[hamid]

ورزش می‌تواند به تخفیف علائم MS كمك كند। اما بسیار مهم است كه برای موفق شدن، احتیاط‌های لازم را در یك برنامه‌ی ورزشی در نظر بگیرید. نكته‌ی مهم دیگر این است كه بیش از حد به ورزش نپردازید. انجام فعالیتهای ورزشی در بیماران مبتلا به MS باید با احتیاط انجام گیرد و حركات كششی موجب آسیب نشود. اگر در ورزش افراط كنید ممكن است موجب كشیدگی عضلات و آسیب به سیستم عضلانی شوید. افزایش درد در عضلات منجر به خستگی بیش از حد و وارد شدن استرس به بدن و ذهن می‌شود. قبل از آغاز برنامه‌ی ورزشی با پزشك خود مشورت كنید.
پزشك شما ممكن است چه توصیه‌هایی برای شما داشته‌باشد؟
* در باره‌ی نوع ورزشی كه مناسب شماست و انواعی از ورزش كه باید از آن اجتناب كنید.
* درمورد شدت فعالیتی كه باید داشته باشید.
* درباره‌ی دوره و مدت زمانی كه باید ورزش كنید و در مورد محدودیتهای فیزیكی شما. مراجعه به سایر متخصصان مانند فیزیوتراپیست می‌تواند به شما كمك كند. فیزیوتراپیست می‌تواند با توجه به نیاز شما نوع ورزشی كه مناسب شما باشد را طراحی كند. در این صورت ورزشی كه متناسب با علائم بالینی، شكل بدن، نیروی بدنی و سلامت كلی شماست انجام می‌شود.
چگونه می‌توانید با ایمنی ورزش كنید؟
* همیشه قبل از شروع ورزش با نرمش مناسب بدن را گرم كنید و پس از ورزش نیز با نرمش آرام بدن را سرد كنید.
* به آرامی‌پیش بروید. مثلا اگر قرار است كه 30 دقیقه ورزش كنید، با جلسات 10 دقیقه‌ای شروع كنید و به تدریج آن را افزایش دهید.
* در یك محیط امن ورزش كنید। از ورزش در سطوح لغزنده اجتناب كنید، در نور كم ورزش نكنید، قالیچه‌ها را كنار بگذارید و هر چیزی كه ممكن است خطری در حین ورزش برای شما ایجاد كند را دور كنید.
* اگر در تعادل مشكل دارید، هنگام ورزش به یك نرده یا تكیه‌گاه تكیه كنید.
* هر زمانی كه احساس كردید حالتان خوب نیست و یا ممكن است آسیب بببینید ورزش را متوقف كنید.
* فعالیتی را انتخاب كنید كه برای شما جالب باشد و از انجام آن لذت ببرید. ورزشهای ایروبیك آبی، شنا، تای چی و یوگا ورزشهایی هستند كه برای بیماران مبتلا به MS مناسب هستند.
اگر دمای بدن شما بیش از حد افزایش یابد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
برخی از افراد مبتلا به MS به گرما حساس هستند. به این معنا كه در مواقعی كه بدن گرم می‌شود و دمای آن افزایش می‌یابد علائم بیماری دوباره پدیدار شده و یا بدتر می‌شوند. در هنگام ورزش دمای بدن افزایش می‌یابد.
چگونه می‌توان از افزایش بیش از حد دمای بدن جلوگیری كرد؟
* در ساعات گرم روز ، ورزش نكنید و از ورزش در ساعات 10 صبح تا 3 بعد از ظهر خودداری كنید. اگر بیرون از منزل ورزش می‌كنید، سعی كنید صبحها و یا عصرها ورزش كنید.
* مقدار زیادی مایعات خنك بنوشید.
* مراقب حالتهای بدن خود باشید. اگر دچار علائمی‌شدید كه قبل از ورزش آنها را نداشتید، آرامتر ورزش كنید و یا ورزش را متوقف كنید تا بدنتان خنك شود.
* شنا، ورزشهای آبی و نرمشهای آبی ایروبیك بدن شما را حین ورزش خنك نگه می‌دارند. قبل از ایكه وارد آب شوید در باره‌ی دمای آب استخر از مسئول استخر سؤال كنید. همچنین مطمئن شوید كه سطوح لغزنده در اتاق كمدها و در اطراف استخر وجود نداشته باشد.

منبع : ms-links.org

[pariya]

بررسي اثر يك برنامه ی تمريني در داخل آب بر بهبود مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران ام اس

مولتيپل اسكلروزيس يا ام اس يك بيماري مزمن و ناتوان كننده ی سيستم عصبي است كه ميلين سيستم اعصاب مركزي ( مغز و نخاع) را تخريب مي كند. شايع ترين عوارض اين بيماري خستگي، گرفتگي عضلات، لرزش، دوبيني، عدم تعادل و اختلال در راه رفتن می باشد.
هدف :
بررسي اثر يك برنامه ی تمريني به مدت 8 هفته در داخل آب بر بهبود مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران ام اس مي باشد.
مواد و روش ها :
نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق نيمه تجريي است، لذا از ميان 100 نفر بيمار ام اس زن، 25 نفر به عنوان نمونه با درجه ی بيماري 1 تا 4 ميانگين مدت بيماري 4±1 سال و دامنه ی سني20 تا 50 سال انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تجربي 15 نفر و كنترل10 نفر تقسيم شدند. برنامه ی تمريني براي گروه تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت50-40 درصد حداكثر ضربان قلب اعمال شد. مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران به وسيله ی پرسش نامه یEDSS كروتز كه در قبل و بعد از تمرين اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله ي آمار توصيفي و تي همبسته انجام شد.
نتایج :
بين نمرات EDSS پيش آزمون و پس آزمون گروه تجربي تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0=P). بين نمرات EDSS پيش آزمون و پس آزمون گروه گواه تفاوت معني داري در سطح خطای آلفا 5 درصد مشاهده نشد (279/0 =P). انجام فعاليت هاي هوازي در آب به طور معني داري باعث كاهش EDSS در گروه تجربي شد و به طور متوسط 5/0 درجه ی میانگین نمره ی EDSS را در بيماران MS كاهش داد.
نتیجه گیری :
اجراي تمرينات هوازي منتخب در آب باعث بهبود EDSS بيماران ام اس مي شود. با توجه به اين نتايج، متخصصان مربوطه مي توانند از اين تمرينات به عنوان يك درمان مكمل در كنار درمان هاي دارويي براي بيماران ام اس استفاده كنند.
منبع : ms-links.org

[hamed]

ورزش نه تنها در بهبود وضعيت سلامت و روحي افراد مفيد است بلكه در بهبود بسياري از علايم بيماري ام . اس مفيد مي باشد .
بر اساس مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه اوتا در سال ۱۹۹۶ اثرات مفيد ورزش در بيماران مبتلا به ام . اس ثابت شده است . براساس اين مطالعه بيماراني كه در ورزش هاي آئروبيك شركت مي كردند ، از نظر وضعيت قلبي – عروقي ، قدرت بدني ، عملكرد مثانه و روده ، خستگي و افسردگي نسبت به بيماران ديگر در موقعيت بهتري قرار داشتند .عدم تحرك چه در بيماران مبتلا به ام . اس و چه در ساير افراد طبيعي منجر به عوارض قلبي - عروقي ، سستي عضلات ، كاهش تراكم استخوان و افزايش شكستگي استخوان مي شود . برنامه هاي ورزشي در بيماران مبتلا به ام . اس بايد متناسب با توانايي ها و محدوديتهاي فردي طراحي شود.بيماران مبتلا به ام . اس قبل از انجام هر ورزش جديدي بايد با پزشك معالج خود مشورت كنند .مدت زمان انجام ورزش بايد به گونه اي باشد كه باعث خستگي بيش از حد نشود و حتي الامكان در ساعات خنك روز باشد. اميد است كه همه بيماران با انجام ورزش هاي منظم و متناسب در حفظ قدرت و سلامت روحي و جسماني خود برآيند .

[محمود]

ورزش علاوه بر بهبود علایم جسمی مبتلایان به ام اس ، توانایی های شناختی آنان را نیز بهبود می بخشد.


پزشكان تاكید می كنند ، مبتلایان به ام اس كه به ناتوانی های حسی و حركتی دچارند می توانند با برنامه ورزشی منظم ، علاوه بر ارتقای توانایی های خود، از كاهش قوای ذهنی نیز جلوگیری كنند.

بررسی تاثیر ورزش در گروهی از مبتلایان به ام اس نشان می دهد ، قدرت تصمیم گیری و پردازش اطلاعات آن دسته از مبتلایان به ام اس كه ورزش های هوازی مانند شنا یا پیاده روی انجام می دهند ، به مراتب بهتر از بیماران دیگر است.

[sargol]

فعالیت های ورزشی,بیماری ام اس



ام اس (MS) بیماری ای مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی است که با التهاب در هر مکانی از نخاع و مغز مشخص می شود. شیوع بیماری در زنان ۳ برابر مردان است...

ام اس بیماری ای خودایمنی است و ارثی نیست اما احتمال ابتلای فردی که فرزند، خواهر یا برادر وی بیمار است، بیش از جمعیت کلی است مثلا احتمال ابتلا در فرزند یک بیمار، یک چهلم و در دوقلوها یک سوم است. ۸۰ درصد افراد مبتلا هیچ خویشاوند درجه یک مبتلا به بیماری ام اس ندارند بنابراین می توان نتیجه گرفت نقش ژنتیک در بروز این بیماری بسیار کمرنگ است. متاسفانه اغلب افراد تصور می کنند ابتلا به ام اس به معنای ناتوانی کامل است و تصویری که از بیماری در ذهنشان نقش می بندد، فردی روی صندلی چرخدار است که توانایی حرکت ندارد درحالی که بسیاری از بیماران می توانند زندگی عادی خود را بدون هیچ مشکلی ادامه و با انجام فعالیت های ورزشی توان بدنی شان را افزایش دهند.

اگر شما هم جزو بیمارانی هستید که فکر می کنید ام اس فلج کننده است و امکان هیچ گونه فعالیت ورزشی ندارید، این سؤال و جواب ها را بخوانید.

۱. چرا مبتلایان به ام اس تمایلی به فعالیت و تحرک بدنی ندارند؟

شایع ترین علامت اولیه شروع حاد بیماری، احساس بی حسی یا گزگز در قسمت های انتهایی هر دو دست یا پاست. معمولا علایم از اندام پایین آغاز و به بالا ختم می شوند. ابتلا به علایم چشمی، سفتی عضلانی، عفونت ادراری، پوکی استخوان، تحلیل عضلانی و ترک های پوستی از دیگر عوارض این بیماری است. با پیشرفت بیماری، مقاومت نداشتن به گرما، احساس درد، نقایص حرکتی، نقایص عملکردی و ابتلا به افسردگی دیده می شود. پس از مدتی هم حافظه کوتاه مدت کاهش می?یابد. معمولا مبتلایان به بیماری ام اس، ترس از فعالیت دارند؛ نداشتن تعادل حین راه رفتن، لرزش، ناپایداری در راه رفتن، سرگیجه، حرکت های ناگهانی اندام ها، ناهماهنگی بدن و ضعف، مبتلایان را از حضور در عرصه های اجتماع بازمی دارد.

۲. آیا ورزش تاثیری در بهبود وضعیت بیماران دارد؟

مطالعه هایی که به وسیله محققان دانشگاه یوتا منتشر شد، نشان داد بیمارانی که در برنامه های ورزشی ایروبیک شرکت می کنند، نسبت به بیماران دیگر، سطح آمادگی جسمانی، قلبی و عروقی بیشتری دارند و کمتر احساس خستگی می کنند و نگرش مثبت و مشارکت بیشتری در فعالیت های اجتماعی دارند بنابراین?می توان گفت ورزش نقش مهمی در درمان و بهبود و حفظ ظرفیت، عملکرد و توانایی بیماران ام اسی دارد.

۳. شرایط برنامه ریزی تمرین ها چگونه است؟

تمرین های استقامتی (هوازی): در بیمار مبتلا به ام اس، آگاهی از توان هوازی می تواند در تهیه برنامه ای برای تمرین های ورزشی مرتب و از افزایش فعالیت فیزیکی موثر باشد. هدف اولیه، در نظر گرفتن تمرین های استقامتی برای مبتلایان به ام اس، افزایش عملکرد فیزیکی و بهبود وضعیت سلامت است. کار با دوچرخه ثابت، راه رفتن، تمرین های هوازی با شدت کم روی صندلی یا در آب، انتخاب هایی خوب هستند که با توجه به علاقه شخصی فرد و نوع و میزان مشکلات فیزیکی او انتخاب می شوند. بهترین ورزش برای بیمارانی که سن بالایی دارند و دچار نقایص حسی پا هستند، تمرین های هوازی در آب است. بهتر است این تمرین ها با شدت کم شروع و از یک صندلی برای حفظ تعادل هنگام ورزش استفاده شود. یکی از علایم بیماری مشکلات تعادلی است؛ در این حالت شخص کم کم حس می کند تعادل ندارد، دائم زمین می خورد یا هنگام راه رفتن بدنش به یک طرف متمایل می شود.

تمرین های قدرتی: ضعف عضلانی، از شایع ترین علایم بیماری ام اس است و معمولا جزو علایم اولیه ذکر می شود. حداقل نیمی از افراد مبتلا، خستگی عضلانی را که «پدیده خستگی حرکتی» است، تجربه کرد ه اند. این ضعف عملکرد بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولا پس از گذشت مدت زمانی، فرد به دلیل اینکه میزان خستگی بعد از انجام کارها افزایش می یابد، در انجام فعالیت هایی مانند راه رفتن، بلندشدن از صندلی یا بالارفتن از پله ها دچار مشکل می شود. گرچه افزایش قدرت به خودی خود در تغییر فرایند بیماری تاثیری ندارد اما تمرین های قدرتی می تواند از آتروفی عضلانی جلوگیری کند و ضعف حرکتی آنها را کاهش دهد. به طور کلی تمرین های قدرتی در گروه?های بزرگ عضلانی در ۲ یا ۳ روز غیرمتوالی در ۳ ست با تکرارهای ۱۰ تا ۱۵، می توانند موثر باشند.

تمرین های انعطاف پذیری: بهتر است حداکثر زمان حرکت های کششی در این گروه بیماران ۳۰ تا ۶۰ ثانیه باشد و ۳ تا ۵ بار تکرار شود. البته گاهی انجام حرکت های کششی در بیماران دچار گرفتگی عضلانی، به زمان بیشتری نیاز دارد. در چنین شرایطی یک حرکت کششی باید به مدت ۲۰ دقیقه تا یک ساعت اما با شدت کم انجام شود.

۴. چرا باید حین فعالیت های ورزشی به ضربان قلب توجه کرد؟

بر اساس راهنمای کالج آمریکایی پزشکی – ورزشی، میزان ضربان قلب در ورزش باید ۶۰ تا ۷۵ درصد میزان حداکثر ضربان قلب

(سن ۲۲۰) باشد. مثلا در یک فرد ۴۰ساله حداکثر ضربان قلب ۱۸۰ است

(۱۸۰=۴۰ ۲۲۰) و ۶۰ درصد آن ۱۰۸ می شود. در افراد مسن تر این میزان کاهش می یابد. به علت تغییرات روزبه روز نشانه های بیماری، براساس شدت بیماری، باید میزان تمرین ها بر اساس انرژی و علایم بیماری تنظیم شود. بالارفتن ضربان قلب و کاهش عملکرد، علایم هشداردهند ه ای هستند که بیمار باید به آنها توجه کند. در این شرایط باید شدت فعالیت را کم و بعد از سردکردن بدن از ادامه فعالیت اجتناب کرد. به همین دلیل به بیماران توصیه می شود فعالیت های ورزشی را با شدت متوسط آغاز کنند و به تدریج بر تمرین ها بیفزایند. ۳ بار تمرین در هفته به مدت ۳۰ دقیقه کافی است، البته می توان این ۳۰ دقیقه را برای بیمارانی که توانایی کمتری در انجام حرکت های ورزشی دارند یا سریع خسته می شوند، به ۲ یا ۳ قسمت تقسیم کرد. این بیماران روزهایی هم که تمرین های ورزشی انجام نمی دهند، می توانند کارهای خانه و تفریحی انجام دهند.

۵. هنگام ورزش چه نکته هایی را باید رعایت کرد؟

برای شروع ورزش لباس مناسب (لباس های نخی، کلاه، کفش ورزشی و جلیقه های خنک کننده) را تهیه و از پوشیدن لباس های ضخیم و با الیاف پلاستیکی خودداری کنید.

قبل از ورزش بدنتان را گرم کنید.

اگر می خواهید دوره های ۳۰ دقیقه ای ورزش داشته باشید، با ۱۰ دقیقه شروع و به تدریج آن را زیادتر کنید.

برای ورزش کردن فضای امنی را انتخاب کنید. در مکان های سر و لغزنده ای که نور کمی دارند یا کار در آنها می تواند خطرناک باشد، ورزش نکنید.

اگر مشکل تعادل دارید، حتما وسیله ای برای گرفتن و تکیه کردن به آن هنگام ورزش در دسترس داشته باشید.

هر وقت احساس ناراحتی یا ناخوشی کردید، ورزش را متوقف کنید.

سعی کنید ورزشی انتخاب کنید که نشاط آور باشد و از آن لذت ببرید. ورزش هایی که معمولا انجام آنها برای بیماران راحت تر است، یوگا، تای چی، شنا و ورزش های آبی هستند.

۶. این بیماران برای کاهش حرارت بدن چه کنند؟

در ساعت های گرم روز بین ۱۰ صبح تا ۲ بعدازظهر ورزش نکنید و سعی کنید عمدتا هنگام صبح فعالیت داشته باشید.

از بدن خود آگاهی داشته باشید. اگر متوجه هرگونه علامتی شدید که قبل از شروع ورزش وجود نداشت، ورزش را کم یا متوقف کنید تا زمانی که بدنتان خنک شود.

شنا کردن و ورزش های آبی در آب خنک، تمرین های خوبی هستند که بدنتان را خنک نگه می دارند.

۷. چه توصیه های ورزشی ای می توان به بیماران مبتلا به ام اس کرد؟

تمرین ها باید به گونه ای باشد که باعث بهبود عملکرد فرد در زندگی شود.

انجام ورزش های آبی باید در اولویت قرار گیرد.

حتما بین برنامه ورزشی زمان استراحت در نظر گرفته شود.

بیماران باید از خستگی بعد از ورزش آگاهی داشته باشند و فکر نکنند بروز خستگی به دلیل عود بیماری است.

در صورت بروز هرگونه اختلال بینایی هنگام ورزش، بلافاصله از ادامه فعالیت خودداری کنند.

به اندازه کافی مایعات بنوشند.

با توجه به اینکه حافظه کوتاه مدت مبتلایان در اثر ابتلا به بیماری دچار اختلال می شود، حتما برنامه ورزشی باید جلوی دیدشان باشد.

پیشنهاد می شود سازمان های مرتبط و انجمن های خیریه و افراد خیر، برای ایجاد فضاهای ورزشی برای این بیماران، گام های موثری بردارند و با برگزاری مسابقه های دوستانه و همایش و رقابت های ورزشی، به آنها و جامعه ثابت کنند شرایط بیماران مبتلا به ام اس هیچ تفاوتی با افراد دیگر جامعه ندارد و زندگی فعال و پویا برای همه افراد لازم است. همان طور که حتی در رقابت های پاراالمپیک، شرکت مبتلایان به ام اس و موفقیت های آنها بازتاب های گسترده ای داشته است.

منبع:روزنامه سلامت


[paeazan]

تاثیرات ورزش در افزایش قوای عضلانی بیماران ام اس

دوشنبه ۶ آذر ۱۳۹۱ / Nov 26 2012

  124-63.jpg (اندازه: 15.28 KB / تعداد دفعات دریافت: 1)

یک متخصص پزشکی ورزشی معتقد است بیماران مبتلا به ام اس، با توجه به شرایط خاص بیماری‌شان باید پیش از شروع فعالیت‌های بدنی و ورزش با پزشک متخصص مشورت کنند.

دکتر شاهین صالحی در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: با توجه به این که دمای بالا برای بیماران ام اس مضر است و ممکن است باعث پدیدار شدن علائم بیماری‌شان شود، باید از آنجا ورزش‌هایی که موجب فشار زیاد بر روی این افراد و افزایش دمای بدن‌شان می‌شود خودداری کنند و ورزش‌هایی با شدت کم و دفعات زیاد انجام دهند و از ورزش کردن‌های متوالی و طولانی مدت بپرهیزند.

وی افزود: ورزش‌هایی مثل آیروبیک و بدنسازی می‌تواند به تقویت اعصاب این بیماران کمک کند. البته بهتر است این افراد بین فعالیت‌های خود 15 تا 20 دقیقه فاصله زمانی قائل شوند و اگر می‌خواهند شنا کنند، از استخرهایی استفاده کنند که دمای آب بالا نباشد. استفاده از سونا و محیط‌های کم اکسیژن و گرم هم به این بیماران توصیه نمی‌شود، چرا که باعث افزایش‌ دمای بدن آنها می‌شود.

صالحی با بیان این مطلب که یکی از مشکلات افراد مبتلا به ام اس ضعف عضلانی است، تصریح کرد: این افراد باید فعالیت‌هایی را در برنامه ورزشی خود قرار دهند که موجب افزایش قدرت عضلانی آنها چه در پایین تنه و چه در بالا تنه می‌شود. به عنوان مثال برای تقویت عضلات چهار سر ران ورزش‌های ایزو متریک مناسب است. در این مورد، فرد روی صندلی نشسته، پای خود را بالا می‌آورد و صاف نگه می‌دارد؛ به صورتی که عضله چهار سر ران منقبض و تقویت شود. همچنین بلند کردن وزنه‌های نیم تا یک کیلویی هم برای افزایش قدرت عضلانی در این افراد موثر است.

وی ادامه داد: ورزش‌های انعطاف پذیری برای بیمارانی که دچار کاهش محدودیت حرکتی هستند، مناسب است. البته از آن جا که این بیماران به دلیل شرایط خاص بیماری‌شان دچار مشکلات روحی می‌شوند، باید برای ورزش کردن از فضاهای مفرح مثل پارک‌ها و بوستان‌ها استفاده کنند. همچنین به این بیماران توصیه می‌شود قبل از شروع ورزش به میزان لازم آب و مایعات مصرف نمایند. مصرف مایعات در این بیماران از بالا رفتن زیاد دمای بدن در حین ورزش جلوگیری می‌کند.

صالحی در پایان خاطر نشان کرد: افرادی که مبتلا به بیماری ام اس هستند و از سالن‌های ورزشی برای فعالیت‌های خود استفاده می‌کنند، باید به این نکات توجه کنند که این سالن‌ها باید دارای اکسیژن کافی و تهویه مناسب باشند و اگر در فضای آزاد ورزش می‌کنند در زمان‌هایی از روز که هوا گرم، شرجی، مرطوب و تابش آفتاب مستقیم است از فعالیت خودداری کنند.

[sargol]

تاریخ ایجاد: دوشنبه 21 خرداد 1391
ورزش مهمترين عامل در جلوگيري از پيشرفت بيماري ام اس است

به گزارش خبرنگار وب دا،‌ بر اساس توصيه كارشناسان جمعيت حمايت از بيماران ام اس زنجان، تمرينات ورزشي در اين بيماران بايد مرتب و منظم باشد و با توجه به اين كه بسياري از بيماران مبتلا به ام اس تحرك كمتري دارند، احتمال چاق شدن و متعاقب آن بيماري هاي قلبي - عروقي و تنفسي نيز وجود دارد.

بنابراين گزارش، بيمار مبتلا به ام اس در هر سطحي باشد مي تواند فعاليت حركتي متناسب با شرايط خود را داشته باشد نكته مهم آن است كه در بيماران ام اس پيشرفته و مشكل ساز بهترين نوع ورزش ممكن است مجموعه حركاتي باشند كه در آن حركات مفاصل و كشش عضلاني به همراه ورزش هاي قدرتي خاصي، مختص عضلات ضعيف شده مورد توجه قرار گيرند.

بر اساس اين گزارش، ورزش بايد مرتب و منظم انجام شود مثلا 3 روز در هفته حداقل 45 دقيقه باشد و ورزش بايد به حدي انجام شود كه احساس درد و سوزش به وجود نيايد. در شروع ورزش حتما گم كردن حداقل 5 تا 8 دقيقه و سرد كردن بسيار ضروري است.

اين گزارش مي افزايد، آگاهي و شناخت از بدن بسيار مهم است و به محض بروز علائم جديد بايد ورزش را آرام تر و يا كلا متوقف كرد ورزش هاي آبي مانند شنا و تمرينات كششي در آب يا راه رفتن در آب بسيار مفيد است.

اين گزارش حاكيست، مبتلايان به ام اس نبايد با معده پر ورزش كنند و ورزش را متناسب با وضعيت جسمي خود انتخاب كنند تا منجر به آسيب جسمي آنها نشود.

www.shahrekhabar.com

[paeazan]

تاريخ ارسال : 2دي1391
یک متخصص مغز و اعصاب:
ورزش مداوم در کاهش حملات بیماران ام اسی بسیار موثر است


سلامت نیوز: یک متخصص مغز و اعصاب عنوان کرد: از زمانی که بیماری ام اس در فرد تشخیص داده می‌شود باید ورزش را شروع کند زیرا این کار تاثیر بسزایی در کاهش حملات و روحیه فرد دارد.

دکتر علیرضا میناگر استاد دانشگاه لوئیزیانای آمریکا در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص نحوه درمان بیماران مبتلا به ام اس اظهار کرد: این بیماران باید علاوه بر متخصص مغز و اعصاب به روانپزشک متخصص چشم، متخصص فیزیوتراپی و متخصص تغذیه نیز رجوع کنند، زیرا بیماری ام اس بسته به نوع بیماری، قسمت‌های مختلفی از بدن فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

وی ادامه داد: مثلا از آنجا که تحقیقات نشان می‌دهد بیماری ام اس در افراد چاق بیشتر مشاهده می‌شود، بیماران پس از ابتلا باید وزن خود را کم کنند که به همین دلیل به متخصص تغذیه نیاز پیدا می‌کنند. زیرا اگر بیمار لاغرتر باشد در مقابله با بیماری عصبی که حرکاتش را تهدید می‌کند، در درازمدت بیشتر و بهتر می‌تواند دوام بیاورد.

این نورولوژیست در خصوص علل ژنتیکی بیماری ام اس، اظهار کرد: با بررسی فرمول ژنتیکی فرد، می‌توان فهمید که چقدر امکان دارد که فرزند وی نیز به ام اس مبتلا شود، مثلا تحقیقات نشان می‌دهد اگر یکی از والدین دچار ام اس باشد بین چهار تا 16 درصد احتمال دارد که فرزندشان نیز دچار ام اس شود.

استاد دانشگاه لوئیزیانای آمریکا افزود: پزشکان پیش از بارداری، میزان احتمال ابتلای ام اس فرزند به والدین را گفته و معمولا به آنها توصیه می‌کنند که بچه‌دار شوند.

میناگر در پایان اظهار کرد: از آنجا که عوامل هورمونی و نوع ظاهر شدن بیماری و پیشرفت آن در افراد مختلف متفاوت است هر کسی درمان خاص خود را داشته و میزان و شکل ابتلای فرزندان آنها نیز متفاوت است.

[parisa2011]

تاريخ ارسال : 2دي1391
یک متخصص مغز و اعصاب:
ورزش مداوم در کاهش حملات بیماران ام اسی بسیار موثر است


سلامت نیوز: یک متخصص مغز و اعصاب عنوان کرد: از زمانی که بیماری ام اس در فرد تشخیص داده می‌شود باید ورزش را شروع کند زیرا این کار تاثیر بسزایی در کاهش حملات و روحیه فرد دارد.

دکتر علیرضا میناگر استاد دانشگاه لوئیزیانای آمریکا در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص نحوه درمان بیماران مبتلا به ام اس اظهار کرد: این بیماران باید علاوه بر متخصص مغز و اعصاب به روانپزشک متخصص چشم، متخصص فیزیوتراپی و متخصص تغذیه نیز رجوع کنند، زیرا بیماری ام اس بسته به نوع بیماری، قسمت‌های مختلفی از بدن فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

وی ادامه داد: مثلا از آنجا که تحقیقات نشان می‌دهد بیماری ام اس در افراد چاق بیشتر مشاهده می‌شود، بیماران پس از ابتلا باید وزن خود را کم کنند که به همین دلیل به متخصص تغذیه نیاز پیدا می‌کنند. زیرا اگر بیمار لاغرتر باشد در مقابله با بیماری عصبی که حرکاتش را تهدید می‌کند، در درازمدت بیشتر و بهتر می‌تواند دوام بیاورد.

این نورولوژیست در خصوص علل ژنتیکی بیماری ام اس، اظهار کرد: با بررسی فرمول ژنتیکی فرد، می‌توان فهمید که چقدر امکان دارد که فرزند وی نیز به ام اس مبتلا شود، مثلا تحقیقات نشان می‌دهد اگر یکی از والدین دچار ام اس باشد بین چهار تا 16 درصد احتمال دارد که فرزندشان نیز دچار ام اس شود.

استاد دانشگاه لوئیزیانای آمریکا افزود: پزشکان پیش از بارداری، میزان احتمال ابتلای ام اس فرزند به والدین را گفته و معمولا به آنها توصیه می‌کنند که بچه‌دار شوند.

میناگر در پایان اظهار کرد: از آنجا که عوامل هورمونی و نوع ظاهر شدن بیماری و پیشرفت آن در افراد مختلف متفاوت است هر کسی درمان خاص خود را داشته و میزان و شکل ابتلای فرزندان آنها نیز متفاوت است.

هنوز که ارثی بودن ام اس تایید نشده هر روز احتمال ابتلا بالا میره
قبلاً می گفتن 1تا 3 % احتمال ابتلا به فرزند هست حالا میگن 4 تا16 درصد !!!

[paeazan]

به گزارش پایگاه اینترنتی "وب مد" این پژوهش نشان میدهد که با انجام ورزشهای قدرتی در طول دو ماه ، در هشت بیمار از۲۰ بیمار شرکت کننده در این مطالعه ، بهبود در قدرت عضلانی، بهبود در توانایی انجام فعالیت های روزانه و شغلی، و کاهش احساس خستگی زود هنگام مشاهده شد.
ضعف عضلانی و خستگی زودهنگام یکی از نشانه های بیماری ام اس است . خستگی زودرس در۶۵ درصد از بیماران ام اس مشاهده میشود. خستگی زودرس تواناییهای بیمار را در انجام کارهای روزمره و فعالیت های شغلی تحت تاثیر قرار میدهد.
خستگی زودرس میتواند حتی با وجود محدودیت حرکتی خفیف شکایت عمده بیمار باشد.
افزایش قدرت حرکت در بیماران ام اس خستگی ناشی از انجام فعالیت های روزانه را کاهش میدهد. در این تحقیق که توسط دکتر لزلی وایت از دانشگاه فلوریدا انجام گرفته است در ۲۰ بیمار مبتلا به نوع عودکننده همراه با دوره های بهبودی مورد مطالعه قرار گرفتند.
۱۰ بیمار از این گروه برای مدت ۱۶ هفته به انجام ورزش های قدرتی پرداختند. ام اس بیماری تحلیل برنده ماهیچه و عصب است ، بنابر این به نظر میرسد که ورزش های قدرتی مانند بدن سازی در بیماران مبتلا به ام اس مفید باشد.
اگرچه انجام این دسته از ورزشها در بیماران ام اس عوارضی ندارد ولی تحقیقات بیشتری لازم است تا ورزش قدرتی به عنوان بخشی از درمان تجویز شود.
بیماران مورد مطالعه در این تحقیق درجاتی از ناتوانی های حرکتی از کم تا متوسط را نشان میدادند.
این بیماران دو بار در هفته به الگوی نظارت شده ای از ورزش قدرتی باشدت متوسط برای تقویت عضلات پاها، پایین کمر و شکم می پرداختند.
در پایان ۸ هفته ماهیچه های پای این بیماران بسیار قوی تر شده بود وآنها میتوانستند بهتر راه بروند و کمتر از خستگی و ناتوانی شکایت می کردند.
اظهار رضایت بیماران از نتیجه این ورزش های قدرتی در کنترل انقباضات ماهیچه ای و کاهش نیاز به دارو بسیار بیش از آن بود که در نتیجه این مطالعه منعکس شده ا ست .
اینکه آیا سایر انواع ورزشها مانند ورزشهای هوازی هم میتواند در بیماران ام اس مفید باشد هنوز جای سوال است .
به بیماران مبتلا به ام اس توصیه میشود که از ورزش در هوای گرم پرهیز کنند. هم چنین این بیماران باید پیش از آنکه بر اثر ورزش ، به خستگی و ضعف دچار شوند، ورزش را متوقف کنند.
از آنجا که علائم ام اس از بیماری به بیماری دیگر متفاوت است نمیتوان در بیماران مبتلا به این بیماری یک الگوی واحد برای ورزش توصیه کرد.
اگرچه در درمان بیماری ام اس نمیتوان ورزش را جایگزین دارو کرد ولی ورزش کردن در این بیماران سبب بهبود علائم فیزیکی و روانی میشود.
ورزش کردن فرصتی را در اختیار بیماران قرار میدهد که به چیزی غیر از بیماری خود فکر کنند.
نتایج این مطالعه در شماره ماه گذشته نشریه ژورنال آو مالتیپل اسکلروزیس به چاپ رسیده است .


منبع:ویستا
ویرایش و تلخیص:آکاایران[/align]