برنامه ای از شبکه 4 پخش میشد در مورد یک بیماری که در اون سیستم ایمنی بدن بیمار به سلولهای ریه حمله میکنه و باعث ایجاد نفس تنگی و کوتاه شدن عمر بیمار میشه.روشی که برای درمان نسبی اون ارائه میداد روش ژن درمانی بود که در این روش تعدادی از گلبولهای سفید بدن شخص را جدا کرده وپس از ایجاد تغییرات لازم در ساختار ژنتیکی به بدن برگردوندند.بخاطر مشابهت با بیماری ام اس از لحاظ نقص سیستم ایمنی این مطلب رو قرار دادم تا اگه دوستان حاضر در فروم تجربه ای و نظری دارن ارائه کنن.
ژن درمانی شامل وارد کردن یک ژن به داخل یک سلول با هدف رسیدن به نوعی اثر درمانی است با انتقال نسخه‌های واجد عملکرد ژن مربوط به بیمار اصلح خصوصیات برگشت پذیر فنوتیپ جهش یافته امکان پذیر می‌شود.
مقدمه
بیماریهای ژنتیکی را می‌توان در سطوح متعدد ، در مراحل گوناگون دور از ژن جهش یافته درمان کرد. فناوری DNA نو ترکیب ، مد نظر قرار دادن بیماریهای ژنتیکی در بنیادی‌ترین سطح ، یعنی ژن را امکان پذیر کرده است. یکی از این روشهای درمانی ، ژن درمانی است. هدف از ژن درمانی ، بهبود بخشیدن به سلامت بیمار از طریق اصلاح فنوتیپ جهش یافته است. برای این منظور ، تحویل ژن طبیعی به سلولهای پیکری (نه زاینده) لازم است. وارد کردن یک ژن به داخل سلولهای پیکری ممکن است به 3 منظور لازم باشد.
•امکان دارد، ژن درمانی قادر به جبران کردن یک ژن جهش یافته سلولی که نوعی جهش از دست دهنده عملکرد دارد، بکار برود. مثلا برای درمان بیماری مغلوب اتوزومی فنیل کتونوریا.
•می‌توان ژن درمانی را برای جایگزینی یا غیر فعال کردن یک ژن جهش یافته غالب که فرآورده غیر طبیعی آن موجب بیماری می‌شود انجام داد مانند بیماری هانتیگتون.
•گسترده‌ترین کاربرد احتمالی ژن درمانی در رسیدن به اثری فارماکولوژیک ، جهت مقابله با آثار یک ژن یا ژنهای جهش یافته سلولی یا مقابله با ایجاد بیماری به طریق دیگر باشد. مبتلایان به بیماری اکتسابی از جمله سرطان ، از این روش بهره می‌برند.
حداقل شرایط لازم برای ژن درمانی اختلال ژنتیکی
•شناسایی جایگاه ژنی درگیر یا حداقل اساس بیوشیمیایی آن اختلال.
•بار قابل توجه تبادل توجه بیماری و نسبت مطلوب خطر.
•داشتن فایده در مقایسه با درمانهای دیگر.
•آگاهی کافی از اساس مولکولی بیماری.
•اجزای تنظیم کننده مناسب برای ژن انتقال یافته.
•یک سلول هدف مناسب با نیمه عمر ترجیحا طولانی یا قابلیت همانند سازی خوب در داخل بدن.
•اطلاعات کافی از مطالعات سلولهای کشت داده شده.
خصوصیات ژن انتقال یافته
یک ژن انتقال یافته اکثرا از یک DNA مکمل تحت کنترل توالی پیشبری که ممکن است، لزوما پیشبر طبیعی ژن نباشد تشکیل شده است. عناصر تنظیم کننده باید طوری انتخاب شوند که ژن در سطوح کافی در سلولهای هدف رونویسی شود و در صورت لزوم به پیامهای تنظیم کننده ضروری پاسخ دهد.
خصوصیات سلول هدف
یکی از ملاحظات مهم در انتخاب سلول هدف مناسب این است که نیمه عمر طولانی در بدن یا قابلیت همانند سازی چشمگیر داشته باشد تا اثر زیستی انتقال ژن واجد دوام لازم باشد. سلولهای هدف ایده‌آل ، سلولهای بنیادی یا سلولهای اجدادی با قابلیت همانند سازی بالا می‌شوند که از آنها می‌توان به سلولهای بنیادی مغز استخوان اشاره کرد. همچنین سلولهای آندوتلیال ممکن است اهداف بویژه مفیدی برای انتقال ژن باشند. زیرا دیواره‌های عروق خونی را مفروش می‌کنند. سلول هدف باید پروتئینها یا لیگاندهای دیگر لازم برای فعالیت زیستی را نیز فراهم کند.
روشهای انتقال ژن
روش اول
وارد کردن ژن به داخل سلولهای کشت داده شده از بیمار در خارج بدن و سپس وارد کردن سلولها به بدن بیمار پس از انتقال ژن است.
روش دوم
روش دوم ، تزریق کردن مستقیم ژن به داخل بافت یا مایع خارج سلولی مورد نظر از طریق ناقلهای ویروسی و ناقلهای غیر ویروسی است. فناوری ناقلهای غیر ویروسی ، هنوز در مراحل مقدماتی است.
ناقلهای ویروسی
ناقل ایده‌آل برای ژن درمانی باید بی‌خطر باشد، به راحتی ساخته شود، به آسانی وارد بافت هدف گردد، بروز مادام‌العمر ژن مورد نظر در سطوح مناسب را فراهم کند. از انواع این ناقلها می‌توان به رترو ویروسها و آدنوویروسها اشاره کرد. از مزایای ناقلهای ویروسی این است که قادرند وارد هر سلولی در جمعیت هدف شوند.
ناقلهای غیر ویروسی
اساسا جذاب هستند، زیرا فاقد مخاطرات زیستی (مانند آلودگی) مربوط به ناقلهای ویروسی هستند و تهیه آنها از نظر تئوری راحت‌تر است. این ناقلها 4 دسته هستند.
•DNA برهنه ، مثلا DNA مکمل با عناصر تنظیم کننده در پلاسمید.
•DNA برهنه ، بسته بندی شده در لیپوزمها.
•پروتئین که در آن DNA با پروتئینی مجموعه تشکیل می‌دهد و این پروتئین ورود مجموعه به داخل سلول یا بخشهای اجزای سلولی را تسهیل می‌کند.
•کروموزومهای مصنوعی.
مخاطرات ژن درمانی
•بیمار می‌تواند واکنش نامطلوبی به ناقل یا ژن انتقال یافته بدهد.
•ژن انتقال یافته در DNA بیمار جای می‌گیرند و پروتوانکوژنی را فعال یا یک ژن سرکوب کننده تومور را غیر فعال می‌کند که موجب بدخیمی می‌شود.
•فعال شدن درجی می‌تواند انسجام یک ژن ضروری را از بین ببرند.
بیماریهای نامزد ژن درمانی
تعداد زیادی از اختلالات تک ژنی ، نامزدهای بالقوه برای اصلاح از طریق ژن درمانی هستند. اینها شامل اختلالات خون سازی مانند تالاسمی ، هموفیلی ، انواع گوناگون کمبود ایمنی و نیز اختلالاتی مانند فنیل کتونوریا ، کمبود α1- AT که هر یک بر پروتئینهایی که در کبد ساخته می‌شوند، موثر هستند.
ریشه‌کنی سرطان پوست با ژن‌درمانی
پزشکان آمریکایی توانستند با سلولهای ایمنی تغییر ژنتیکی داده شده دو بیمار مبتلا به سرطان پوست را درمان کنند.
به گزارش خبرگزاری رویترز پژوهشگران موسسه ملی سرطان امریکا با تزریق این سلولهای ایمنی توانستند تومور موجود در دو مرد مبتلا به سرطان پوستی ملانوم را محو کنند و این دو را دست کم برای 18 ماه عاری از بیماری نگهدارند.
البته 15 بیمار دیگر مبتلا به همین نوع سرطان که با همین شیوه درمان شده بودند به آن پاسخ ندادند و پژوهشگران می‌گویند کار بیشتری باید انجام شود تا این روش درمانی موثرتر شود.با این حال دانشمندان این نتایج را شاهدی بر امکان درمان موفقیت‌آمیز سرطان با ژن‌درمانی تلقی می‌کنند. آنه همچنین امیدوارند این روش در انواع دیگر سرطان هم موثر باشد.
پژوهشگران به 17 بیمار مبتلا به ملانوم پیشرفته گلبولهای سفیدی را که از بدن بیماران خارج شده بود و در آنها تغییر ژنتیکی داده شده بود تا با سلولهای سرطانی مقابله کنند تزریق کردند.دو نفر از این بیماران به این درمان پاسخ دادند.این گروه بیماران همگی به سرطان پیشرفته پوست مبتلا بودند که به درمانهای معمول پاسخ نداده بود و انتظار می‌رفت تنها سه تا شش ماه زنده بمانند.
این پژوهشگران که نتایج کارشان را در نشریه Science به چاپ رسانده‌اند،می‌نویسند که گلبولهای سفید را به ژن‌هایی مجهز کردند که تولید پروتئینی به نام گیرنده سلول- T را در آنها می‌افزاید. این گیرنده‌ها مولکول‌هایی را بر روی سلولهای سرطانی شناسایی و گلبولهای سفید را برای نابودی آنها هدایت می‌کند
ژن درمانی شامل وارد کردن یک ژن به داخل یک سلول با هدف رسیدن به نوعی اثر درمانی است با انتقال نسخه‌های واجد عملکرد ژن مربوط به بیمار اصلح خصوصیات برگشت پذیر فنوتیپ جهش یافته امکان پذیر می‌شود.
مقدمه
بیماریهای ژنتیکی را می‌توان در سطوح متعدد ، در مراحل گوناگون دور از ژن جهش یافته درمان کرد. فناوری DNA نو ترکیب ، مد نظر قرار دادن بیماریهای ژنتیکی در بنیادی‌ترین سطح ، یعنی ژن را امکان پذیر کرده است. یکی از این روشهای درمانی ، ژن درمانی است. هدف از ژن درمانی ، بهبود بخشیدن به سلامت بیمار از طریق اصلاح فنوتیپ جهش یافته است. برای این منظور ، تحویل ژن طبیعی به سلولهای پیکری (نه زاینده) لازم است. وارد کردن یک ژن به داخل سلولهای پیکری ممکن است به 3 منظور لازم باشد.
•امکان دارد، ژن درمانی قادر به جبران کردن یک ژن جهش یافته سلولی که نوعی جهش از دست دهنده عملکرد دارد، بکار برود. مثلا برای درمان بیماری مغلوب اتوزومی فنیل کتونوریا.
•می‌توان ژن درمانی را برای جایگزینی یا غیر فعال کردن یک ژن جهش یافته غالب که فرآورده غیر طبیعی آن موجب بیماری می‌شود انجام داد مانند بیماری هانتیگتون.
•گسترده‌ترین کاربرد احتمالی ژن درمانی در رسیدن به اثری فارماکولوژیک ، جهت مقابله با آثار یک ژن یا ژنهای جهش یافته سلولی یا مقابله با ایجاد بیماری به طریق دیگر باشد. مبتلایان به بیماری اکتسابی از جمله سرطان ، از این روش بهره می‌برند.
حداقل شرایط لازم برای ژن درمانی اختلال ژنتیکی
•شناسایی جایگاه ژنی درگیر یا حداقل اساس بیوشیمیایی آن اختلال.
•بار قابل توجه تبادل توجه بیماری و نسبت مطلوب خطر.
•داشتن فایده در مقایسه با درمانهای دیگر.
•آگاهی کافی از اساس مولکولی بیماری.
•اجزای تنظیم کننده مناسب برای ژن انتقال یافته.
•یک سلول هدف مناسب با نیمه عمر ترجیحا طولانی یا قابلیت همانند سازی خوب در داخل بدن.
•اطلاعات کافی از مطالعات سلولهای کشت داده شده.
خصوصیات ژن انتقال یافته
یک ژن انتقال یافته اکثرا از یک DNA مکمل تحت کنترل توالی پیشبری که ممکن است، لزوما پیشبر طبیعی ژن نباشد تشکیل شده است. عناصر تنظیم کننده باید طوری انتخاب شوند که ژن در سطوح کافی در سلولهای هدف رونویسی شود و در صورت لزوم به پیامهای تنظیم کننده ضروری پاسخ دهد.
خصوصیات سلول هدف
یکی از ملاحظات مهم در انتخاب سلول هدف مناسب این است که نیمه عمر طولانی در بدن یا قابلیت همانند سازی چشمگیر داشته باشد تا اثر زیستی انتقال ژن واجد دوام لازم باشد. سلولهای هدف ایده‌آل ، سلولهای بنیادی یا سلولهای اجدادی با قابلیت همانند سازی بالا می‌شوند که از آنها می‌توان به سلولهای بنیادی مغز استخوان اشاره کرد. همچنین سلولهای آندوتلیال ممکن است اهداف بویژه مفیدی برای انتقال ژن باشند. زیرا دیواره‌های عروق خونی را مفروش می‌کنند. سلول هدف باید پروتئینها یا لیگاندهای دیگر لازم برای فعالیت زیستی را نیز فراهم کند.
روشهای انتقال ژن
روش اول
وارد کردن ژن به داخل سلولهای کشت داده شده از بیمار در خارج بدن و سپس وارد کردن سلولها به بدن بیمار پس از انتقال ژن است.
روش دوم
روش دوم ، تزریق کردن مستقیم ژن به داخل بافت یا مایع خارج سلولی مورد نظر از طریق ناقلهای ویروسی و ناقلهای غیر ویروسی است. فناوری ناقلهای غیر ویروسی ، هنوز در مراحل مقدماتی است.
ناقلهای ویروسی
ناقل ایده‌آل برای ژن درمانی باید بی‌خطر باشد، به راحتی ساخته شود، به آسانی وارد بافت هدف گردد، بروز مادام‌العمر ژن مورد نظر در سطوح مناسب را فراهم کند. از انواع این ناقلها می‌توان به رترو ویروسها و آدنوویروسها اشاره کرد. از مزایای ناقلهای ویروسی این است که قادرند وارد هر سلولی در جمعیت هدف شوند.
ناقلهای غیر ویروسی
اساسا جذاب هستند، زیرا فاقد مخاطرات زیستی (مانند آلودگی) مربوط به ناقلهای ویروسی هستند و تهیه آنها از نظر تئوری راحت‌تر است. این ناقلها 4 دسته هستند.
•DNA برهنه ، مثلا DNA مکمل با عناصر تنظیم کننده در پلاسمید.
•DNA برهنه ، بسته بندی شده در لیپوزمها.
•پروتئین که در آن DNA با پروتئینی مجموعه تشکیل می‌دهد و این پروتئین ورود مجموعه به داخل سلول یا بخشهای اجزای سلولی را تسهیل می‌کند.
•کروموزومهای مصنوعی.
مخاطرات ژن درمانی
•بیمار می‌تواند واکنش نامطلوبی به ناقل یا ژن انتقال یافته بدهد.
•ژن انتقال یافته در DNA بیمار جای می‌گیرند و پروتوانکوژنی را فعال یا یک ژن سرکوب کننده تومور را غیر فعال می‌کند که موجب بدخیمی می‌شود.
•فعال شدن درجی می‌تواند انسجام یک ژن ضروری را از بین ببرند.
بیماریهای نامزد ژن درمانی
تعداد زیادی از اختلالات تک ژنی ، نامزدهای بالقوه برای اصلاح از طریق ژن درمانی هستند. اینها شامل اختلالات خون سازی مانند تالاسمی ، هموفیلی ، انواع گوناگون کمبود ایمنی و نیز اختلالاتی مانند فنیل کتونوریا ، کمبود α1- AT که هر یک بر پروتئینهایی که در کبد ساخته می‌شوند، موثر هستند.
ریشه‌کنی سرطان پوست با ژن‌درمانی
پزشکان آمریکایی توانستند با سلولهای ایمنی تغییر ژنتیکی داده شده دو بیمار مبتلا به سرطان پوست را درمان کنند.
به گزارش خبرگزاری رویترز پژوهشگران موسسه ملی سرطان امریکا با تزریق این سلولهای ایمنی توانستند تومور موجود در دو مرد مبتلا به سرطان پوستی ملانوم را محو کنند و این دو را دست کم برای 18 ماه عاری از بیماری نگهدارند.
البته 15 بیمار دیگر مبتلا به همین نوع سرطان که با همین شیوه درمان شده بودند به آن پاسخ ندادند و پژوهشگران می‌گویند کار بیشتری باید انجام شود تا این روش درمانی موثرتر شود.با این حال دانشمندان این نتایج را شاهدی بر امکان درمان موفقیت‌آمیز سرطان با ژن‌درمانی تلقی می‌کنند. آنه همچنین امیدوارند این روش در انواع دیگر سرطان هم موثر باشد.
پژوهشگران به 17 بیمار مبتلا به ملانوم پیشرفته گلبولهای سفیدی را که از بدن بیماران خارج شده بود و در آنها تغییر ژنتیکی داده شده بود تا با سلولهای سرطانی مقابله کنند تزریق کردند.دو نفر از این بیماران به این درمان پاسخ دادند.این گروه بیماران همگی به سرطان پیشرفته پوست مبتلا بودند که به درمانهای معمول پاسخ نداده بود و انتظار می‌رفت تنها سه تا شش ماه زنده بمانند.
این پژوهشگران که نتایج کارشان را در نشریه Science به چاپ رسانده‌اند،می‌نویسند که گلبولهای سفید را به ژن‌هایی مجهز کردند که تولید پروتئینی به نام گیرنده سلول- T را در آنها می‌افزاید. این گیرنده‌ها مولکول‌هایی را بر روی سلولهای سرطانی شناسایی و گلبولهای سفید را برای نابودی آنها هدایت می‌کند
بادباچراغ خاموش کاری ندارد،اگردرسختی هستی بدان که روشنی...
