[mehran_a]

اثرات جانبی اینترفرون های بتا بسیار جدی ولی قابل کنترل هستند.در اغلب افرادی که نیاز به این درمانها دارند،اثرات جانبی فقط کمی مزاحم و دردسرسازهستند.تعداد وشدت این اثرات جانبی درطول زمان کاهش می یابند.زمانی که درمان با اینترفرون آغاز می شود، تقریبا همه افراد به صورت اولیه تب خفیف و ضعف عمومی و گاهی حالت تهوع ودرد عضلانی دارند. این علائم معمولا با گذشت زمان خود بخود فروکش می کنند. ولی با روش هایی می توان قبل از بروز این اثرات جانبی آنها را مهار کرد.مسکن وتب بر را باید 4 ساعت قبل از ترریق اولین دوز اینترفرونها ،در زمان اولین دوز و4 ساعت بعد از اولین دوز دارو مصرف کردالبته یک ساعت قبل از تزریق هم گاهی کفایت میکند.برای این منظور معمولا استامینوفن وایبوبروفن توصیه می شود.تب باعث تحریک وبرانگیخته شدن علائم MS می شود.وفرد تصور می کند که واقعا بااین درمان بدتر شده است.درواقع گرچه اینترفرون روی تخریب میلین عصب اثر مستقیمی ندارد، ولی سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار میدهد. با دانستن این موضوع می توان مرحله پیشگیری را با درمان ضد تب ومسکن انجام داد.تب ممکن است چند ساعت ادامه پیدا کند. وشاید همراه بادرد،تهوع وافزایش اسپا سم عضلات باشد.معمولا تمام این علائم با تب بر بهتر می شوند.راه دیگر شروع با دوز اندک دارو و افزایش دوز طی چندین هفته است .درصورتی که این اقدامات موثر واقع نشوند از دوزهای اندک هیدروکورتیزون یا پردنیزولون جهت کاهش عوارض استفاده می شود.بتافرون وربیف باعث ایجاد لکه های پوستی قرمز می شوند. بخاطر همین ،لازم است جای تزریق را متناوبا تغییر داد.سرد کردن محل ،قبل وبعد از تزریق می تواند میزان قرمزی محل را کم کند.مالیدن پماد هیدروکورتیزون روی محل ، بعداز تزریق مفید است.در هربار تزریق باید یک سوزن نواستفاده شود وسوزنی که برای کشیدن داروبکاررفته باید دورانداخته شود.در صورتیکه پوست محل یه تزریق تخریب وزخمی شود،استفاده از دارو باید متوقف شده وبا پزشک معالج مشورت شود.ممکن است این واکنش های پوستی به این معنا باشند که بتافرون وربیف داروی مناسبی برای این شخص نیستند.
البته امروزه با استفاده از دستگاه های اتو انژکتور این مشکلات پیش نمی آید واحتمال آسیب های خطرناک وشدید پوستی به حداقل رسیده است.
قویا توصیه می شود که آونکس بوسیله خود فرد تزریق نشود. زیرا امکان دارد فرد مبتلا به MS کنترل کافی روی سوزن بلند مورد نیاز برای هر بار تزریق در طی چندین سال را نداشته باشد وباعث آسیب رساندن به عصب ها وعضلات شود.
گرچه ثابت شده است مصرف اینترفرون های بتااغلب سبب ایجاد یا تشدید افسردگی نمی شوند،
اما افسردگی که گاهی به دنبال مصرف اینترفرون بتا مطرح می شود،همانند افسردگی معمولی درمان می شود.در این شرایط باید با نظر پزشک معالج درمان ضد افسردگی را به درمان اصلی اضافه نمود.
واضح است که بعضی از افرادی که اینترفرون مصرف می کنند،بعد از مدتی نسبت به آن مقاوم میشوندکه به دلیل ایجاد موادی است که اثر اینترفرون را خنثی می کنند و آنتی بادی های خنثی کننده نامیده می شوند.به نظر می رسد اینترفرون ها به صورت کلینیکی فعالیت MS رادر تقریبا 3/2 افرادی که اینترفرون مصرف می کنند کاهش می دهند.
داروی جایگزین برای اینترفرون ها،گلاتیرامراستات ( کوپاکسون ) است.این دارو ترکیبی از 4 اسید آمینه است که روی سیستم ایمنی اثر می گذارد.مطالعات نشان داده اند که درمان باکوپاکسون میزان حملات رادر MS عودکننده کاهش می دهد.اثر این دارو روی MRI به اندازه درمان با اینترفرون مشخص نشده است.به نظر می رسد گلاتیرامر استات علی رغم تزریق زیر جلدی روزانه اثرات جانبی کمتری نسبت به اینترفرون ها دارد. این دارو گاهی باغث قرمزی پوست وندرتا احساس تنگی نفس گذرا به همراه احساس فشار بر قفسه سینه و اضطراب می شود. این عوارض گذرا هستند ونباید مانع مهمی بر سر راه درمان با کوپاکسون تلقی شوند. البته کوپاکسون فعلا در کشورمادر دسترس نیست .داروی دیگری که غیر از اینترفرون های بتا وکوپاکسون سیر ام اس را تحت تاثیر قرار می دهد، میتوکسانترون یا نوانترون است که دارویی برای شیمی درمانی است اما ثابت شده است که در موارد ام اس با عودهای مکرر وبدتر شونده یا فرم های پیشرونده ثانویه یا فرم های ندرتا بدخیم می تواند موثرباشد. این داروعوارض مخصوص به خود را داردو حتما باید با برنامه و پروتکل مشخص زیر نظر پزشک معالج تزریق شود.



http://www.healthiran.com/index.php?opti...Itemid=162

[mehran_a]

ام اس ، موقعیت پیچیده ای است که موجب دردهای مختلف می گردد .
دونوع اصلی درد ناشی از ام اس عبارتند از: دردهای عصبی و دردهای عضلانی . که هردونوع درد ممکن است حاد (کوتاه مدت ) یا مزمن (یلند مدت) باشد.
چگونگی تسکین هرکدام ازاین دردها ، بشرح زیر است :
دردهای عضلانی :
این نوع دردها ممکن است ناشی از اسپاسم های عضلانی ( انقیاض غیر قابل کنترل و یکی از علایم ام اس ) که در اثرنشستن های طولانی مدت یا دراز کشیدن به خاطر مشکلات بدنی یا با تغییر روشهای حرکتی برای جبران ضعف یا دیگر مشکلات مربوط به ام اس بوجود آمده باشد .
دردهای عضلانی را میتوانیم با ترکیبات داروهای مسکن درد ، نظیر ایبو پروفن رفع نماییم . ولی وقتی درد ، مربوط به اسپاسمهای عضلانی است ، داروهایی نظیر باکلوفن و تیزانیدین برای کاهش اسپاسمها بکار می رود و نتیجتا به کاهش درد کمک می کند.
فیزیوتراپی و طب فشاری می تواند برای تقویت و نرم کردن عضلات بکاررود و از آسیبهای بعدی و درد جلو گیری کند . ماساژنیز ممکن است به کاهش سفتی عضلات و گرفتگی آن کمک کند
دردهای عصبی :
درد عصبی ام اس با آسیب های اعصاب همراه است . که اعصاب سالم ، احساسهای توام با درد را هدایت میکند و وقتی اعصاب آسیب می بینند می توانند پیامها را بصورت غیر عادی انتقال دهند که منجر به احساسات غیر طبیعی و درد میگردند . دردهای عصبی می توانند شامل احساس درد شدید ، گزگز و دردهای مزمن گردد . آسیب عصبی هم چنین می تواند احساسهای سالم را تحت الشعاع قرار دهد ازجمله احساس چسیندگی ساختار پوستی و ......
انواع دیگری از دردهای عصبی وجود دارد که شامل درد های تند وشدید در صورت ، درد شدید درقسمت پایین و پشت گردن و احساسات سوزن سوزن شدن و گزگز شدید و درد ناک و......
دردهای عصبی اغلب با ضد دردها و ضد تشنجهایی نظیر گاباپنتین ، کاربامازپین؛ فنی توین یا ضد افسردگی هایی نظیر آمی تریپ تیلین، ایمی پرامین یا دیزی پرامین درمان میشود . این داروها بدین منظور بکار گرفته می شوند که آنها میتوانند عصبهای اصلی مربوط به احساسات درد را بهبود بخشند .
جورابها یا دستکشهای فشاری گاهی اوقات برای کاهش دردهای عصبی بکارگرفته می شوند . البته آنها نیز تاحدودی می توانند به کاهش دردها مانند طب فشاری عمل کنند.