2010/09/11, 05:31 PM
دانشمندان بريتانيايي مي گويند كه شدت فشار دست شما در هنگام دست دادن، مي تواند نشانگر طول عمرتان باشد.
در اين مطالعه، دانشمندان ارتباط تعادل افراد، قدرت دست آنها و توانايشان در برخاستن از صندلي را با خطر مرگ زودهنگام بررسي كردند.
به گزارش نشريه پزشكي بريتانيا، كساني كه اين اقدامات را بهتر انجام داده اند، عمر بيشتري داشته اند.
دانشمندان اميدوارند كه اين آزمايش هاي ساده به پزشكان كمك كند تا بيماران "در خطر" را تشخيص دهند.
اين مطالعه توسط انجمن پزشكي بريتانيا انجام شده و هزينه آن را واحد "افزايش سن و سلامتي مادام العمر" تامين كرده است. در اين مطالعه نتيجه به دست آمده از بيش از ۳۰ پروژه تحقيقاتي ديگر را تركيب كرده كه در مجموع آنها ده ها هزار نفر روي رابطه بين "توانايي جسمي" و مرگ و مير تحقيق كردند.
بيشتر كساني كه مورد مطالعه قرار گرفتند بالاي ۶۰ سال سن داشتند اما به جاي زندگي در بيمارستان ها و خانه هاي سالمندان، در جامعه زندگي مي كردند.
محققان دريافتند كه ميزان مرگ و مير در دوران انجام اين مطالعات، در كساني كه قدرت فشار دست پايين تري داشته اند ۶۷ درصد بيشتر از كساني بوده است كه فشار دستشان قوي تر بوده است.
روند مشابهي هم در ديگر اندازه گيري ها ديده شده است، از جمله كساني كه آرام راه مي روند احتمال مرگشان تقريبا سه برابر كساني است كه تند راه مي روند.
كساني كه آرام تر از صندلي بلند مي شوند ميزان مرگ و ميرشان دو برابر كساني بوده است كه سريع تر از صندلي بلند مي شدند.
حتي به نظر مي رسد كه توانايي حفظ تعادل بر روي يك پا، با كاهش احتمال مرگ ارتباط دارد.
تشخيص بيماران
بيش تر اين تفاوت ها را نحيف شدن بعد از بيماري و به طور كلي كاهش ميزان سلامتي مي تواند توضيح دهد، اما در مورد شدت فشار دست موضوع متفاوت است.
تفاوت ميزان مرگ و مير در افراد با شدت فشار دست متفاوت، حتي در كساني كه زير ۶۰ سال سن داشتند و هيچ گونه عوارض بيماري هم در آنها مشاهده نمي شد، قابل توجه بوده است.
دكتر ريچل كوپر، مسئول اين تحقيقات، مي گويد كه پزشكان مي توانند براي پيش بيني اينكه كدام يك بيماران ممكن است كمك يا نظارت بيشتري نياز داشته باشند، از اينسنجش هاي آسان استفاده كنند. با اين حال او گفت براي اثبات سودمند بودن اين سنجش ها، تحقيقات بيشتري نياز است.
او گفت: "آنچه كه ما به آن دست يافته ايم شايد راهي براي تشخيص افرادي باشد كه احتمال بروز مرگ زودهنگام در آنها بيشتر است."
خانم كوپر افزود: "با اين حال تحقيقات بيشتري، به ويژه در جوانان، نياز است تا از وجود اين ارتباطات جالب مطمئن شويم."
در اين مطالعه، دانشمندان ارتباط تعادل افراد، قدرت دست آنها و توانايشان در برخاستن از صندلي را با خطر مرگ زودهنگام بررسي كردند.
به گزارش نشريه پزشكي بريتانيا، كساني كه اين اقدامات را بهتر انجام داده اند، عمر بيشتري داشته اند.
دانشمندان اميدوارند كه اين آزمايش هاي ساده به پزشكان كمك كند تا بيماران "در خطر" را تشخيص دهند.
اين مطالعه توسط انجمن پزشكي بريتانيا انجام شده و هزينه آن را واحد "افزايش سن و سلامتي مادام العمر" تامين كرده است. در اين مطالعه نتيجه به دست آمده از بيش از ۳۰ پروژه تحقيقاتي ديگر را تركيب كرده كه در مجموع آنها ده ها هزار نفر روي رابطه بين "توانايي جسمي" و مرگ و مير تحقيق كردند.
بيشتر كساني كه مورد مطالعه قرار گرفتند بالاي ۶۰ سال سن داشتند اما به جاي زندگي در بيمارستان ها و خانه هاي سالمندان، در جامعه زندگي مي كردند.
محققان دريافتند كه ميزان مرگ و مير در دوران انجام اين مطالعات، در كساني كه قدرت فشار دست پايين تري داشته اند ۶۷ درصد بيشتر از كساني بوده است كه فشار دستشان قوي تر بوده است.
روند مشابهي هم در ديگر اندازه گيري ها ديده شده است، از جمله كساني كه آرام راه مي روند احتمال مرگشان تقريبا سه برابر كساني است كه تند راه مي روند.
كساني كه آرام تر از صندلي بلند مي شوند ميزان مرگ و ميرشان دو برابر كساني بوده است كه سريع تر از صندلي بلند مي شدند.
حتي به نظر مي رسد كه توانايي حفظ تعادل بر روي يك پا، با كاهش احتمال مرگ ارتباط دارد.
تشخيص بيماران
بيش تر اين تفاوت ها را نحيف شدن بعد از بيماري و به طور كلي كاهش ميزان سلامتي مي تواند توضيح دهد، اما در مورد شدت فشار دست موضوع متفاوت است.
تفاوت ميزان مرگ و مير در افراد با شدت فشار دست متفاوت، حتي در كساني كه زير ۶۰ سال سن داشتند و هيچ گونه عوارض بيماري هم در آنها مشاهده نمي شد، قابل توجه بوده است.
دكتر ريچل كوپر، مسئول اين تحقيقات، مي گويد كه پزشكان مي توانند براي پيش بيني اينكه كدام يك بيماران ممكن است كمك يا نظارت بيشتري نياز داشته باشند، از اينسنجش هاي آسان استفاده كنند. با اين حال او گفت براي اثبات سودمند بودن اين سنجش ها، تحقيقات بيشتري نياز است.
او گفت: "آنچه كه ما به آن دست يافته ايم شايد راهي براي تشخيص افرادي باشد كه احتمال بروز مرگ زودهنگام در آنها بيشتر است."
خانم كوپر افزود: "با اين حال تحقيقات بيشتري، به ويژه در جوانان، نياز است تا از وجود اين ارتباطات جالب مطمئن شويم."
