[warrior]

معيارهاي تشخيص دويك و انواع آن.

Mayo Clinic در سال 2006 معيارهايي را براي تشخيص سندرم دويك پيشنهاد كرد. كه بر اساس اين راهبرد جديد, لازمه تشخيص بيماري داشتن دو معيار اصلي و هم چنين داشتن حداقل دو معيار از معيارهاي اضافي و پشتيبان است.

الف-معيارهاي اساسي و پايه :

1-نوريت اپتيك(التهاب عصب بينايي)
2-التهاب حاد طناب نخاعي.

ب-معيارهاي اضافي و پشتيبان :

1-MRI مغز نرمال باشد و داراي مشخصه خاصي كه براي تشخيص ام اس استفاده ميشود نباشد.
2-MRI طناب نخاعي با T2-weighted داراي نشانه هاي غير عادي باشد كه روي 3 مهره يا بيشتر گسترش پيدا كرده باشند. كه نشان دهنده يك پلاك نسبتا بزرگ بر روري طناب نخاعي باشند.
3-ازمايش NMO-IgG داراي وضعيت مثبت باشد.(اين آزمايش وجود يك آنتي بادي را كه بر ضد آنتي ژن aquaporin 4 عمل ميكند را بررسي ميكند.)

انواع ديگر سندرم دويك :

بعد از مشاهده و بررسي آزمايش NMO-IgG طيفي از اختلالات را كه سندرم دويك در بر ميگيرد مطرح شدند. حال محققان معتقدند كه انواع سندرم دويك شامل:

1-سندرم دويك استاندارد. كه بر اساس معيارهاي خطاياب بالا شرح داده شده است.
2-نوع محدود و منحصري از سندرم دويك, كه در ان حمله هايي عود كننده به صورت طولي در طناب نخاعي گسترش پيدا ميكنند و يا نوريت اپتيك دو طرفه هم زمان به صورت عود كننده صورت ميگيرند.
3- Optic-Spinal MS آسيايي , كه ميتواند همانند ام اس سيستم عصبي مركزي(CNS) را درگير كند.
4-نوعي ديگر كه در ان التهاب طناب نخاعي طولي و يا اپتيك نوريت با مشكل سيستم خود ايمني بدن در ارتباط است.
5-نوعي ديگر كه در ان التهاب طناب نخاعي يا اپتيك نوريت با قسمت هاي خاصي از مغز همانندhypothalamus, periventricular nucleus, and brainstem
در ارتباط است.

اما اينكه سندرم دويك يك بيماري متفاوت و جداگانه باشد يا جزيي از انواع MS هاي شناخته شده باشد هنوز مورد بحث و بررسي محققان است.


ترجمه: رامين
برگرفته از:wikipedia
انجمن تخصصي ام اس سنتر.

[warrior]

آنتي ژن و آنتي بادي چيست.؟

آنتي ژن يا پادگن.

پادگِن یا پادزا یا آنتی‌ژن(به انگلیسی: Antigen) به ترکیباتی گفته می‌شود که پس از ورود به بدن موجب برانگیختن واکنشهای ایمنی می‌گردند که در جریان آن موادی به نام پادتن(آنتی‌بادی) تولید می‌شود.

نام انگلیسی این واژه برگرفته از ترکیب Antibody Generating می‌باشد که اشاره به نقش آن در تحریک تولید پادتن یا همان آنتی‌بادی دارد.

به لحاظ علمی به هر مولکولی که بتواند مورد شناسایی یک پادتن(آنتی‌بادی) قرار گیرد یا با گیرنده سلولهای T ترکیب شود پادگن(آنتی‌ژن) گفته می‌شود.

اغلب آنتی‌ژنها مولکولهای درشتی هستند. از لحاظ ترکیب شیمیایی آنتی‌ژن ممکن است پروتئین، پلی ساکارید، چربیها و حتی اسید نوکلئیک باشد. یکی دیگر از صفات اختصاصی آنتی‌ژنها بیگانه بودن آنها نسبت به ترکیبات بدن صاحب آنتی‌ژن(میزبان) است. در غیر این صورت یک فرد می‌توانست از نظر ایمنی نسبت به مواد بدن خود واکنش نشان داده و در نتیجه آسیب‌های بافتی پدید آید. البته گاه در شرایطی این پیش آمد رخ می‌دهد و بیماریهایی به نام بیماریهای خود ایمنی ایجاد می‌شود(یعنی سیستم ایمنی بدن ما بافتهای خود بدن را بیگانه فرض میکند مانند لوپوس) . گرچه موادی که وزن مولکولی کوچک دارند خود غالباً آنتی‌ژنیک نیستند ولی می‌توانند به عنوان هاپتن عمل کنند.
منشأ پادگنها می‌تواند خارجی (مانند گرده گل)، یا سلولهای ناشناس درون بدن (مانند سلولهای سرطانی) و یا حتی خود سلول‌های طبیعی بدن(بیماری اتوایمنی) باشد.

آنتي بادي يا پادتن.

پادتَن یا آنتی‌بادی (به انگلیسی: antibody) نوعی پروتئین که در دستگاه ایمنی، در پاسخ به حضور پادگن خاصی، تولید می‌شود و در خون به گردش درمی‌آید یا در محل تولید تا به پادگن (معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذایی) حمله‌ور شود و آن‌را بی‌زیان سازد . هر پادتن یا آنتی‌بادی یک پادگن یا آنتی‌ژن ویژه را هدف خود تشخیص می‌دهد.
ایمنی نوع ویژه‌ای از مقاومت است که: اولاً در طول زندگی فرد بر اثر تماس با مواد خارجی مشخصی ایجاد می‌شود. ثانیا اغلب تنها در برابر یک نوع میکروب بیماری‌زا یا سم که محرک تولید آن بوده‌است، نقش حفاظتی دارد. ثالثا موجب حفاظت در برابر عامل محرک ایمنی برای مدت طولانی است.

هر ماده‌ای بطور اختصاصی واکنش ایمنی ویژه‌ای را پس از ورود به بدن موجب گردد، پادگن (آنتی ژن) نامیده می‌شود. با ورود یک پادگن به بدن پادتن تولید می‌گردد که قادر به ایجاد پیوند اختصاصی با پادگن محرک تولید آن است. پادتنها تحت نام کلی ایمنوگلوبولین نیز شناخته می‌شوند، زیرا جز گروهی از پروتئینها بنام گلوبولینها هستند. به هنگام جداسازی پروتئینهای سرم خون به روش الکتروفورز، چهار بخش عمده در آنها قابل تشخیص است که عبارت‌اند از: آلبومین و گلوبولینهای آلفا، بتا و گاما. پادتنها بیشتر از گاماگلوبولین‌ها هستند (با علامت اختصار Ig) که ایمنوگلوبولین نیز نامیده می‌شوند.


برگرفته از ويكي پديا.