[paeazan]

تاریخ انتشار: ۱۳۹۲ چهارشنبه ۲۷ شهريور

فضا، فضای غم و اندوه است. یکی گریه می کند، آن یکی جیغ می زند و صورتش را می خراشد، شانه های پدر می لرزد، او یکشبه به قدر چند سال پیر شده است.
شهرخبر: فضا، فضای غم و اندوه است. یکی گریه می کند، آن یکی جیغ می زند و صورتش را می خراشد، شانه های پدر می لرزد، او یکشبه به قدر چند سال پیر شده است.
مادر اما بی حرکت و بهت زده به جایی در دوردست خیره شده است. ضربه شدیدتر از آن است که بتواند آن را بپذیرد و تحمل کند. حالاهمه بیش از عزیز از دست رفته نگران حال مادرند. او چگونه با این مصیبت کنار خواهد آمد.
گزارش امروز ما حال و هوای دیگری دارد. حال و هوای غم و ماتم. غم جانکاه از دست دادن فرزند.

مصیبت همه جورش سخت است؛ اما به نظر می رسد این یکی از نوعی دیگر باشد...

جگر گوشه ای که پرپر می شود، امیدی که بر باد می رود و ماتمی که همیشه تازه است، همیشه.

سر و صداها، رفت و آمدها، پرچم ها و روبان های مشکی، ضجه ها و ناله ها. مادر هنوز درست نمی داند چه خبر است، گویا کم کم از خواب بیدار می شود، آوای قرآن، قبرستان و غسالخانه. مادر ناگهان جیغ می کشد، فریاد می زند. از حال می رود و به هوش می آید. ضربه کار خودش را کرده است. اکنون می فهمد چه بلایی بر سرش آمده است. همه را کنار می زند، می دود و..

این موارد تنها گوشه ای از اتفاقاتی است که پس از مرگ عزیزان اتفاق می افتد ، اما به راستی چگونه باید با این موضوع برخورد کرد ؟!

واکنش ها در مواجهه با ضربه ناشی از مرگ فرزند متفاوت است. پدر و مادر حاضر نیستند بپذیرندجگر گوشه خود را برای همیشه از دست داده اند. گاهی بکلی واقعه مرگ او را انکار می کنند، گاه لباس های رنگی می پوشند و بی دلیل می خندند، گاه مدت ها به نقطه ای خیره می شوند و هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهند و رفتارهای دیگری که اطرافیان را نگران می کند.

در این مرحله پیش از هر چیز باید به پدر و مادر کمک کرد تا واقعه را بپذیرند. به رغم باور عموم که سعی می کنند پدر و مادر را از مراحل مختلف تدفین دور نگاه دارند، دکتر لادن منصور پیشنهاد می کند اجازه دهید آنها فرزندشان را ببینند، در مراحل مختلف خاکسپاری، از شستشو گرفته تا دفن و تلقین در کنار او باشند. شرکت در این مراسم به قدری اهمیت دارد که گاهی روان شناسان آن را برای بازماندگانی که به هر دلیل در مراحل خاکسپاری شرکت نداشته و لذا قادر به گذراندن مراحل سوگ و از سرگیری زندگی عادی نیستند، بازسازی می کنند. دیدن این مراحل به آنان کمک می کند واقعیت مرگ فرزند را بپذیرند و با گریه و فریاد هیجانات خود را تخلیه کنند.

اطرافیان به طور معمول با دیدن بیقراری ها سعی می کنند داغدیدگان را آرام کنند و مانع گریه و شیون آنها می شوند. این کار نه تنها کمکی نمی کند، بلکه گذراندن مراحل سوگ را دشوارتر و طولانی تر می سازد. اجازه دهید هر چقدر می خواهند گریه کنند، بر سر قبر فرزندشان بنشینند و با او صحبت کنند. پدر و مادر باید بتوانند احساسات خود را بروز دهند و به جای فرو خوردن بغض، آزادانه اشک بریزند.
گریه و شیون یکی از راه های تخلیه هیجانات و تالمات روحی است که به بازسازی و سازگاری مجدد و بازگشت به زندگی عادی کمک می کند.

اما روش درمان چیست؟
سوگ درمانی ، روشی که در آن افراد برای بالا بردن توانایی و تحمل خود در فقدان عزیز خود آموزش هایی را میبینند و از لحاظ روانشناسی تحت درمان قرار میگیرند.

یک بنیاد خیریه در تهران سوگ درمانی را عهده دار شده تا به صورت رایگان افرادی را که متقاضی استفاده از خدمات سوگ درمانی هستند به صورت رایگان بپذیرد.
در این مرکز جلسات گروه درمانی برگزار می شود و افراد با شرکت در این جلسات از لحاظ روحی و هیجانی تخلیه می شوند تا بتوانند به زندگی عادی خود بازگردند و
این جلسات با حضور روانشناسان برگزار میشود و بسته به نوع وضعیت روحی فرد تا 10 جلسه سوگ درمانی برای فرد داغدیده در نظر گرفته می شود.

گرچه به این دلیل که غم از دست دادن فرزند تا سالیان دراز پدر و مادر را رنج می دهد و کنار آمدن با آن اغلب بسادگی میسر نیست و گاه والدین را راهی بیمارستان می کند، مراحل سوگ در ارتباط با غم از دست دادن فرزند بیان شد، ولی این مراحل قابل تعمیم است. می توان گفت همه افراد در مواجهه با مرگ عزیزان خود کمابیش چنین مراحلی را پشت سر می گذارند. با توجه به این موضوع می توانیم از این پس در شرایط مشابه، بهتر و مفیدتر به مصیبت دیدگان کمک کنیم.

باشگاه خبرنگاران

[hadisss]

با این بخش که نوشته بزارن توی مراحل تدفین حضور داشته باشن و ببینن موافقم
اونم بنا به دلیلی که من در شکلی دیگه از نوشته ی بالا باهاش روبرو بودم
به وقت مرگ مادرم بالا سرشون نبودم (دیگه اینو همه اینجا میدونن اینقد نگو) و تا فردا عصرش که همه ی اعضای خانواده جمع بشیم جسد در سردخونه ی بیمارستان بود
اصرار زیادی داشتم که بزارن در غسالخونه مامانم رو ببینم و هی قبول نمیکردن تا اینکه بالاخره موافقت کردن
شاید قابل باور نباشه ولی بعد از غسل دادن وقتی رفتن و دیدمشون اصن دلم یهو آروم گرفت و اونجا بود که پذیرفتم که بعله مادر رفته ....
توی قبر هم که گذاشتنشون بالا سرشون بودم ...
با وجودی که خانواده نگران بودن من حمله ای بهم دست بده و حالم بد بشه ولی ازشون خواهش کردم بزارن در همه ی مراحل و مراسم حضور داشته باشم...
کلا از دست دادن عزیز چه میخواد فرزند باشه یا والدین دردناکه ... خیلی دردناک و اطرافیان باید اجازه بدن که صاحب عذا خودشو خالی کنه ...
البته صاحب عذا که من باشم تا روز سوم گریه کردم و از اون روز تا حالا ماااااااتم زده و بهت زده م ...

[earth]

ممنون زهرا. مطالب رو جسته و گریخته خوندم، اما من از سوگ بدم میاد. به نظرم بی منطق ترین آدم در برخورد با این قضیه هستم. اصلن خودم علت بیماریم رو از دست دادن بابا می دونم. راستش من روزی نیست که برای بابام گریه نکرده باشم. اصلن خودم از گریه هام خسته شدم. و چه برعکس حدیث فکر می کنم. اصلن دلم می خواد یه خواب چهل روزه داشته باشم تا بعد که همه چیز تموم شده بیدار بشم. حدیث جان من بر عکس تو از دیدن مرده وحشت دارم. هیچوقت نتونستم به مرده ای نزدیک بشم. حتا بابام رو وقتی تو قبر گذاشتند دیدم.

[kiana]

وقتی بابام فوت شد به خواهرزادم نگفتیم فکر کردیم ندونه و تو مراسم نباشه بهتره، فرستادیمش خونه فامیل و وقتی اوضاع یکم آروم شد بهش گفتیم
الان 3 سال گذشته هنوز درمورد چطور فوت شدن بابام سوال میپرسه....خیلی ظلم کردیم بهش...

[moon light]

چرا این بنیاد تشکیل شده؟نیازی به اینهمه هزینه نیست.کافیه شخص عزادار رو ببرن بازار و بهش قیمتا رو نشون بدن کلا غم واندوهشو فراموش میکنه!