ونلافاکسین
ونلافاکسین یک داروی ضد افسردگی مؤثر با شروع اثر سریع میباشد. ونلافاکسین از مؤثرترین داروها برای درمان افسردگی شدید دارای خصوصیات مالیخولیائی میباشد.
احتیاط ها و عوارض جانبی
اعمال داروشناختی
تداخلهای داروئی
رهنمودهای بالینی
کارآئی درمانی
اعمال داروشناختی
ونلافاکسین بهخوبی از لوله گوراش جذب میشود و در عرض ۵/۲ ساعت به بیشترین غلظت پلاسمائی و در عرض ۵/۲ ساعت به بیشترین غلظت پلاسمائی میرسد. نیمه عمر آن حدود ۵/۳ ساعت است و تنها متابولیت فعال آن، اُ - دسمتیل ونلافاکسین، نیمه عمر ۹ ساعت دارد. بنابراین ونلافاکسین باید ۲ تا ۳ بار در روز مصرف شود.
ونلافاکسین مهارکننده غیرانتخابی بازجذب سه آمین بیوژن سروتونین، نوراپینفرین و به مقدار کمتری دوپامین میباشد. ونلافاکسین بر روی گیرندههای موسکارینی، نیکوتینی، هیستامینرژیک، اپیوئید (شبهافیونی) یا آدرنرژیک اثری ندارد و بهعنوان MAOI نیز فعالیت ندارد.
کارآئی درمانی
ونلافاکسین برای درمان اختلال افسردگی ماژور و اختلال اضطراب فراگیر تأیید شده است. بسیاری از افراد شدیداً افسرده با دوز ۲۰۰ میلیگرم در روز و در عرض ۲ هفته به ونلافاکسین پاسخ میدهند، که این دوره زمانی تا حدودی کوتاهتر از ۲ تا ۴ هفته است که معمولاً برای شروع اثر SSRIها لازم میباشد. بنابراین دوزهای بالای ونلافاکسین برای درمان افراد مبتلا به بیماری شدیدی که نیاز به پاسخ سریع دارند ترجیح داده میشود. البته بهنظر میرسد که سمپاتومیمتیکها (مقلدهای سمپاتیک) مانند آمفتامینها، و ECT سریعترین شروع اثر ضدافسردگی را داشته باشند که معمولاً در عرض یک هفته آشکار میشود. ونلافاکسین در مقایسه مستقیم با فلوئوکستین برای درمان افراد شدیداً افسرده دارای خصوصیات مالیخولیائی مؤثر میباشد. مقایسه مستقیم ونلافاکسین و سرتلالین، که مؤثرترین SSRI برای درمان افسردگی شدید دارای خصوصیات مالیخولیائی میباشد، هنوز گزارش نشده است.
رهنمودهای بالینی
ونلافاکسین دارای قرصهای زودرهش ۲۵، ۵/۳۷، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیگرمی و کپسولهای طولانیرهش ۵/۳۷، ۷۵ و ۱۵۰ میلیگرمی میباشد. قرصهای زودرهش بهصورت تکدوز قبل از خواب تا حداکثر ۲۲۵ میلیگرم در روز تجویز میگردند. قرصها و کپسولهای طولانیرهش به یک اندازه قدرت دارند و درمان افرادی را که یکی را دریافت میکنند میتوان به دوز معادلی از دیگری تغییر داد.
دوز معمول شروع در افراد افسرده ۷۵ میلیگرم در روز است که به شکل قرصهائی در ۲ تا ۳ دوز منقسم به شکل کپسولهای طولانیرهش در یک دوز قبل از خواب داده میشود. در برخی از افراد لازم است برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، بهخصوص تهوع، قبل از خواب داده میشود. در برخی از افراد لازم است برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، بهخصوصی تهوع، قبل از بالا بردن دوز تا ۷۵ میلیگرم در روز، دوز شروع به مدت ۴ تا ۷ روز، ۵/۳۷ میلیگرم در روز باشد. در افراد مبتلا به افسردگی میتوان دوز را تا ۱۵۰ میلیگرم در روز بالا برد و آن را به شکل قرصهائی در ۲ یا ۳ دوز منقسم یا به شکل کپسولهای طولانی رهش یک بار در شب تجویز کرد، البته تنها پس از یک دوره کافی از ارزیابی بالینی با دوز کمتر (معمولاً ۲ تا ۳ هفته)، دوز را میتوان هر ۴ روز یا بیشتر به اندازه ۷۵ میلیگرم در روز بالا برد. افراد مبتلا به افسردگی متوسط احتمالاً به دوزهائی بیشتر از ۲۲۵ میلیگرم در روز نیاز نخواهند داشت، در حالیکه افراد شدیداً افسرده ممکن است برای رسیدن به پاسخی مناسب به دوزهای ۳۰۰ تا ۳۷۵ میلیگرم در روز نیاز داشته باشند.
تجویز دوز ۲۰۰ میلیگرم در روز از آغاز ممکن است باعث پاسخ ضدافسردگی سریع در عرض ۱ تا ۲ هفته شود. بیشترین دوز ونلافاکسین ۳۷۵ میلیگرم در روز است. در افرادی که به کاهش شدید عملکرد کبدی یا کلیوی مبتلا هستند، دوز ونلافاکسین را باید نصف کرد. در صورت نیاز به قطع دارو، دوز ونلافاکسین را باید بهتدریج در عرض ۲ تا ۴ هفته کاهش داد.
احتیاط ها و عوارض جانبی
ونلافاکسین عموماً بهخوبی تحمل میشود. موارد زیر شایعترین عوارض جانبی هستند که در مطالعات شاهددار به شکل قابلملاحظهای در ونلافاکسین شایعتر از دارونما دیده شده است: تهوع (۳۷% تمام افراد درمانشده)، خوابآلودگی (۲۳%)، خشکی دهان (۲۲%)، گیجی (۱۹%)، عصبی شدن (۱۳%)، یبوست (۱۵%)، آستنی (۱۲%)، اضطراب (۶%)، بیاشتهائی (۱۱%)، تاری دید (۶%)، انزال یا ارگاسم غیرطبیعی (۱۲%) و ناتوانی جنسی (۶%). با استفاده از کپسولهای طولانیرهش بروز تهوع تا حدودی کاهش مییابد. عوارض جانبی جنسی ونلافاکسین را میتوان همانند عوارض جانبی جنسی SSRIها درمان کرد. بهعلت متابولیسم سریع و فقدان نسبی اتصال به پروتئین، قطع ناگهانی ونلافاکسین ممکن است باعث بهوجود آمدن سندرم قطع شود که شامل تهوع، خوابآلودگی، و بیخوابی میباشد. بنابراین دوز ونلافاکسین باید بهتدریج در عرض ۲ تا ۴ هفته کاهش داده شود.
نگرانکنندهترین عارضه جانبی مربوط به ونلافاکسین، افزایش فشار خون در برخی افراد است، بهخصوص در آنهائی که با بیش از ۳۰۰ میلیگرم در روز درمان میشوند. در کارآزمائیهای بالینی در افرادی که ۳۷۵ میلیگرم ونلافاکسین در روز دریافت میکردند. افزایش متوسطی به اندازه ۲/۷ میلیمتر جیوه در فشار خون دیاستولی مشاهده شد؛ در مقابل هیچ تغییر قابلتوجهی در افرادی که ۷۵ تا ۲۲۵ میلیگرم در روز دریافت میکردند و کاهش متوسطی به اندازه ۲/۲ میلیمتر جیوه در افرادی که دارونما میگرفتند مشاهده گردید. در یک مطالعه افزایش پایدار فشار خون به سطوحی بالاتر از ۹۰/۱۴۰ در ۲% افرادی که دارونما میگرفتند، ۳% افرادی که کمتر از ۱۰۰ میلیگرم ونلافاکسنی در روز میگرفتند، ۵% افرادی که ۱۰۱ تا ۲۰۰ میلیگرم در روز دریافت میکردند. ۷% افرادی که ۲۰۱ تا ۳۰۰ میلیگرم در روز دریافت میکردند و ۱۳% افرادی که بیش از ۳۰۰ میلیگرم در روز میگرفتند، مشاهده شد. بنابراین در افرادی که قبلاً فشار خون داشتهاند باید از این دارو با احتیاط و تنها در دوزهای کمتر استفاده کرد.
در حال حاضر اطلاعاتی در مورد استفاده از ونلافاکسین توسط زنان حامله و شیرده در دسترس نمیباشد. البته پزشکان باید تا زمان کسب تجربیات بالینی بیشتر از تجویز تمام داروهائی که به تازگی معرفی شدهاند برای زنان حامله و شیرده خودداری کنند.
تداخلهای داروئی
به نظر میرسد که سایمتیدین متابولیسم کبدی گذر اول ونلافاکسین را مهار میکند و غلظت داروی متابولیزه نشده را بالا میبرد. البته چون متابولیت، عمدتاً مسئول اثر درمانی میباشد، این تعامل تنها در افرادی که هیپرتانسیون قبلی یا بیماری کبدی دارند اهمیت دارد که در آنها نباید از این ترکیب استفاده کرد. ونلافاکسین ممکن است در صورت تجویز همزمان، غلظت پلاسمائی هالوپریدول را بالا ببرد. همانند تمام داروهای ضدافسردگی نباید در عرض ۱۴ روز پس از استفاده از MAOIها، از ونلافاکسین استفاده کرد. و این مسئله ممکن است اثر آرامبخشی - رخوتزائی سایر داروهائی را که بر روی CNS عمل میکنند تقویت کند.
منبع:
http://vista.ir/content/137680/ونلافاکسین/
------------------------------------------------------------------------------
من خودم استفاده میکنم عالیه
ونلافاکسین یک داروی ضد افسردگی مؤثر با شروع اثر سریع میباشد. ونلافاکسین از مؤثرترین داروها برای درمان افسردگی شدید دارای خصوصیات مالیخولیائی میباشد.
احتیاط ها و عوارض جانبی
اعمال داروشناختی
تداخلهای داروئی
رهنمودهای بالینی
کارآئی درمانی
اعمال داروشناختی
ونلافاکسین بهخوبی از لوله گوراش جذب میشود و در عرض ۵/۲ ساعت به بیشترین غلظت پلاسمائی و در عرض ۵/۲ ساعت به بیشترین غلظت پلاسمائی میرسد. نیمه عمر آن حدود ۵/۳ ساعت است و تنها متابولیت فعال آن، اُ - دسمتیل ونلافاکسین، نیمه عمر ۹ ساعت دارد. بنابراین ونلافاکسین باید ۲ تا ۳ بار در روز مصرف شود.
ونلافاکسین مهارکننده غیرانتخابی بازجذب سه آمین بیوژن سروتونین، نوراپینفرین و به مقدار کمتری دوپامین میباشد. ونلافاکسین بر روی گیرندههای موسکارینی، نیکوتینی، هیستامینرژیک، اپیوئید (شبهافیونی) یا آدرنرژیک اثری ندارد و بهعنوان MAOI نیز فعالیت ندارد.
کارآئی درمانی
ونلافاکسین برای درمان اختلال افسردگی ماژور و اختلال اضطراب فراگیر تأیید شده است. بسیاری از افراد شدیداً افسرده با دوز ۲۰۰ میلیگرم در روز و در عرض ۲ هفته به ونلافاکسین پاسخ میدهند، که این دوره زمانی تا حدودی کوتاهتر از ۲ تا ۴ هفته است که معمولاً برای شروع اثر SSRIها لازم میباشد. بنابراین دوزهای بالای ونلافاکسین برای درمان افراد مبتلا به بیماری شدیدی که نیاز به پاسخ سریع دارند ترجیح داده میشود. البته بهنظر میرسد که سمپاتومیمتیکها (مقلدهای سمپاتیک) مانند آمفتامینها، و ECT سریعترین شروع اثر ضدافسردگی را داشته باشند که معمولاً در عرض یک هفته آشکار میشود. ونلافاکسین در مقایسه مستقیم با فلوئوکستین برای درمان افراد شدیداً افسرده دارای خصوصیات مالیخولیائی مؤثر میباشد. مقایسه مستقیم ونلافاکسین و سرتلالین، که مؤثرترین SSRI برای درمان افسردگی شدید دارای خصوصیات مالیخولیائی میباشد، هنوز گزارش نشده است.
رهنمودهای بالینی
ونلافاکسین دارای قرصهای زودرهش ۲۵، ۵/۳۷، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیگرمی و کپسولهای طولانیرهش ۵/۳۷، ۷۵ و ۱۵۰ میلیگرمی میباشد. قرصهای زودرهش بهصورت تکدوز قبل از خواب تا حداکثر ۲۲۵ میلیگرم در روز تجویز میگردند. قرصها و کپسولهای طولانیرهش به یک اندازه قدرت دارند و درمان افرادی را که یکی را دریافت میکنند میتوان به دوز معادلی از دیگری تغییر داد.
دوز معمول شروع در افراد افسرده ۷۵ میلیگرم در روز است که به شکل قرصهائی در ۲ تا ۳ دوز منقسم به شکل کپسولهای طولانیرهش در یک دوز قبل از خواب داده میشود. در برخی از افراد لازم است برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، بهخصوص تهوع، قبل از خواب داده میشود. در برخی از افراد لازم است برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، بهخصوصی تهوع، قبل از بالا بردن دوز تا ۷۵ میلیگرم در روز، دوز شروع به مدت ۴ تا ۷ روز، ۵/۳۷ میلیگرم در روز باشد. در افراد مبتلا به افسردگی میتوان دوز را تا ۱۵۰ میلیگرم در روز بالا برد و آن را به شکل قرصهائی در ۲ یا ۳ دوز منقسم یا به شکل کپسولهای طولانی رهش یک بار در شب تجویز کرد، البته تنها پس از یک دوره کافی از ارزیابی بالینی با دوز کمتر (معمولاً ۲ تا ۳ هفته)، دوز را میتوان هر ۴ روز یا بیشتر به اندازه ۷۵ میلیگرم در روز بالا برد. افراد مبتلا به افسردگی متوسط احتمالاً به دوزهائی بیشتر از ۲۲۵ میلیگرم در روز نیاز نخواهند داشت، در حالیکه افراد شدیداً افسرده ممکن است برای رسیدن به پاسخی مناسب به دوزهای ۳۰۰ تا ۳۷۵ میلیگرم در روز نیاز داشته باشند.
تجویز دوز ۲۰۰ میلیگرم در روز از آغاز ممکن است باعث پاسخ ضدافسردگی سریع در عرض ۱ تا ۲ هفته شود. بیشترین دوز ونلافاکسین ۳۷۵ میلیگرم در روز است. در افرادی که به کاهش شدید عملکرد کبدی یا کلیوی مبتلا هستند، دوز ونلافاکسین را باید نصف کرد. در صورت نیاز به قطع دارو، دوز ونلافاکسین را باید بهتدریج در عرض ۲ تا ۴ هفته کاهش داد.
احتیاط ها و عوارض جانبی
ونلافاکسین عموماً بهخوبی تحمل میشود. موارد زیر شایعترین عوارض جانبی هستند که در مطالعات شاهددار به شکل قابلملاحظهای در ونلافاکسین شایعتر از دارونما دیده شده است: تهوع (۳۷% تمام افراد درمانشده)، خوابآلودگی (۲۳%)، خشکی دهان (۲۲%)، گیجی (۱۹%)، عصبی شدن (۱۳%)، یبوست (۱۵%)، آستنی (۱۲%)، اضطراب (۶%)، بیاشتهائی (۱۱%)، تاری دید (۶%)، انزال یا ارگاسم غیرطبیعی (۱۲%) و ناتوانی جنسی (۶%). با استفاده از کپسولهای طولانیرهش بروز تهوع تا حدودی کاهش مییابد. عوارض جانبی جنسی ونلافاکسین را میتوان همانند عوارض جانبی جنسی SSRIها درمان کرد. بهعلت متابولیسم سریع و فقدان نسبی اتصال به پروتئین، قطع ناگهانی ونلافاکسین ممکن است باعث بهوجود آمدن سندرم قطع شود که شامل تهوع، خوابآلودگی، و بیخوابی میباشد. بنابراین دوز ونلافاکسین باید بهتدریج در عرض ۲ تا ۴ هفته کاهش داده شود.
نگرانکنندهترین عارضه جانبی مربوط به ونلافاکسین، افزایش فشار خون در برخی افراد است، بهخصوص در آنهائی که با بیش از ۳۰۰ میلیگرم در روز درمان میشوند. در کارآزمائیهای بالینی در افرادی که ۳۷۵ میلیگرم ونلافاکسین در روز دریافت میکردند. افزایش متوسطی به اندازه ۲/۷ میلیمتر جیوه در فشار خون دیاستولی مشاهده شد؛ در مقابل هیچ تغییر قابلتوجهی در افرادی که ۷۵ تا ۲۲۵ میلیگرم در روز دریافت میکردند و کاهش متوسطی به اندازه ۲/۲ میلیمتر جیوه در افرادی که دارونما میگرفتند مشاهده گردید. در یک مطالعه افزایش پایدار فشار خون به سطوحی بالاتر از ۹۰/۱۴۰ در ۲% افرادی که دارونما میگرفتند، ۳% افرادی که کمتر از ۱۰۰ میلیگرم ونلافاکسنی در روز میگرفتند، ۵% افرادی که ۱۰۱ تا ۲۰۰ میلیگرم در روز دریافت میکردند. ۷% افرادی که ۲۰۱ تا ۳۰۰ میلیگرم در روز دریافت میکردند و ۱۳% افرادی که بیش از ۳۰۰ میلیگرم در روز میگرفتند، مشاهده شد. بنابراین در افرادی که قبلاً فشار خون داشتهاند باید از این دارو با احتیاط و تنها در دوزهای کمتر استفاده کرد.
در حال حاضر اطلاعاتی در مورد استفاده از ونلافاکسین توسط زنان حامله و شیرده در دسترس نمیباشد. البته پزشکان باید تا زمان کسب تجربیات بالینی بیشتر از تجویز تمام داروهائی که به تازگی معرفی شدهاند برای زنان حامله و شیرده خودداری کنند.
تداخلهای داروئی
به نظر میرسد که سایمتیدین متابولیسم کبدی گذر اول ونلافاکسین را مهار میکند و غلظت داروی متابولیزه نشده را بالا میبرد. البته چون متابولیت، عمدتاً مسئول اثر درمانی میباشد، این تعامل تنها در افرادی که هیپرتانسیون قبلی یا بیماری کبدی دارند اهمیت دارد که در آنها نباید از این ترکیب استفاده کرد. ونلافاکسین ممکن است در صورت تجویز همزمان، غلظت پلاسمائی هالوپریدول را بالا ببرد. همانند تمام داروهای ضدافسردگی نباید در عرض ۱۴ روز پس از استفاده از MAOIها، از ونلافاکسین استفاده کرد. و این مسئله ممکن است اثر آرامبخشی - رخوتزائی سایر داروهائی را که بر روی CNS عمل میکنند تقویت کند.
منبع:
http://vista.ir/content/137680/ونلافاکسین/
------------------------------------------------------------------------------
من خودم استفاده میکنم عالیه
فعلا سکوت را برگزیدیم ............
