[sayeh_r]

من اولش فقط بابام میدونست. بعد خواهرم فهمید اسم داروم رو دیده بود سرچ کرده بود خودش فهمیده بود.الان هم بعد از 7 ماه نشستم یکی یکی با بقیه خواهر برادرام صحبت کردم و بهشون گفتم .فکر میکنین عکسالعملشون چی بود؟ گفتن الکی از خودت نگو ، تو کجات به ام اسیا میخوره ، تو که چیزیت نیست، حرف الکی نزن .مام دیگه حرف نزدیم .بعد کم کم جلوی مامانم با بابام راحت تر درموردش حرف زدم طوری که مامانم اسمش رو بشنوه و براش عادی شه . الان همه خانوادم غیر از یکی از برادرام میدونن دوست ندارم فعلا کس دیگه ای بدونه ولی فکر میکردم نزدیکام این حق رو دارن که بدونن ، چون یه وقتها به خاطر عوارض دارو واقعا برخوردم باهاشون متفاوته و دوست نداشتم فکر منفیی بکنن اینجوری خودم هم حس بهتری دارم.

[مهري]

من از اولش می خواستم همه بدونن بین دوستام همه فهمیدن حتی اونایی که توی کلاس کمک های اولیه بودن فهمیدن .ولی بعد چون مامانم ناراحت شد به دروغ به همه زنگ زدم و گفتم تشخیص دکتر اشتباه بود.اون روز روز مرگم بود چون با وجود بیماری گفتم سالمم. همه از شنیدنش خوشحال من توی عذابی بزرگ موندم الانم تا می خوام از بعضی چیزهایه زندگی گله کنم می گن یادت رفته خدا چه لطف بزرگی در حقت کرد اونجاست که دلم می خواد دوستم و خفه کنم.تو این بیماری دوستامو شناختم.ویک جمله برای اتمام کلام
خودم کردم که .......

[khatereh.]

منم پنهان کردم هم از دید بقیه نسبت به این بیماری بدم میاد و هم اینکه اگه خانواده ام بفهمن محدودم میکنن

[زهرا59]

من به 3 تا 4 نفر از همکارام که باهاشون از نزدیک کار میکنم گفتم ولی الان پشیمونم که چرا بهشون گفتم ولی بالاخره یه روزی همه میفهمن

[yas]

تا موقعیکه خودمون نخوایم کسی نهمیفهمه
فقط کسی بدونه و دهن لقی بکنه وگرنه مگه ما چمونه

[rahaei]

منم به جز خانوادم و دوست صمیمیم به هیچکس نگفتم(فامیل و دوستام).
به نظرم لزومی نداره کسی بدونه چون من چیزیم نیست

[یه غریبه]

من نظرم اینه: با این دیدی که توی جامعه نسبت به این بیماری هست، با گفتنش چی عاید ما میشه؟ جز نگاه سنگین به دست و پاهامون؟ جز یاداوری این بیماری وقتی که خودمون برای یه مدت نمی خوایم بهش فکر کنیم؟!

[دل آرام]

من به یه چیزی معتقدم:
هر راست نباید گفت،جز راست نباید گفت

[الی کوچولو]

من هم فقط چند تا از دوستام که احساس کردم فهمیده هستند خبر دارند
فقط به این علت به اونا گفتم که فرهنگ سازی بشه و گرنه تا وقتی اینقدر مردم کوته نظر هستند لزومی نداره بهشون بگم

[آقا صادق]

من از گفتنش ناراحت نمیشم اما خونوادم دوست ندارن بگم
پدرم هنوزهم با ام اس گفتن مشکل داره...اما خودم با مادرم راحت دراین مورد حرف میزنیم
منم دوستامو شناختم مخصوصا صمیمیترینشونو
البته عشقمم شناختم(قربونش برم) ماهه ماه!
چند وقت پیش یه کنفرانس کوچیک تو کلاس دادم درمورد بیماری ام اس و علایم و ایناش واقعا واسم سخت بود...
به نظرم حق با اطرافیانه..وقتی کسی از ظاهرم نمیفهمه چرا دیدشونو عوض کنم...خدارو چه دیدی شاید ماهم یه روز خوب شدیم...فقط میمونه یه دید ترحم نسبت بهمون....حتی بچه های خاله م که یه روز در میون خونمون هستن نمیدونن..!
بذارین همه فک کنن سالم سالمیم...شاید کاینات باورش شه...