[hamid]

من اومدم سورپرایز رو اعلام کنم
گویا فربود خسته شده از رکاب زدن یعنی خسته که نه تکراری شده . جاشو با راننده ون عوض کرده
جاسوسان ما خبر اوردن که در شهر قبلی یه قلیون خریداری شده و فربود در ون در حال قلیون کشیدن هست .
سینا هم که ترک کرده بود میگه نه من میتونم و هی رکاب میزنه . فربود دود قلیون رو میفرسته تو صورت سینا

خرید قلیان سورپرایز بزرگ فربود بود
ولی در کل گول سورپرایز رو نخورید 50% سورپرایز های بچه های ام اس سنتر خالی بندیه

[بهــار]

من همین الان صحت سورپرایز را مطمئن شدم گویا امشب یا فردا اعلام میشه هورااااااا

[yas]

ای بابا
راستی همین الان روی گوشیم مسیج اومد در مورد تیم اوای امید و ام اس بوده که دارن خبرگزاری میکنن روی گوشیها حتما همین بوده

[Prime]

یک شنبه- مصمومیت از دست رفته - داورزن

امروز صبح مثلا زود بیدار شدیم. یکم کسل بودیم. من که از شب پیشش معده ام بهم ریخته بود و شام نخورده خوابیده بودم. احمد (فیلم بردار) هم بخاطر مسمومیت سرم زده بود. حامدم حالش زیاد تعریف نداشت. کلا اوضاعی بود.

خلاصه 4و نیم بیدار شدیم و 6 و نیم زدیم بیرون. صبحانه نتونستم بخورم. تا داروزن 80 تایی راه بود. با اینکه معده ام بد حال بود پا زدم. بچه ها اصرار کردن که پا نزنم ولی خوب دیگه تنبلی نکردم و پا زدم اومد.

تو راه یه 40 کیلومتری پر بود از ملخ! ملخ هایی به اندازه ی یه انگشت. نصف حواسمون به این بود که با دوچرخه از روشون رد نشیم. ملخ هاش پرنده بودن . سینای حیوون دوست هم دیگه حالش بد شده بود. خیلی بی ریخت و چندش بودن.

نصف مسیر و تو آفتاب بودیم. من فکر کنم گرما زده شدم. دیگه خبری از دشت های پر علف نبود. بیابون بود همه جا. این یعنی ما داریم از استان خراسان خارج میشیم. اول یه رستوران بین راهی واستادیم زیاد گشنمون نبود. (بجز من که چیزی نخورده بودم.) جای بی کیفیتی بود. بیشتر میز و صندلی داشت. و دو رقم غذا. گفتیم بریم جلو تر شاید چیزی گیرمون بیاد.

اول رفتیم یه مسجد که جا بهمون بده. من جاتون خالی همون جلو دم در ولو شدم خوابیدم. مسجد با نمکی بود. مغازه هاش یکی کافی نت بود که داشت آهنگ های قدیمی قبل انقلابی رو پخش می کرد. یکی هم یه ماست چکیده فروشی طوفانی بود. بغلش هم یه نونوایی بود. برای یه سری مسموم چی خوبه؟ ماست و نون! زدیم به بدن. گویا بالای این مسجد جای خواب بود. ما 4 تا بخاطر وضع لباسمون دیگه نرفتیم بالا. مهدی (تدارکات) رفت بالا و گفت زیاد چنگی به دل نمی زنه. گفتن برید تو ده شاید یه جایی پیدا کردید. بعد رفتیم یه جا که یه دبستان بود.

دبستان متروکه بود. بین جاده ی رفت و برگشت مشهد بود.دیواراش خیلی خسته بودن. یه زمین بازی سیمانی داشت که تو تا تیرک والیبال وسطش بود. اکثرش فضای باقی اش هم خاکی بود. دو تا ساختمون یه طبقه داشت. یه قسمت از زمین هم انگار میخواستن چیزی بسازن. یه دستشویی و آبخوری هم پشت یکی از ساختمون ها بود. یه سگ هم اونجا بود که فقط افکت صدا بود.

دو تا اتاق (کلاس درس خالی) به ما دادن. یه فرش داشتیم و یه تیکه موکت و خدا نگه دار! از خستگی همین طوری افتادیم و خوابیدیم دوباره. رضا داشت از خاستگاری های بی سرانجامش حرف میزد که من وسطاش که در مورد کلانتری بود و اینا خوابم برده بود.

آخر شب هم رفتیم ایستگاه حلال احمر بغل دستتمون. قرص سرماخوردگی برا احمد گرفتیم و مهدی و فراهانی هم یکم سرماخورده بودن. سربه سرشون گذاشتیم. آخه اینا مثلا اومده بودن برای ما کمک حال باشن. ولی خوب همش این یکی مصموم میشد اون یکی سرما می خورد. البته فکر کنم بخاطر پنکه ای بود که ظهر زیرش خوابیده بودن. منم دیگه خوب شده بود معده ام. یه رتیل اومد تو اتاق همه با دمپایی دنبالش عجب اوضاعی بود. آخرش هم رفتیم ایستگاه بین راهی شام خوردیم و خوابیدیم.

کویر شاید سخاوت جنگل رو نداشته باشه اما مردم فوق العاده سخاوت مندی داره. من فکر میکنم زندگی در کویر همه رو به هم نوع خودشون علاقه مند میکنه. مرد مسجدی ای که مارا به اتاق محقرش مهمان میکنه و مدیر آموزش و پرورشی که تنها جای اسکان شهرش رو برای ما رایگان فراهم میکنه. شاید ارزش مادی کمی داشته باشند. اما این ها همه چیزشان است. واقعا ممنونیم.

اقامت ما در داورزن (البته کاهک بودیم کمی جلو تر) سخت بود.فردا باید بریم میامی جایی مثل داورزن. مصافت فردا حدود 115کیلومتره.

+در کل همه ما 4 نفر بعلاوه 6 نفر همراه در وضعیت جسمانی خوبی هستند. هیچ کدوم مشکلی ندارم. اگر کسی قراره نگران بشه بگه که من دیگه بخش های نگران کننده اش رو ننویسم. بخدا همه سالم هستیم. (چون دارم گزارش دیروز رو امروز می زنم. همه صحیح و سالم حتی روز بعدش پا زدیم.)

[کتی]

خدا رو شکر که همه سالم هستید
مواظب خودتون باشید

[نازلی]

سلام به همه ی دوستانی که در این گروه باهم هستید
آقا علی رضا خیلی خوب شرح دادی ممنون خدا را شکر میکنم که خوب هستید
برا من هم یه پیام اومد ( برنامه ی دوچرخه سواری آوای امید متشکل از حسین کاکاوند ،علیرضا موسوی ،سینا صابری،فربدتوسلی با حمایت همراه اول،از طریق پیامک برای شما ارسال می گردد.پاینده باشید www.mssport.ir ) خیلی خوشحال شدم ولی نمی دونم این پیام به همه ی اونهائی که همراه اول داشتند اومده یا فقط برای اعضای ام اس سنتر

[baran1390]

مرسی دوستان که با وجوده خستگیتون بازم بفکره بچه ها هستین و مارو بیخبر نمیذارین
موفق و پیروز و سلامت باشید

[Aram]

سلام به همگی
دیشب از شیراز برگشتم و برای همه بچه ها و بخصوص تیم آوای امید در بارگاه شاهچراغ خیلی خیلی خیلی دعا کردم، تونستم دو بار زیارت شاهچراغ برم یکی بدو ورودم به شیراز و دومی هم دیشب برای خداحافظی و حسابی یادتون کردم، شماها از پیش امام رضا علیه السلام شروع کردید و من پیش شاهچراغ برادر بزرگوارشون برای سلامتی و موفقیتتون دعا کردم انشاالله به سلامتی و تندرستی سر موعد میرسید تهران با سربلندی

[fireboud]

خب پس سورپرایز برای همه ارسال شده (sms)
دیگه ببخشید توان سورپرایزی ما در همین حد بود
--------
دوستانی که براشون پیام ارسال نشده و تمایل به دریافت گزارش روزانه گروه آوای امید از طریق sms دارند به کاربر آوای امید شماره موبایل خودشون رو ارسال کنند

[neda.n]

اتفاقا سورپرایز خیلی خوبیه ، باعث میشه آدم احساس غرور کنه . مرسی که این همه به فکر ما هستین . چه با گزارشای جذاب ، چه با اس ام اس و ....