کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:

اميدوار · 2014/08/21, 08:00 AM

من از خانوادم توقع دارم ، توقع ايجاد يه محيط اروم و كم استرس!!! چرا نداشته باشم وقتي محيط پر استرس براي بيماريم ضرر داره ، حتي فكر ميكنم اين كمترين توقعه !!!! البته من خانوادم فقط شامل مامان و بابام و همسرم ميشه كه اوناهم همه سعيشونا ميكنن! ولي از كسي كه مريضيمو نمي دونه مثل فاميل همسرم يا دوستام هيچ توقعي ندارم!!!! agreement2

ساناز66 · 2014/08/21, 08:55 AM

از خونواده ی خودم و شوهرم که میدونن فقط توقع دارم که حداقل محیطی که توش هست اروم باشه
بدون استرس فقط همین فکر نکنم چیز زیادی باشه ها

saeed aygani · 2014/08/21, 09:15 AM

نه چون فقط من ام اس دارم تا حالا کسی نبوده که منمو خوب درک کنه.بجز تنها مرد آسمانی مهندس زمانی icon_question

.منو به آرزوم رسوند.توقع ندااااااااااااارم agreement2

paeazan · 2014/08/21, 09:55 AM

حرفاتون و توقع درک گردن و آرامش رو کاملا قبول دارم و منم همینطورم
اما گاهی از بعضی ها یه سری توقعات دیگه هم داشته و دارم
اون چیزی که باعث شد این تاپیک رو بزنم.اگه فلان دوستم در دانشگاه دوم که تنها کسی بود که بهش گفتم ام اس دارم کنارم میموند و بهم کمک میکرد (اوایل بیماریم بود) انصراف نمیدادم.شدید احساس تنهایی میکردم.اون با بقیه بود که اونو میکشوندن سمت خودش اما به من بی توجه بود.حالا اومده که اصلا حوصلشو ندارم،بعضی چیزها توی دل آدم میمونه

از هم دانشگاهیهای دانشگاه اولم توقع داشتم که یادی ازم بکنن اما سرشون به کار خودشون بود که خیلی به دلم موند.الان هیچکدومشونو نمیخام که بیان و باشن
الان دوستای خیلی ماهی دارم که با دنیا عوضشون نمیکنم

فکر میکنم بچه های همینجا هم از هم توقع دارن که یادی از هم بکنن
یا از ناظر و مدیر توقع دارن ملایم تر باهاشون برخورد بشه

H-tanha · 2014/08/21, 10:53 AM

(2014/08/21, 09:55 AM)paeazan نوشته است: حرفاتون و توقع درک گردن و آرامش رو کاملا قبول دارم و منم همینطورم
اما گاهی از بعضی ها یه سری توقعات دیگه هم داشته و دارم
اون چیزی که باعث شد این تاپیک رو بزنم.اگه فلان دوستم در دانشگاه دوم که تنها کسی بود که بهش گفتم ام اس دارم کنارم میموند و بهم کمک میکرد (اوایل بیماریم بود) انصراف نمیدادم.شدید احساس تنهایی میکردم.اون با بقیه بود که اونو میکشوندن سمت خودش اما به من بی توجه بود.حالا اومده که اصلا حوصلشو ندارم،بعضی چیزها توی دل آدم میمونه

از هم دانشگاهیهای دانشگاه اولم توقع داشتم که یادی ازم بکنن اما سرشون به کار خودشون بود که خیلی به دلم موند.الان هیچکدومشونو نمیخام که بیان و باشن

مطلب خیلی خوبی بود کاملا لمسش کردم
به قول شهریار:
در زمان هجر گل ای بلبل طبع حزین/خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
و
نوشدارویی و بعد مرگ سهراب امدی/ای چنین زودتر می خواستی حالا چرا

واقعا بعضی ها تا می بینند یه مشکلی واست پیش اومده دورت و خیلی زود خالی می کنند به راستی که فردین مرده است rolleyes

همراز · 2014/08/21, 11:27 AM

من طی مدتی که بیماریم رو فهمیدم سعی کردم از کسی توقع نداشته باشم.
ولی تنها توقعی که همیشه از اطرافیان و کسانی که میدونن ام اس دارم داشته و دارم اینه که ارامش زندگیم رو به هم نریزن و به من استرس وارد نکنن.
این بزرگترین لطفیه که در حق من و ام اس میکنن... woman

اميدوار · 2014/08/21, 12:34 PM

(2014/08/21, 09:55 AM)paeazan نوشته است: حرفاتون و توقع درک گردن و آرامش رو کاملا قبول دارم و منم همینطورم
اما گاهی از بعضی ها یه سری توقعات دیگه هم داشته و دارم
اون چیزی که باعث شد این تاپیک رو بزنم.اگه فلان دوستم در دانشگاه دوم که تنها کسی بود که بهش گفتم ام اس دارم کنارم میموند و بهم کمک میکرد (اوایل بیماریم بود) انصراف نمیدادم.شدید احساس تنهایی میکردم.اون با بقیه بود که اونو میکشوندن سمت خودش اما به من بی توجه بود.حالا اومده که اصلا حوصلشو ندارم،بعضی چیزها توی دل آدم میمونه

از هم دانشگاهیهای دانشگاه اولم توقع داشتم که یادی ازم بکنن اما سرشون به کار خودشون بود که خیلی به دلم موند.الان هیچکدومشونو نمیخام که بیان و باشن
الان دوستای خیلی ماهی دارم که با دنیا عوضشون نمیکنم

فکر میکنم بچه های همینجا هم از هم توقع دارن که یادی از هم بکنن
یا از ناظر و مدیر توقع دارن ملایم تر باهاشون برخورد بشه

منم اگر جاي شما بودم ناراحت ميشدم ، و اصلا دوست نداشتم ببينمش!!
من وقتي بيماريم عود كرد و دوباره تزريق شروع كردم ، وسط انجام كاراي پايان نامم بودم براي همين به استاد راهنمام گفتم و ايشون واقعا بهم كمك كرد ، من وقتي مشكلمو با هاش درميون گذاشتم توقع داشتم كه بهم كمك كنه و منو درك كنه ، اگرنه دليل ديگه اي نداشتم ، كه استادمو در جريان بزارم!!!!
متأسفانه نميگم همه ولي خيلي ادما اينجوري شدن!!

glassheart · 2014/08/21, 12:49 PM

خیلی توقع ها از از کسایی که میدونن ام اس دارن دارم ولی هیچ وقت حتی یک دونشا بیان نکردم وفقط تو خودم ریختم پس طبیعیه که اوناهم کاری واسه من نکنن

مهوش · 2014/08/23, 04:56 PM

برای ما فکر کنم همین که اطرافیانمون استرس بهمون وارد نکنن بزرگترین لطف انجام میدن.من که خانوادم فک کنم از اون طرف بوم افتادن!کوچکترین حرف و صحبت و فشاری که فکر کنن ناراحت میشن نمیزنن! wink2

ولی خداییش من دیگه این همه توقع ندارم ازشون.دوست دارم همه عادی باشن باهام مثل همسرم که خیلی هم عادیه هم مهربوبه

Exhautless · 2014/08/23, 05:04 PM

من که ملت از زمینو زمان سرم کار میریزن Sleepy

شدم (تدارکاتچی)یه مهرهای که ملت واسه خودشون برنامه ریزی میکنن یه جا هم یه کار واسه سجاد تو پیشبرد اهدافشون هست icon_cry

البت فی سبیل الله
توقع از کی؟ از چی؟به قول اون بنده خدا جیب مارونزنن توقع نداریم از هیچکی!

اخبار ام اس

چت روم

داروهای ام اس

پرسش و پاسخ

چت روم

پزشکان مغز و اعصاب

لیست مراکز ام‌ار‌آی

ازدواج

بیماری دویک

یوگا

گروه کوهنوردی

روانشناسی

سرگرمی

فیزیوتراپی