[najva]

هنگامی که فرد به هر دلیلی دچار کاهش فشارخون می شود، جریان خون به مغزش کاهش می یابد و به طور موقت هوشیاری اش را از دست می دهد. به این حالت اصطلاحا «سنکوپ» می گویند. بیمار معمولا بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه هوشیاری اش را به دست می آورد. این حالت ممکن است مکرر و به علت ابتلا به بیماری رخ دهد. در هر حال همه بیمارانی که دچار سنکوپ می شوند، باید معاینه شوند ...

سنکوپ، بیشتر در اثر خستگی مفرط، درد شدید، گرسنگی، ایستادن طولانی مدت، فشارهای روحی روانی، حضور در محیط های شلوغ، محیط گرم، مصرف الکل، خونریزی، اجابت مزاج یا هنگام خونگیری در آزمایشگاه اتفاق می افتد. این حالت ممکن است ناگهانی رخ دهد یا با علایم اخطاردهنده باشد. علایم هشدار عبارتند از: سیاهی رفتن چشم، احساس سنگینی و گیجی سر، احساس گرما، تعریق، ضعف و تاری دید .

● انواع سنکوپ

سنکوپ انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

▪ وازوواگال: شایع ترین نوع سنکوپ است و در حالت نشسته یا ایستاده اتفاق می افتد. با تپش قلب شروع می شود و بعد هوشیاری کاملا از بین می رود. نشانه های پیش سنکوپ باعث می شوند بیمار فرصت پیدا کند بنشیند تا از سقوط ناگهانی و آسیب به اعضای بدنش جلوگیری شود. بعضی از افراد بیهوش می شوند و بدون حرکت روی زمین می افتند اما گروهی دیگر هوشیاری شان را کاملا از دست نمی دهند و حتی صحبت های دیگران را می شنوند. به طور کلی همه بیماران مبتلا رنگ پریده هستند و فشارخون پایین و نبض ضعیف دارند.

▪ نشانگان سینوس کاروتید: این نشانگان بیشتر در مردان بالای ۵۰ سال و در اثر وضعیت نامناسب سر و گردن هنگام اصلاح صورت یا چرخاندن بیش از حد سر هنگام دنده عقب رفتن با ماشین یا فشار ناشی از محکم بستن یقه پیراهن که باعث می شود سینوس کاروتید گردنی تحریک و یک لحظه فرد دچار کاهش ضربان قلب و در نتیجه کاهش خونرسانی به مغز و افت سطح هوشیاری شود، رخ می دهد.

▪ افت فشارخون وضعیتی: وقتی فردی ناگهان از حالت خوابیده بلند می شود و می ایستد، دچار کاهش ناگهانی فشارخون می شود که همان «افت فشارخون وضعیتی» (ارتواستاتیک) نام دارد. این حالت در افرادی رخ می دهد که به علت بیماری، مدت های طولانی در بستر مانده اند. البته تعریق زیاد، اسهال، استفراغ، خونریزی و مصرف داروهای مدر و داروهای گشادکننده عروق نیز از دیگر علت هایی است که باعث وقوع این نوع سنکوپ می شود.

▪ سنکوپ در اثر بیماری: برخی بیماران مانند مردانی که دچار بزرگی پروستات هستند (فشار پروستات روی مجرای ادراری و مشکل در دفع آن)، مبتلایان به اختلال های مری (نوشیدن مایعات شیرین و سرد و تحریک گیرنده های عصبی موجود در مری) و بیماران مبتلا به یبوست مخصوصا مسن، ممکن است سنکوپ را تجربه کنند. البته این حمله ها به ندرت اتفاق می افتند.

▪ سنکوپ ناشی از اشکال در ضربان قلب: اگر تعداد ضربان قلب در یک فرد سالم ۳۰ ضربه در دقیقه یا بیشتر باشد (در حالت خوابیده)، جریان خون به مغز کاهش نمی یابد ولی اگر به کمتر از ۳۰ ضربه در دقیقه برسد، برون ده قلب کاهش می یابد و هوشیاری از بین می رود. در ضربان قلب بالای ۱۸۰ نیز نداشتن هوشیاری را در بیماران مشاهده می کنیم اما اگر بیمار کم خونی، مشکل عروق مغزی یا بیماری قلبی داشته باشد، ضربان قلب بین ۳۰ تا ۱۸۰ هم ممکن است دچار کاهش سطح هوشیاری (سنکوپ) شود.

▪ سنکوپ ناشی از تنگی دریچه آئورت: بیماران دچار تنگی دریچه آئورت، باید هنگام ورزش بیشتر دقت کنند زیرا در ورزش های فیزیکی، عضلات نیاز بیشتری به خون و اکسیژن دارند و خون در اندام ها تجمع می یابد. تنگی آئورت مانع افزایش بیشتر خونرسانی می شود و در نتیجه مغز با کمبود جریان خون روبرو خواهد شد و بیمار هوشیاری اش را از دست می دهد.

▪ سنکوپ در اثر آمبولی ریوی: اگر لخته خون بزرگی وارد ریه شود، عروق آن مسدود می شوند و برون ده قلبی کاهش می یابد و بیمار دچار تنگی نفس و درد قفسه سینه و در نهایت سنکوپ خواهد شد.

در میان همه موارد ذکر شده ۳ مورد وجود دارد که باید از سنکوپ افتراق داده شوند:

▪ پانیک: یک نوع حمله اضطرابی که در آن فرد احساس می کند به شدت به هوا نیاز دارد. ضربان قلبش بالا می رود، تندتند نفس می کشد و با درازکشیدن یا تغییر وضعیت بهبود نمی یابد. گاهی هم احساس گیجی و منگی می کند. بیمار تمام نشانه های پیش سنکوپ را بروز می دهد ولی این حالت در علم پزشکی سنکوپ محسوب نمی شود.

▪ هیستری: افراد مبتلا، دچار بیماری های روحی روانی هستند و بیشتر قصد دارند نظر اطرافیان را به خود جلب کنند. فشارخون و رنگ پوست کاملا طبیعی است و علایم سنکوپ را ندارند.

▪ تشنج: تشنج با انقباض های عضلانی مکرر و طولانی توام است. بیشتر بیماران هوشیاری شان را از دست می دهند و مدت زمان بیهوشی نیز طولانی است و برگشت هوشیاری هم آهسته انجام می شود. ممکن است برخی از آنها نیز بی اختیاری ادرار، گیجی، سردرد و خواب آلودگی را بعد از تشنج داشته باشند. این نشانه ها در بیمارانی که دچار حمله سنکوپ شده اند، دیده نمی شود.

سلامتستان

[rana]

من 7 سال پیش حملات پانیک اونم از نوع خیلی شدیدشو تجربه کردم تا چند ماه اول موقع حمله احساس نیمه هوشیاری و خفگی میکردم فکر میکردم الان سنکوب میکنم در کل روزم احساس میکردم سمت راست سرم از کار افتاده ولی دکترا که گفتن همش به خاطر حملات پانیکه البته من زیاد باور نکردمفکر میکنم مشکل الانمم یه ربطی به اون موقع داره

[PAYA]

با تشکر از نجوا
یه سوال داشتم اگه دیدیم یه نفر سنکوب کرد بهترین کمک هایی که میتونیم بهش بکنیم چیه?
ممنون

[نازلی]

غش یا سنکوب

کمک های اولیه پزشکی که هر فرد باید بداند ، توصیه های پزشکی ،

غش یا سنکوپ

غش یا سنکوپ ، از دست دادن موقت هوشیاری و بیهوشی در نتیجه نرسیدن خون کافی به مغز (کوتاه مدت) می‌باشد.

هنگامی که جریان خون مغز کم شود، بدلیل اینکه مغز کنترل خود را روی اعضاء بدن از دست می‌دهد، فرد قدرت وهوشیاری خود را از دست داده و سقوط می‌کند.

معمولا بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه او دوباره هوشیار می‌گردد. اما اگر سنکوپ با یک ناراحتی جدی پزشکی همراه باشد، بیمار ممکن است نیم ساعت یا بیشتر در حالت بیهوشی بماند.


علائم اخطار دهنده غش


احساس بد حالی و سستی و سرگیجه
رنگ پریدگی و پوست سرد و عرق‌دار
تهوع و استفراغ
گزگز دست و پاها
نبض ضعیف ، تنفس سطحی و افت فشار خون
اختلال بینایی بصورت سیاهی رفتن چشم و احساس صدایی مثل سوت در گوش
از دست دادن تعادل و سقوط و بیهوش شدن.


علل غش


علت آن ممکن است شوک هیجانی ، خستگی مفرط ، ایستادن طولانی ، گرما ، برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده ، سوء تغذیه ، کم خونی ، فقدان هوای تازه و غیره باشد.

غش می‌تواند در یک فرد کاملا سالم در نتیجه یک عکس‌العمل عاطفی طبیعی و یا در نتیجه بازتاب اختلال تنظیم فشار خون ، حادث ‌شود.

شنیدن ناگهانی اخبار خوب یا بد ، افت ناگهانی فشار خون یا قند خون و مسائل دیگر همگی باعث می‌شوند جریان خون مغز کاهش پیدا بکند و فرد به طور موقت غش بکند.


سنکوپ یا غش واقعی ممکن است طی یکسری بیماریهای قلبی و عروقی ، علل عصبی بیهوشی (مثل صرع) ، افت قند خون ، دیده شود.

البته باید در نظر داشت که شل شدن ناگهانی عروق بدن در اثر محرکهای داخلی یا خارجی مهمترین و شایعترین علت غش می‌باشد مانند سنکوپ سینوس کاروتید ، سنکوپ دفع ادرار ، سنکوپ سرفه و سنکوپ عصبی و قلبی.

غش قلبی

در میان علل مختلفی که برای غش ذکر شده، علل قلبی و عروقی نیز از جمله علل مهم و قابل بررسی غش می‌باشند. غش قلبی ناشی از کاهش ناگهانی برون‌ده قلب ، در اثر سکته قلبی ، بیماری دریچه‌ای قلب ، تومورهای دهلیز چپ و آریتمی‌های قلبی (افزایش یا کاهش تعداد ضربان) می‌باشد.


شاید یکی از مهمترین دلایل غش قلبی آریتمی‌های مختلف قلبی باشند که باعث می‌شود جریان خون به طور موثر برقرار نشود و خون کافی به مغز نرسد.

از میان این آریتمی‌ها کند شدن و تند شدن شدید ضربان قلب را باید نام برد، به گونه‌ا‌ی که اگر ضربان قلب به کمتر از ۳۵ و بیشتر از ۱۸۰ ضربان در دقیقه برسد، فرد سنکوپ می‌کند.

بلوکهای قلبی و آریتمی‌های مختلف دیگر نیز ممکن است باعث کاهش برون ده قلبی و متعاقب آن ، سنکوپ گردند.

سکته‌های شدید قلبی و تنگی دریچه آئورت نیز می‌تواند با مکانیسمهای خاص خود باعث غش قلبی شوند.

در هر صورت اگر شک به قلبی بودن علت غش برود باید فرد توسط متخصص قلب و عروق بررسی شده و حداقل یک نوار قلبی از او گرفته شود تا در صورت وجود آریتمی‌ها درمان مناسب صورت گیرد.


اقدامات اولیه در غش


باید بیمار در وضعیت درازکش قرار گیرد و پاهایش بالاتر از سرش قرار گیرد تا جریان خون برقرار شود. اگر امکان دراز کشیدن نباشد، بیمار در حالت نشسته سرش را خم کرده و وسط دو زانویش بگذارید.


می‌توان کمی آب سرد نیز به صورت بیمار پاشید یا محرکی دردناک (مثلا نیشگون) به او وارد کرد تا عروق به اصطلاح وارفته بار دیگر منقبض شوند.


سر بیمار را به عقب خم کنید تا زبان او جلوی راه تنفسی را نگیرد. و همچنین سر باید به یک سمت منحرف بشود تا مواد استفراغی به ریه بیمار نرود.


تا موقعی که بیمار هوشیار نشده مایعات یا خوراکی دیگر به بیمار داده نشود، چون وارد ریه‌های او می‌گردد.


اگر بیمار حین غش سقوط کرده باید مطمئن شوید که جایی از بدن او صدمه ندیده است.


اگر هوشیاری باز نگشت، ارزیابی علائم حیاتی را انجام دهید و در صورت لزوم اقدامات احیاء قلبی و ریوی را انجام دهید و بیمار را به مراکز درمانی برسانید.


با وجود اینکه مسئله غش مسئله ساده‌ای است، ولی می‌تواند نشانه بیماری مهم قلبی و یا غیره باشد، پس در صورت تکرار حتما باید بررسی شود.