بیماران ام اس كه الکل، شراب، قهوه و ماهی را به صورت منظم مصرف مي كنند بطور متوسط چهار تا هفت سال ديرتر تا رسیدن به نقطه ای که آنها نیاز به کمک در راه رفتن نسبت به افرادی که آنها را هرگز مصرف نكرده اند دارند.
دانشمندان می گویند این یافته ها نشان می دهد که مکانیزم های مختلف ممکن است در چگونگی پیشرفت ناتوانی در عود و شروع تدریجی MS دخيل باشد. نتايج اين مطالعه با استفاده از پرسشنامه اي كه توسط بیماران ثبت شده در انجمن ام اس فلاندرز که شامل سوال در مورد بيماري ام اس و مصرف کنونی خود از الکل، شراب، قهوه، چای، ماهی و سیگار بدست آمده است.
1372 بيمار در اين نظر سنجي شركت كردند و از آنها خواسته شد كه بگويند آيا به مرحله 6 از 0 تا 10 ميزان ناتواني (EDSS) رسيده اند و چه زماني اين اتفاق افتاده است. EDSS 6 نقطه عطف مهمی در پيشرفت ام اس است و آن را به عنوان نقطه ای که در آن بیماران نیاز به كمك برای راه رفتن در فاصله اي معقول مي باشد، مي شناسند.
بيمارانيكه در اين پرسشنامه شركت كردند بين 17 تا 89 سال داشته اند.
• 65 درصد (893 نفر) با ام اس عود كننده و 76% بيماران زن با ميانگين سني 50 سال بودند. بطور متوسط زمان ابتداي بيماري در سن 5/31 سال بوده و دوره بيماري نيز 19 سال بوده است.
• 35 درصد(479 نفر) ام اس پيشرونده داشته اند. 62% بيماران زن و ميانگين سني 59 سال بوده است. متوسط سن بيماري 37 سال و دوره بيماري 21 سال بوده است.
محققان مدت زماني را كه طول كشيده است تا بيمار به EDSS 6 برسد را در افرادي كه مصرف ماهي و نوشيدني هاي الكلي آنها متوسط بوده و يا افرادي كه به ندرت مصرف مي كنند را مقايسه كرده اند و نشان داده است كه:
• بيش از 51% بعد از مدت بيماري 20 سال به EDSS 6 دست يافته اند. اين ميزان براي افراد با ام اس پيشرونده با درصد 80% و 36% براي عود كننده مي باشد.
• بيماران ام اس از نوع عود كننده كه ميزان الكل مصرفي آنها متوسط است ( يكبار يا چند بار در هفته) 7 سال ديرتر از كسانيكه اصلا الكل مصرف نمي كرده اند به EDSS 6 رسيده اند و اين عدد براي كسانيكه شراب مصرف مي كنند 4 سال ديرتر مي باشد. اين تفاوت براي افرادي كه ام اس از نوع پيشرونده بود ناچيز بوده است.
• مصرف روزانه قهوه زمان رسيدن به EDSS 6 را براي افرادي كه ام اس از نوع عود كننده دارند 5 سال به تعويق انداخته ولي براي افرادي كه ام اس از نوع ام اس پيشرونده دارد ناچيز بوده است. مصرف چايي در دو نوع ام اس تفاوت چنداني ندارد.
• افراد با ام اس عودكننده كه ماهي را 2 بار يا بيش از آن در هفته مصرف مي كنند 7 سال ديرتر نسبت به كساني كه كمتر از يك بار در ماه مصرف مي كنند به EDSS 6 مي رسند. آنكه ماهي لاغر يا چرب باشد تفاوت خاصي ندارد.
موارد ذكر شده در بالا بدون در نظر گرفتن جنسيت، سن شروع بيماري و نوع درمان كه در ميزان ناتواني موثر مي باشد ذكر شده است. البته با در نظر گرفتن اين عوامل ميزان خطر در زمان دست يابي به EDSS 6 ( عدد 1 نشان دهنده مصرف صفر مي باشد) نشان مي دهد كه:
ميزان خطر براي ام اس عود كننده به طور قابل ملاحظه اي به نسبت ذيل پايين تر مي باشد: مصرف متوسط الكل (61/0)، مصرف متوسط شراب (67/0)، مصرف روزانه قهوه (6/0)، مصرف كم قهوه (6/0)، مصرف حداقل دو وعده ماهي در هفته (6/0) و مصرف حداقل يك بار ماهي در ماه (63/0) مي باشد.
مصرف روازانه سيگار ميزان خطر را 35/1 برابر در ام اس عود كننده زياد مي كند.
مطالعات نكات مفيدي را براي تحقيقات آينده نشان مي دهد و نشان دهنده آن است كه مكانيسم هاي مختلفي در پيشرفت بيماري و ناتواني تاثير دارد.
دوست عزيز
لطفا مطالب خود را با ذكر منبع و ماخذ ارائه دهيد
با تشكر
دانشمندان می گویند این یافته ها نشان می دهد که مکانیزم های مختلف ممکن است در چگونگی پیشرفت ناتوانی در عود و شروع تدریجی MS دخيل باشد. نتايج اين مطالعه با استفاده از پرسشنامه اي كه توسط بیماران ثبت شده در انجمن ام اس فلاندرز که شامل سوال در مورد بيماري ام اس و مصرف کنونی خود از الکل، شراب، قهوه، چای، ماهی و سیگار بدست آمده است.
1372 بيمار در اين نظر سنجي شركت كردند و از آنها خواسته شد كه بگويند آيا به مرحله 6 از 0 تا 10 ميزان ناتواني (EDSS) رسيده اند و چه زماني اين اتفاق افتاده است. EDSS 6 نقطه عطف مهمی در پيشرفت ام اس است و آن را به عنوان نقطه ای که در آن بیماران نیاز به كمك برای راه رفتن در فاصله اي معقول مي باشد، مي شناسند.
بيمارانيكه در اين پرسشنامه شركت كردند بين 17 تا 89 سال داشته اند.
• 65 درصد (893 نفر) با ام اس عود كننده و 76% بيماران زن با ميانگين سني 50 سال بودند. بطور متوسط زمان ابتداي بيماري در سن 5/31 سال بوده و دوره بيماري نيز 19 سال بوده است.
• 35 درصد(479 نفر) ام اس پيشرونده داشته اند. 62% بيماران زن و ميانگين سني 59 سال بوده است. متوسط سن بيماري 37 سال و دوره بيماري 21 سال بوده است.
محققان مدت زماني را كه طول كشيده است تا بيمار به EDSS 6 برسد را در افرادي كه مصرف ماهي و نوشيدني هاي الكلي آنها متوسط بوده و يا افرادي كه به ندرت مصرف مي كنند را مقايسه كرده اند و نشان داده است كه:
• بيش از 51% بعد از مدت بيماري 20 سال به EDSS 6 دست يافته اند. اين ميزان براي افراد با ام اس پيشرونده با درصد 80% و 36% براي عود كننده مي باشد.
• بيماران ام اس از نوع عود كننده كه ميزان الكل مصرفي آنها متوسط است ( يكبار يا چند بار در هفته) 7 سال ديرتر از كسانيكه اصلا الكل مصرف نمي كرده اند به EDSS 6 رسيده اند و اين عدد براي كسانيكه شراب مصرف مي كنند 4 سال ديرتر مي باشد. اين تفاوت براي افرادي كه ام اس از نوع پيشرونده بود ناچيز بوده است.
• مصرف روزانه قهوه زمان رسيدن به EDSS 6 را براي افرادي كه ام اس از نوع عود كننده دارند 5 سال به تعويق انداخته ولي براي افرادي كه ام اس از نوع ام اس پيشرونده دارد ناچيز بوده است. مصرف چايي در دو نوع ام اس تفاوت چنداني ندارد.
• افراد با ام اس عودكننده كه ماهي را 2 بار يا بيش از آن در هفته مصرف مي كنند 7 سال ديرتر نسبت به كساني كه كمتر از يك بار در ماه مصرف مي كنند به EDSS 6 مي رسند. آنكه ماهي لاغر يا چرب باشد تفاوت خاصي ندارد.
موارد ذكر شده در بالا بدون در نظر گرفتن جنسيت، سن شروع بيماري و نوع درمان كه در ميزان ناتواني موثر مي باشد ذكر شده است. البته با در نظر گرفتن اين عوامل ميزان خطر در زمان دست يابي به EDSS 6 ( عدد 1 نشان دهنده مصرف صفر مي باشد) نشان مي دهد كه:
ميزان خطر براي ام اس عود كننده به طور قابل ملاحظه اي به نسبت ذيل پايين تر مي باشد: مصرف متوسط الكل (61/0)، مصرف متوسط شراب (67/0)، مصرف روزانه قهوه (6/0)، مصرف كم قهوه (6/0)، مصرف حداقل دو وعده ماهي در هفته (6/0) و مصرف حداقل يك بار ماهي در ماه (63/0) مي باشد.
مصرف روازانه سيگار ميزان خطر را 35/1 برابر در ام اس عود كننده زياد مي كند.
مطالعات نكات مفيدي را براي تحقيقات آينده نشان مي دهد و نشان دهنده آن است كه مكانيسم هاي مختلفي در پيشرفت بيماري و ناتواني تاثير دارد.
دوست عزيز
لطفا مطالب خود را با ذكر منبع و ماخذ ارائه دهيد
با تشكر
