[مرجان مولایی نژاد]

من با ام اس درس خوندم . حقوق خوندم هزاران هزار ماده و قانون و تبصره و لایحه خوندم. نمیگم آسون بود خیلی سخت بود تو بدترین شرایط بیماری بودم ولی درس میخوندم. کنار همکلاسیام تو دانشگاه درس میخوندم بدون اینکه بفهمن من مریضم. مثل اونا که سالم بودن تو دانشگاه 20 هم گرفتم.حتی با این بیماری تو پروژه های حقوقی بازدید زندان و کانون اصلاح و تربیت که وحشتناک ترین جرائم توسط اطفال و نوجوونا صورت گرفته بود هم رفتم.اصلا خودمو دست کم نگرفتم چون اعتقادم اینه که خدا بیشتر از گذشته عاشقمه و هوامو داره.... الانم مشبک کار میکنم چرا از بوی چوب لذت نبرم. اصلا خودمو نمیندازم. مثل یه آدم عادی تواناییهامو باور دارم.این حس واقعیه واقعیه منه و اصلا جو و شعار نیست.همه اطرافیان هم بیماری منو میدونن. مگه چمه فقط با یک بیماری بنام ام اس ( عزیز دل) با خدا عشق بازی میکنم.