند. وشاید همراه بادرد،تهوع وافزایش اسپا سم عضلات باشد.معمولا تمام این علائم با تب بر بهتر می شوند.راه دیگر شروع با دوز اندک دارو و افزایش دوز طی چندین هفته است .درصورتی که این اقدامات موثر واقع نشوند از دوزهای اندک هیدروکورتیزون یا پردنیزولون جهت کاهش عوارض استفاده می شود.بتافرون وربیف باعث ایجاد لکه های پوستی قرمز می شوند. بخاطر همین ،لازم است جای تزریق را متناوبا تغییر داد.سرد کردن محل ،قبل وبعد از تزریق می تواند میزان قرمزی محل را کم کند.مالیدن پماد هیدروکورتیزون روی محل ، بعداز تزریق مفید است.در هربار تزریق باید یک سوزن نواستفاده شود وسوزنی که برای کشیدن داروبکاررفته باید دورانداخته شود.در صورتیکه پوست محل یه تزریق تخریب وزخمی شود،استفاده از دارو باید متوقف شده وبا پزشک معالج مشورت شود.ممکن است این واکنش های پوستی به این معنا باشند که بتافرون وربیف داروی مناسبی برای این شخص نیستند.
البته امروزه با استفاده از دستگاه های اتو انژکتور این مشکلات پیش نمی آید واحتمال آسیب های خطرناک وشدید پوستی به حداقل رسیده است.
قویا توصیه می شود که آونکس بوسیله خود فرد تزریق نشود. زیرا امکان دارد فرد مبتلا به MS کنترل کافی روی سوزن بلند مورد نیاز برای هر بار تزریق در طی چندین سال را نداشته باشد وباعث آسیب رساندن به عصب ها وعضلات شود.
گرچه ثابت شده است مصرف اینترفرون های بتااغلب سبب ایجاد یا تشدید افسردگی نمی شوند،
اما افسردگی که گاهی به دنبال مصرف اینترفرون بتا مطرح می شود،همانند افسردگی معمولی درمان می شود.در این شرایط باید با نظر پزشک معالج درمان ضد افسردگی را به درمان اصلی اضافه نمود.
واضح است که بعضی از افرادی که اینترفرون مصرف می کنند،بعد از مدتی نسبت به آن مقاوم میشوندکه به دلیل ایجاد موادی است که اثر اینترفرون را خنثی می کنند و آنتی بادی های خنثی کننده نامیده می شوند.به نظر می رسد اینترفرون ها به صورت کلینیکی فعالیت MS رادر تقریبا 3/2 افرادی که اینترفرون مصرف می کنند کاهش می دهند.
داروی جایگزین برای اینترفرون ها،گلاتیرامراستات ( کوپاکسون ) است.این دارو ترکیبی از 4 اسید آمینه است که روی سیستم ایمنی اثر می گذارد.مطالعات نشان داده اند که درمان باکوپاکسون میزان حملات رادر MS عودکننده کاهش می دهد.اثر این دارو روی MRI به اندازه درمان با اینترفرون مشخص نشده است.به نظر می رسد گلاتیرامر استات علی رغم تزریق زیر جلدی روزانه اثرات جانبی کمتری نسبت به اینترفرون ها دارد. این دارو گاهی باغث قرمزی پوست وندرتا احساس تنگی نفس گذرا به همراه احساس فشار بر قفسه سینه و اضطراب می شود. این عوارض گذرا هستند ونباید مانع مهمی بر سر راه درمان با کوپاکسون تلقی شوند. البته کوپاکسون فعلا در کشورمادر دسترس نیست .داروی دیگری که غیر از اینترفرون های بتا وکوپاکسون سیر ام اس را تحت تاثیر قرار می دهد، میتوکسانترون یا نوانترون است که دارویی برای شیمی درمانی است اما ثابت شده است که در موارد ام اس با عودهای مکرر وبدتر شونده یا فرم های پیشرونده ثانویه یا فرم های ندرتا بدخیم می تواند موثرباشد. این داروعوارض مخصوص به خود را داردو حتما باید با برنامه و پروتکل مشخص زیر نظر پزشک معالج تزریق شود.
http://www.healthiran.com/index.php?opti...Itemid=162
البته امروزه با استفاده از دستگاه های اتو انژکتور این مشکلات پیش نمی آید واحتمال آسیب های خطرناک وشدید پوستی به حداقل رسیده است.
قویا توصیه می شود که آونکس بوسیله خود فرد تزریق نشود. زیرا امکان دارد فرد مبتلا به MS کنترل کافی روی سوزن بلند مورد نیاز برای هر بار تزریق در طی چندین سال را نداشته باشد وباعث آسیب رساندن به عصب ها وعضلات شود.
گرچه ثابت شده است مصرف اینترفرون های بتااغلب سبب ایجاد یا تشدید افسردگی نمی شوند،
اما افسردگی که گاهی به دنبال مصرف اینترفرون بتا مطرح می شود،همانند افسردگی معمولی درمان می شود.در این شرایط باید با نظر پزشک معالج درمان ضد افسردگی را به درمان اصلی اضافه نمود.
واضح است که بعضی از افرادی که اینترفرون مصرف می کنند،بعد از مدتی نسبت به آن مقاوم میشوندکه به دلیل ایجاد موادی است که اثر اینترفرون را خنثی می کنند و آنتی بادی های خنثی کننده نامیده می شوند.به نظر می رسد اینترفرون ها به صورت کلینیکی فعالیت MS رادر تقریبا 3/2 افرادی که اینترفرون مصرف می کنند کاهش می دهند.
داروی جایگزین برای اینترفرون ها،گلاتیرامراستات ( کوپاکسون ) است.این دارو ترکیبی از 4 اسید آمینه است که روی سیستم ایمنی اثر می گذارد.مطالعات نشان داده اند که درمان باکوپاکسون میزان حملات رادر MS عودکننده کاهش می دهد.اثر این دارو روی MRI به اندازه درمان با اینترفرون مشخص نشده است.به نظر می رسد گلاتیرامر استات علی رغم تزریق زیر جلدی روزانه اثرات جانبی کمتری نسبت به اینترفرون ها دارد. این دارو گاهی باغث قرمزی پوست وندرتا احساس تنگی نفس گذرا به همراه احساس فشار بر قفسه سینه و اضطراب می شود. این عوارض گذرا هستند ونباید مانع مهمی بر سر راه درمان با کوپاکسون تلقی شوند. البته کوپاکسون فعلا در کشورمادر دسترس نیست .داروی دیگری که غیر از اینترفرون های بتا وکوپاکسون سیر ام اس را تحت تاثیر قرار می دهد، میتوکسانترون یا نوانترون است که دارویی برای شیمی درمانی است اما ثابت شده است که در موارد ام اس با عودهای مکرر وبدتر شونده یا فرم های پیشرونده ثانویه یا فرم های ندرتا بدخیم می تواند موثرباشد. این داروعوارض مخصوص به خود را داردو حتما باید با برنامه و پروتکل مشخص زیر نظر پزشک معالج تزریق شود.
http://www.healthiran.com/index.php?opti...Itemid=162
نگران آینده نیستم.خودش به زودی می آید
