آمانتادین
آمانتادین یک داروی ضد ویروسی است و از سال ۱۹۸۰ میلادی برای درمان خستگی در بیماران ام اس مورد استفاده قرار گرفته است. نحوه عمل این دارو در کاهش خستگی ناشناخته است. این دارو به عنوان اولین رویکرد برخورد با خستگی مطرح بوده و برای خستگی خفیف توصیه میشود. در مطالعات آمانتادین نشان داده است که حدودا برای یک سوم بیماران ام اس توانسته مفید باشد. اثر بخشی این دارو اغلب بعد از یک هفته استفاده از آن دیده میشود. آمانتادین نسبتا کم ضرر بوده و بوسیله بیماران خوب تحمل میشود ضمن اینکه ارزان نیز هست.
آمانتادین همچنین یک داروی ضد اختلال در هماهنگی عصبی نیز هست و برای درمان بیماری پارکینگسون بکار میرود که گاهی فلج پیری یا فلج لرزشی نامیده میشود. این دارو میتواند به تنهایی یا همراه سایر داروها به بیماران پارکینگسون داده شود. بوسیله بهبود کنترل عضله و کاهش سفتی عضلات . این دارو انجام حرکات بطور عادی را برای بیماران ممکن کرده علائم بیماری را تخفیف میدهد. آمانتادین همچنین در درمان سفتی و لرزشی ناشی از مصرف دارو ها بکار برده میشود داروهایی که برای درمان های اعصاب و روان و شرایط تهییج روانی بکار برده میشوند0 از آمانتادین برای شرایط دیگر بر اساس نظر پزشک نیز استفاده میشود.
موارد احتیاطی که در حین مصرف این دارو باید مد نظر قرار گیرد
نوشیدن مشروبات الکلی در حین استفاده از این دارو آثار جانبی این دارو را افزایش میدهد این آثار عبارتند از: مشکلات گردش خون – سرگیجه – منگی – غش – مغشوش شدن. بنابراین زمانیکه که از داروی آمانتادین استفاده میکنید هرگز مشروبات الکلی مصرف نکنید.
این دارو در برخی میتواند باعث سرگیجه – منگی یا دید بلوری و یا مشکل در پیدا کردن تمرکز شود. قبل از انجام هر کاری که احتیاج به دقت و توجه دارد مثل رانندگی از واکنش این دارو روی خودتان مطمئن شوید تا از بوجود آوردن خطر برای خود یا دیگران پرهیز کرده باشید. اگر واکنشهای فوق الذکر خیلی دردسر ساز بودند به پزشک خود مراجعه کنید.
بلند شدن ناگهانی از خواب یا از یک موقعیت نشسته بطور ناگهانی برخواستن شدت این علائم را افزون میکند به آرامی از خواب برخواستن و یا از یک موقعیت نشسته به آرامی بلند شدن میتواند در تخفیف علائم پیش گفته موثر باشد. در صورتیکه پس از مصرف این دارو احساس افسردگی و میل به خودکشی در شما پیدا شد با پزشک خود بفوریت تماس بگیرید.
آمانتادین میتواند باعث خشکی دهان بینی و گلو شود برای برطرف کردن موقت خشکی دهان میتوانید از آدامس استفاده کنید یا یک تکه یخ در دهان بگذارید در هر حال در صورتیکه خشکی دهان بیش از دوهفته طول کشید به پزشک یا دندان پزشکتان مراجعه نمایید. تداوم خشکی دهان امکان بوجود آمدن بیماریهای دندان مثل پوسیدگی دندان – بیماری لثه و عفونتهای قارچی را افزایش میدهد.
این دارو میتواند منجر به ایجاد لکه وخالهای تور مانند به رنگ قرمز ارغوانی روی پوست شود. این مشکل بیشتر برای زنها در قسمت پا و ساق پا معمولا پس از مصرف مداوم دارو برای بیش از یکماه رخ میدهد و مادامیکه از دارو استفاده میکنید این لکه ها وجود خواهند داشت اما پس از قطع دارو بعد از 2 تا 12 هفته این لکه ها محو میگردند . درصورتیکه در این مورد سئوالی دارید آنرا با دکترتان مطرح کنید.
برای بیمارانی که آمانتادین را برای بیماری پارکینگسون استفاده میکنند یا مشکلات حرکتی که بعلت مصرف داروهای خاصی برای درمان مشکلات اعصاب روحی روانی و شرایط تهیج بوجود آمده اند. بیماران پارکینگسون باید توجه داشته باشند که نباید بیش از حد فعالیت کنند از آنجاییکه پس از مصرف دارو شرایط آنها بهتر شده و بدن فعالیتش آسان تر صورت میپذیرد . در اینحال آنچه امکان وقوع زیادی دارد بوجود آمدن جراحت ناشی از افتادن بیمار است. افزایش فعالیت بایستی به مرور باشد تا به بدن زمان لازم برای تنظیم تغییرات در حفظ تعادل – گردش خون و هماهنگی داده شود.
برخی بیماران ممکن است حس کنند این دارو بعد از چند ماه استفاده اثر خود را روی آنها از دست داده است. در صورتیکه چنین حسی داشتید با دکتر خود مطرح نمایید دکتر شما ممکن است نسبت به تغییر دوز یا قطع موقت دارو اقدام نماید.
آثار جانبی این دارو
همراه با آثار مورد نیاز یک دارو آثار ناخواسته نیز وجود دارد اگر چه تمام این آثار ممکن است در یک بیمار بوجود نیاید و در صورت بروز این آثار نیز ممکن است برای رفع آنها به درمان نیاز باشد.
درصورت مشاهده هر یک از آثار زیر بفوریت به پزشک خود مراجعه نمایید:
علائمی که شایع نیستند
بلوری شدن دید – پریشانی ( بخصوص در بیماران مسن) – اشکال در تخلیه ادرار ( بخصوص در بیماران مسن) – غش – دچار توهم شدن(دیدن. شنیدن یا احساس کردن چیزی که وجود ندارد) – تورم دستها . پاها یا پایین ساق پا.
علائم نادر
تشنج – کاهش دید یا هر نوع تغییر در بینایی – مشکل در هماهنگی قسمتهای مختلف بدن – طب – لرز – گلو درد – افزایش فشار خون – افزایش تحرکات بدن – تحریک و تورم چشم – از دست دادن حافظه – افسردگی روحی – تندخو شدن شدید و تغییر روحیه – جوش پوست – مبهم صحبت کردن – فکر خودکشی یا اقدام به خودکشی – کوتاه شدن تنفس بدون اینکه توضیحی برای آن داشته باشید
سایر آثار جانبی که رخ میدهد معمولا کم اهمیت بوده و نیازی به مراقبت دارویی ندارد. این آثار به مرور که دارو را مصرف میکنید بدن خودش را با دارو تطبیق داده و آثار مربوطه از بین میروند به هر صورت اگر علائم زیر بعد از مدتی از بین نرفته و باعث ناراحتی شدند با پزشک خود تماس بگیرید:
آثاری که بیشتر رایج هستند:
سراسیمگی و آشفتگی – تشویش و دل واپسی – عصبانی و متشنج بودن – اشکال در تمرکز پیدا کردن – گیجی یا منگی – سر درد – کج خلقی – از دست دادن اشتها – تهوع – پیدا شدن لکه قرمز ارغوانی رنگ روی پوست – اشکال در خوابیدن یا خواب آشفته دیدن.
آثاری که کمتر رایج بوده یا نادر هستند:
یبوست – کاهش میل جنسی – اسهال – خواب آلودگی – خشکی دهان بینی و گلو – احساس غلط خوب بودن – سر درد – استفراغ کردن – خستگی غیر عادی یا ضعف.
سایر آثار جانبی که در بالا ذکر نشده است ممکن است برای یک بیمار رخ دهد در اینصورت با پزشک خود تماس بگیرید.
اسویمر (گلاتیرامر استات)
دسته دارویی:
تعدیل کننده سیستم ایمنی، عامل درمانی Multiple sclerosis
فارماکوکینتیک:
براساس مطالعات انسانی و حیوانی، قسمت اعظم داروی تزریق شده به صورت زیرجلدی، دستخوش هیدرولیز در محل تزریق می شود. بخشی از داروی تجویز شده به سیستم لنفاوی وارد می شود و به گره های لنفاوی می رسد و احتمالاً بخشی نیز به صورت دست نخورده به گردش خون سیستمیک وارد می شود.
مکانیسم اثر:
گلاتیرامر استات ترکیبی از پلی پپتیدهای صناعی (متشکل از چهار اسید آمینه) می باشد که شبیه به پروتئین پایه میلین است. تحقیقات نشان داده اند که این دارو در کاهش شدت و بروز انسفالومیلیت اتوایمیون تجربی (مدل حیوانی MS) مؤثر است.
موارد مصرف :
کاهش فرکانس عود در بیماران RRMS ، شامل بیمارانی که اولین اپیزود بالینی MS را تجربه کرده اند و کسانی که نتایج MRI آنها بیماری MS را تأیید کرده است.
مقدار و نحوه تجویز:
دوز معمول بزرگسالان: 20 میلی گرم در روز به صورت زیر جلدی
دوز معمول اطفال: اثربخشی و بی خطر بودن آن در بیماران زیر 18 سال تأیید نشده است.
این دارو فقط برای تجویز زیر جلدی بوده و به صورت داخل وریدی قابل مصرف نمی باشد.
موارد منع مصرف:
حساسیت به گلاتیرامر استات و مانیتول
موارد احتیاط:
درد قفسه سینه: گاهی ممکن است بلافاصله پس از تزریق ایجاد شود که معمولاً گذرا است، پس از چند دقیقه برطرف می شود و اغلب با علائم دیگر همراه نیست.
لیپوتروفی: ممکن است در ناحیه تزریق ایجاد شود و برطرف هم نشود، به بیمار تأکید شود که دستور صحیح تزریق را رعایت کند و هر روز محل تزریق را تغییر دهد.
پاسخ های ایمنی: اگرچه ارزیابی جامع و اصولی در مورد اثرات گلاتیرامر بر عملکرد سیستم ایمنی وجود ندارد، ولی این احتمال می رود که سیستم دفاعی بدن را تحت تأثیر قرار دهد.
واکنش های سیستمیک: در تعدادی از بیماران ممکن است بلافاصله پس از تزریق ایجاد شود، علائمی همچون: اضطراب، درد قفسه سینه، دیس فاژی، فلاشینگ، تپش قلب و خارش ممکن است دقایقی پس از تزریق ایجاد شود که معمولاً گذرا هستند و خود به خود رفع می شوند. در مجموع این علائم ممکن است چندین ماه پس از شروع تزریق گلاتیرامر بروز کنند.
در بیماران با مشکلات قلبی و نقص عملکرد کلیوی با احتیاط مصرف شود.
بیمار از لحاظ بروز واکنش های افزایش حساسیت زیر نظر گرفته شود.
مصرف در بارداری و شیردهی:
گروه B
ترشح یا عدم ترشح دارو در شیر مادر تاکنون مشخص نشده است، احتیاط های لازم انجام گیرد.
عوارض جانبی:
عوارض شایع شامل اضطراب، درد مفاصل، درد قفسه سینه، مشکلات تنفسی، هایپرتونیا، ادم، فلاشینگ، تپش قلب و واکنش های محل تزریق (شامل: خونریزی، ایجاد سفتی و برآمدگی در محل تزریق، التهاب، درد، خارش، قرمزی، کهیر)، تورم غدد لنفاوی، درد گردن، وازودیلاسیون، تهوع و راش می باشد.
تداخلات دارویی :
Leflunomide: داروهای با خاصیت مهارکنندگی سیستم ایمنی می توانند موجب ازدیاد اثرات سمی و یا عوارض ناخواسته leflunomide شوند. به خصوص، ریسک عوارض خونی مانند پان سیتوپنی، آگرانولوسیتوز و یا ترومبوسیتوپنی ممکن است افزایش یابد. در نظر گرفته شود که دوز سرشار leflunomide در بیمارانی که تحت درمان با مهارکننده های سیستم ایمنی هستند استفاده نشود. بیمارانی که leflunomide و داروهای مهارکننده سیستم ایمنی را دریافت می کنند باید از لحاظ سرکوب مغز استخوان حداقل هر ماه پایش شوند.
Natalizumab: مهارکننده های سیستم ایمنی ممکن است موجب ازدیاد اثرات سمی و یا عوارض ناخواسته این دارو شوند، به خصوص احتمال افزایش ریسک ابتلا به عفونت های همزمان وجود دارد. (از مصرف همزمان گلاتیرامر استات با این دارو اجتناب شود.)
Pimecrolimus: ممکن است اثرات سمی و یا ناخواسته مهارکننده های سیستم ایمنی افزایش یابد. (از مصرف همزمان گلاتیرامر استات با این دارو اجتناب شود.)
Trastuzumab: ممکن است نوتروپنی ناشی از مهارکننده های سیستم ایمنی را افزایش دهد. (پایش صورت گیرد.)
Tacrolimus (موضعی): ممکن است اثرات سمی و یا ناخواسته مهارکننده های سیستم ایمنی افزایش یابد. (از مصرف همزمان گلاتیرامر استات با این دارو اجتناب شود.)
Echinacea: ممکن است منجر به کاهش اثرات درمانی مهارکننده های سیستم ایمنی شود.
واکسن های غیرفعال شده: مهارکننده های سیستم ایمنی ممکن است اثرات درمانی واکسن های غیرفعال شده را کاهش دهند. (پایش صورت گیرد.)
واکسن های زنده ضعیف شده: مهارکننده های سیستم ایمنی ممکن است اثرات سمی و یا ناخواسته واکسن زنده را زیاد کنند و احتمال عفونت ناشی از واکسن را افزایش داده و یا ممکن است اثرات درمانی واکسن زنده را کاهش دهند. از مصرف واکسن زنده در هنگام تجویز داروی مهارکننده سیستم ایمنی خودداری شود، همچنین واکسن زنده ضعیف شده نیز حداقل تا سه ماه پس از مصرف مهارکننده های سیستم ایمنی تجویز نشود.
بسته بندی :
28 عدد سرنگ آماده تزریق (20 میلی گرم در یک میلی لیتر) در چهار بسته هفت عددی به همراه پد الکلی
شرایط نگهداری:
در دمای 2 تا 8 درجه سانتی گراد و دور از نور نگهداری شود.
دور از دسترس اطفال قرار گیرد.
نوانترون دارویی است که برای درمان ام اس پیشرونده (حاد) ثانویه – عود کننده پیشرونده - یا ام اس عود کننده فروکش کننده که به مرور بدتر میشود. بکار میرود 0 این دارو برای درمان ام اس پیشرونده اولیه بکار برده نمی شود. اشخاصی که از نوانترون استفاده میکنند عود بیماری کمتری را خواهند داشت و بمدت بیشتری میتوانند تحرک داشته باشند
نوانترون بوسیله سرم در رگ دست تزریق میشود و هر سه ماه یکبار تزریق صورت میگیرد برای مدت دو تا سه سال یعنی 8 تا 12 دوز اگر چه با توجه به وضعیت بیمار تعداد دوزها میتواند تغییر کند
عمده تاثیرات جانبی نوانترون شدید نیستند و بطور عادی بوسیله پزشک درمان میشوند , شایع ترین تاثیر جانبی نوانترون در بیماران ام اس تهوع – نازکی مو – از دست دادن دوره های قاعده گی – عفونت ادرار و زخم دهان می باشد . تهوع اغلب شدید نبوده و ظرف 24 ساعت نیز برطرف می شود. تعداد کمی از بیماران مورد معالجه قرار گرفته با نوانترون دچار مشکلات قلبی شدند . در صورتی که در نفس کشیدن دچار مشکل هستید – پاها و زانوهایتان دچار تورم شده اند یا ضربان قلبتان نامرتب و شدید شده است به پزشکتان مراجعه کنید. این مشکلات بیشتر در افرادی روی میدهد که بیش از 12 دوز از نوانترون را مصرف کرده اند ( اغلب بیش از 140 mg / m2 )
نوانترون باعث میشود تعداد سلولهای گلوبول سفید کاهش یابد که خطر ابتلا به عفونت را در بیماران افزایش میدهد. البته بیشترین میزان ریسک مربوط به اولین ماه تزریق می باشد بعلاوه نوانترون منجر به کاهش پلاکت بیمار میشود که خطر خون ریزی را افزایش میدهد
تحت شرایط زیر بفوریت با پزشک خود تماس بگیرید:
در صورتی که پس از تزریق دچار طب شدید
در صورتی که دچار سرما و خنکی بیش از حد شدید
در صورتیکه احساس گلو درد - سرفه – درد همراه ادرار – ادرار زیاد ( بیش از همیشه ) یا در صورت مشاهده خون ریزی غیر عادی یا کبود شدگی غیر عادی.
نوانترون به رنگ آبی تیره است بنا براین ممکن است رنگ ادرار شما را برای چند روز پس از تزریق تغییر دهد همچنین سفیدی چشم نیز ممکن است برای چند روز متمایل به رنگ آبی شود.
اینترفرون بتا یک-ب باعث کاهش تمایل اتصال و نیز افزایش درونی شدن و تجزیه گیرنده های گاما می شود. همچنین باعث افزایش فعالیت سرکوبگرانه سلولهای مونونوکلئازخون محیطی می شود.
حداقل سطح سرمی بتافرون اندازه گیری شده در بیماران، 8-1 ساعت پس از تزریق زیر جلدی 500 میکرو گرم (16 میلیون واحد) اینترفرون بتا یک –ب ، ml/IU 40 اندازه گیری شده است . میزان کلیرانس متوسط و نیمه عمر دفع سرمی به ترتیب ml/min/kg 30 و 5 ساعت می باشد . تزریق روزانه بتافرون به سطوح سرمی بالاتری منجر نمی شود و خواص فارماکوکینتیک در طول درمان تغییر نمی کند.
فراهمی زیستی مطلق در تزریق زیرجلدی اینترفرون بتا یک-ب تقریبا" 50% می باشد.
مدت پایداری: 24 ماه
احتیاطهای خاص برای نگهداری:
زیر 25 درجة سانتیگراد نگهداری شود.
از دسترس اطفال دور نگه داشته شود.
از یخ زدگی محافظت شود.
پس از آماده سازی تا 3 ساعت در یخچال قابل نگهداری می باشد.
از مصرف فراورده پس از تاریخ انقضاء درج شده روی ویال خودداری شود.
در صورت مشاهده کدورت، تغییر رنگ یا وجود ذره در محلول آماده شده از مصرف آن خودداری شود.
ناسازگاری: در بروشور ذکر نشده است.
نوع بسته بندی:
15 ویال تزریقی و 15 سرنگ پر شده حاوی حلال کلرور سدیم در یک جعبه
مواد اصلی تشکیل دهنده دارو rebif
ماده اصلی داروی ربیف-اینترفرون بتا1آ می باشد که هر سرنگ حاوی 44 میکروگرم از این ماده است
ربیف چیست؟
ربیف دارویی تزریقی با سر سوزن ثابت است که به بیمار اجازه می دهد خود عمل تزریق را انجام دهد
ربیف جزء گروهی از داروهاست که به اینترفرون مشهورند
اینترفرون حاوی مواد طبیعی است که انتقال پیامهای بین سلولی را انجام می دهد.
اینترفرون به طور طبیعی توسط بدن انسان تولید می شود و نقش مهمی در سیستم ایمنی بدن دارد.
به منظور جلوگیری از آسیب سیستم عصبی مرکزی در بیماران ام اس پزشکان متخصص از داروی اینترفرون کمک می گیرند. داروی اینترفرون شباهت زیادی به اینترفرون تولید شده توسط بدن دارد.
چرا از داروی ربیف استفاده می کنیم؟
این دارو جهت درمان-جایگزینی و ترمیم رشته های عصبی بین سلولی تجویز می شود و طبق آزمایشهای گوناگون مشخص شده که با استفاده از این دارو می توان به طور چشمگیری چندین علامت جدی در ام اس را کاهش داد.
همچنین این دارو مدت زمان رسیدن به ناتوانیهایی که در اثر بیماری ام اس بوجود می آید را آهسته میکند.
اما باید توجه داشت که این دارو را برای موارد مشابه به ام اس نباید استفاده کرد
موارد منع استفاده از این دارو
1- وقتی باردارهستید یا قصد بارداری دارید
2- اگر هنگام استفاده از این دارو متوجه بارداری خود شدید سریعا به پزشک خود اطلاع دهید.
3- هنگام شیر دهی
4- برای کودکان زیر 6 سال
5- استفاده خود سرانه و بدون تجویز پزشک
جهت اثر بخشی بهتر این دارو موارد زیر را رعایت کنید
1-حتما تحت نظر پزشک باشید
2-در صورت ابتلا به هر یک از بیماریهای استخوانی- ستون فقرات- کلیه- کبد و قلب حتما به پزشک خود اطلاع دهید تا درمان دقیق تری انجام شود
3-عدم تغیر خود سرانه میزان دارو
4-این دارو در طول درمان در توانایی شما حین رانندگی اثر می گذارد بنابراین اگر مجبور به رانندگی یا کار با وسایل خطرناک که نیاز به دقت زیاد دارد هستید حتما به پزشک خود اطلاع دهید(این هشدار را جدی بگیرید)
5-داروی ربیف با داروهای دیگر تداخل ندارد اما اگر از داروی دیگری استفاده می کنید به پزشک خود اطلاع دهید
چند نکته مهم
تا زمانی که پزشک تشخیص دهد باید از این دارو استفاده کنید.
هنگامی که یک نوبت دارو را فراموش کردید باید تا رسیدن نوبت بعد صبر کنید و نوبت فراموش شده را رها کنید و روزهای تزریق را عوض نکنید.
فقط وقتی می توان دارو را قطع کرد که با پزشک مشورت شده باشد.
عوارض ربیف
معمولا بعد از اولین تزریق تا حدود چند ماه علائمی مثل حالت سرما خوردگی- سردرد - تب - دردهای عضلانی و استخوانی را خواهید داشت که بعد از چند ماه برطرف می شود اما اگر هر کدام از این علائم در طول درمان شدت یافت فورا به پزشک خود مراجعه کنید.
برای کاهش علائم یاد شده می توانید از داروهای مسکن مثل نووافن- استامینوفن-یا قرص سرما خوردگی قبل از تزریق استفاده کنید و بعد از 8 ساعت مجددا از مسکن استفاده کنید.
عوارض دیگری که در بعضی افراد دیده شده عبارتند از
اسهال- کاهش اشتها- تهوع- مشکلات خواب- گیجی و منگی- مشکلات عصبی- جوش روی پوست وکاهش فشار خون
که این علائم نیاز به درمان خاصی ندارد و بعد از مدتی برطرف می شود.
اگر دچار علائم دیگری شدید که در این متن به آن اشاره نشده حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
نگهداری
داو را تا قبل از رسیدن تاریخ انقضا مصرف کنید ودر هر بار استفاده به تاریخ روی جلد دقت کنید.
در صورت هرگونه تغییر در رنگ دارو از مصرف آن اجتناب کنید.
دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
دمای مورد نیاز برای نگهداری دارو بین 2 تا 8 درجه ساتیگراد برای یک ماه است
رسیژن (اینترفرون بتا یک آ) با نام انگلیسی (Recigen) یک گلیکوپروتئین است که از ۱۶۶ اسید آمینه تشکیل شده و وزن مولکولی آن در حدود ۲۲۵۰۰ دالتون است. این محصول با تکنولوژی DNA نوترکیب ساخته میشود. این کار با قرار دادن ژن مسئول ساخت اینترفرون بتا، درون سلول CHO (سلول تخمدان هامستر چینی) صورت میگیرد. توالی آمینواسیدی رسیژن مشابه اینترفرون بتا مشتق شده از فیبروبلاستهای طبیعی بدن انسان است[نیازمند منبع]. اینترفرون بتای طبیعی و این اینترفرون بتای نوترکیب هر دو گلیکوزیله هستند و به انتهای N-link هر دوی آنها یک کمپلکس کربوهیدرات متصل می‌باشد. رسیژن از دسته دارویی اینترفرون بتا است.
اینترفرون بتا به صورت طبیعی در بدن انسان تولید شده و در سیستم ایمنی بدن نقش اساسی دارد و با مکانیسمی ناشناخته منجر به محدود شدن آسیب سیستم عصبی مرکزی ناشی از بیماری ام اس میشود. رسیژن محلول پروتئینی با خلوص بالا است که شبیه به اینترفرون بتای طبیعی تولید شده در بدن انسان است. رسیژن دارای ۴۴ میکروگرم ماده موثره اینترفرون بتا یک آ می‌باشد که تقریبا معادل ۱۲ میلیون واحد بین اللمللی فعالیت بیولوژیک (ضد ویروسی) است که در مقایسه با استانداردهای بین‌المللی این میزان فعالیت ضد ویروسی محاسبه شده است[نیازمند منبع]. رسیژن بصورت محلول استریل در سرنگ Pre-filled آماده جهت تزریق زیر جلدی (SC) می‌باشد. هر نیم میلی لیتر از رسیژن دارای ۴۴ میکروگرم از اینترفرون بتا، ۴ میلی گرم آلبومین (انسانی)، ۲۷/۳ میلی گرم مانیتول، ۰/۴ میلی گرم استات سدیم و نیز آب قابل تزریق (WFI) می‌باشد.
اینترفرون بتا از دسته سایتوکاینها می‌باشد.
در هر سرنگ آماده تزریق مقدار ۰/۵ میلی لیتر محلول حاوی ۱۲ میلیون واحد بین‌المللی (۴۴ میکروگرم) ماده فعال پروتئینی جهت یک بار تزریق موجود است.
رسیژن برای درمان نوع عود کننده - فروکش کننده‌ام اس استفاده میشود. مشخص شده‌است که این دارو تعداد و شدت حمله‌ها را کاهش میدهد و پیشرفت به سوی ناتوانی را کند میکند
موارد منع مصرف:
• حاملگی • افسردگی شدید • تشنج‌های بیماری صرع که با درمان بطور مناسب کنترل نشده‌اند. • حساسیت به هریک از اجزای تشکیل دهنده دارو. • سن زیر ۱۶ سال • شیردهی
هشدارها:
در صورتی که به یکی از بیماریهای زیر مبتلا هستید به پزشک خود اطلاع دهید: بیماریهای مغز استخوان، کبد، کلیه، قلب، سابقه افسردگی و بیماری صرع. بیماری ام اس و یا درمانهای موجود برای این بیماری، ممکن است بر توانایی شما در رانندگی و یا کار با دستگاه‌ها تأثیر بگذارد. اگر در این زمینه نگران هستید پزشک معالجتان را در جریان قرار دهید.
تداخل دارویی
رسیژن با داروهای دیگر تداخلی ندارد.
طریقه مصرف
رسیژن با دوز ۱۲ میلیون واحد بین‌المللی، ۳ بار در هفته بصورت تزریق زیر جلدی استفاده میشود. بهتر است در صورت امکان، تزریق دارو در یک زمان مشخص (بهتر است در غروب باشد) و در سه روز مشخص در هفته با فاصله حداقل ۴۸ ساعت از یکدیگر صورت گیرد. در آغاز درمان برای کم کردن عوارض ناخواسته دارو بهتر است به شکل زیر عمل گردد. دو هفته اول درمان در هر تزریق ۰/۱ میلی لیتر از کل دارو تزریق شود. ۰/۴ میلی لیتر بقیه دارو را دور بریزید. در دو هفته بعدی (هفته سوم و چهارم) در هر تزریق ۰/۲۵ میلی لیتر از کل دارو تزریق شود. ۰/۲۵ میلی لیتر باقیمانده را دور بریزید. از هفته پنجم و برای بقیه دوره درمان، دارو را به طور کامل تزریق نمایید.
عوارض جانبی دارو
رسیژن مانند سایر داروهای خانواده اینترفرون بتا ممکن است منجر به یک سری عوارض جانبی نامطلوب شود. معمولاً در اثر مصرف اینترفرون بتا، علائم شبه آنفلوانزا بروز میکند. این علائم شامل سردرد، تب، لرز، درد مفاصل و عضلات و تهوع می‌باشد. این عوارض، معمولاً خفیف هستند و درشروع درمان شایعترند و با ادامه مصرف دارو، کمتر میشوند. اگر هرکدام از این عوارض شدید و یا پایدار باشد باید با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است پزشک برای شما مسکن تجویز کند یا موقتاً دوز دارو را تغییر دهد.
واکنشهای محل تزریق شامل موارد زیر می‌باشد: قرمزی، تورم، تغییر رنگ محل، التهاب، درد، و واکنشهای غیر اختصاصی. این واکنشهای محل تزریق در طی درمان و با گذشت زمان کاهش پیدا میکند، پس هیچگاه بدون مشورت با پزشک درمان را قطع نکرده یا میزان دارو را تغییر ندهید. عوارض نامطلوب دیگری که کمتر شایع می‌باشد، موارد زیر است: اسهال، ازبین رفتن اشتها، استفراغ، اشکال در به خواب رفتن، سرگیجه، عصبی شدن، تحریکات پوستی، گشاد شدن عروق خونی و تپش قلب. اختلالات کبدی، اختلالات عادت ماهیانه، ریزش مو، راش پوستی (کهیر، تاول)، درد شکم، واکنشهای آلرژیک شدید (تنگی نفس، کاهش هوشیاری). واکنش آلرژیک شدید یک اورژانس است و نیاز به درمان فوری دارد. نتایج تستهای آزمایشگاهی زیر ممکن است تغییر کند: تعداد گلبولهای سفید خون و پلاکت ممکن است کاهش یابد و یا تستهای کبدی مختل شوند. معمولاً این تغییرات توسط بیمار احساس نمی‌شوند، خفیف و بهبود پذیر هستند، همچنین به درمان اختصاصی نیاز ندارند. ممکن است در بیماران مبتلا به‌ام اس افسردگی دیده شود. اگر احساس افسردگی میکنید سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید. نکروز محل تزریق و تجزیه پوست و تخریب بافت در بیماران استفاده کننده از رسیژن ممکن است دیده شود، برای به حداقل رساندن احتمال این خطر، به نکات هنگام مصرف دارو توجه کنید و در صورت سیاه شدن رنگ پوست محل تزریق، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
طریقه نگهداری دارو
به تاریخ انقضای دارو توجه کنید، در صورتی که متوجه هرگونه علائم قابل مشاهده به معنی خراب شدن دارو شدید از مصرف آن اجتناب کنید. رسیژن باید در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد (یخچال) در بسته بندی اصلی خود نگهداری شود. دارو را در معرض نور قرار ندهید. دارو نباید یخ بزند.
تعریف
سینووکس، CinnoVex نام تجاری داروی اینترفرون بتا یک آ می‌باشد که در کشور ایران به عنوان سومین تولید کننده در دنیا به بازار عرضه شده است.این دارو توسط شرکت سیناژن و به عنوان یک داروی بیوژنریک یا بیوسیمیلار ( مشابه سازی دقیق از دارو) به بازار عرضه شده است
موارد مصرف
سینووکس (اینترفرون بتا - ۱a) برای درمان بیماران مبتلا به اشکال عودکننده بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیز MS جهت کاهش تکرار، exacerbation بالینی و تاخیر در بروز ناتوانی‌های حرکتی تجویز می‌گردد.
دسته بندی شیمیایی
سینووکس از دسته گلیکوپروتئین ها و از جمله داروهای نوترکیب می‌باشد.
ساختمان و خصوصیات مولکولی
سینووکس یا اینترفرون بتا ـ ۱a نوترکیب، گلیکوپروتئینی است با خواص ضد ویروسی که وزن مولکولی آن حدود ۲۲٫۵۰۰ دالتون و دارای ۱۶۶ آمینواسید می‌باشد. این یک محصول تولید شده از طریق تکنولوژی DNA نوترکیب با استفاده از سلولهای مهندسی ژنتیک شده تخمدان هامستر چینی [(Chinese Hamster Ovary(CHO] که حاوی ژن اینترفرون بتای انسانی هستند.
دسته بندی دارویی و گروه فارماکولوژیک
اینترفرون بتا از دسته Cytokine ها می‌باشد.
شکل دارویی و قدرت اثر (Potency)
ویال تزریقی (۲ میلی لیتری) حاوی جزء فعال به صورت لیوفیلیزه به همراه آب قابل تزریق در ویال های ۲ میلی لیتری. هر ویال حاوی شش (۶) میلیون واحد بین المللی است (۶ MIU)
طریق مصرف
تزریق عضلانی (IM)
آمانتادین یک داروی ضد ویروسی است و از سال ۱۹۸۰ میلادی برای درمان خستگی در بیماران ام اس مورد استفاده قرار گرفته است. نحوه عمل این دارو در کاهش خستگی ناشناخته است. این دارو به عنوان اولین رویکرد برخورد با خستگی مطرح بوده و برای خستگی خفیف توصیه میشود. در مطالعات آمانتادین نشان داده است که حدودا برای یک سوم بیماران ام اس توانسته مفید باشد. اثر بخشی این دارو اغلب بعد از یک هفته استفاده از آن دیده میشود. آمانتادین نسبتا کم ضرر بوده و بوسیله بیماران خوب تحمل میشود ضمن اینکه ارزان نیز هست.
آمانتادین همچنین یک داروی ضد اختلال در هماهنگی عصبی نیز هست و برای درمان بیماری پارکینگسون بکار میرود که گاهی فلج پیری یا فلج لرزشی نامیده میشود. این دارو میتواند به تنهایی یا همراه سایر داروها به بیماران پارکینگسون داده شود. بوسیله بهبود کنترل عضله و کاهش سفتی عضلات . این دارو انجام حرکات بطور عادی را برای بیماران ممکن کرده علائم بیماری را تخفیف میدهد. آمانتادین همچنین در درمان سفتی و لرزشی ناشی از مصرف دارو ها بکار برده میشود داروهایی که برای درمان های اعصاب و روان و شرایط تهییج روانی بکار برده میشوند0 از آمانتادین برای شرایط دیگر بر اساس نظر پزشک نیز استفاده میشود.
موارد احتیاطی که در حین مصرف این دارو باید مد نظر قرار گیرد
نوشیدن مشروبات الکلی در حین استفاده از این دارو آثار جانبی این دارو را افزایش میدهد این آثار عبارتند از: مشکلات گردش خون – سرگیجه – منگی – غش – مغشوش شدن. بنابراین زمانیکه که از داروی آمانتادین استفاده میکنید هرگز مشروبات الکلی مصرف نکنید.
این دارو در برخی میتواند باعث سرگیجه – منگی یا دید بلوری و یا مشکل در پیدا کردن تمرکز شود. قبل از انجام هر کاری که احتیاج به دقت و توجه دارد مثل رانندگی از واکنش این دارو روی خودتان مطمئن شوید تا از بوجود آوردن خطر برای خود یا دیگران پرهیز کرده باشید. اگر واکنشهای فوق الذکر خیلی دردسر ساز بودند به پزشک خود مراجعه کنید.
بلند شدن ناگهانی از خواب یا از یک موقعیت نشسته بطور ناگهانی برخواستن شدت این علائم را افزون میکند به آرامی از خواب برخواستن و یا از یک موقعیت نشسته به آرامی بلند شدن میتواند در تخفیف علائم پیش گفته موثر باشد. در صورتیکه پس از مصرف این دارو احساس افسردگی و میل به خودکشی در شما پیدا شد با پزشک خود بفوریت تماس بگیرید.
آمانتادین میتواند باعث خشکی دهان بینی و گلو شود برای برطرف کردن موقت خشکی دهان میتوانید از آدامس استفاده کنید یا یک تکه یخ در دهان بگذارید در هر حال در صورتیکه خشکی دهان بیش از دوهفته طول کشید به پزشک یا دندان پزشکتان مراجعه نمایید. تداوم خشکی دهان امکان بوجود آمدن بیماریهای دندان مثل پوسیدگی دندان – بیماری لثه و عفونتهای قارچی را افزایش میدهد.
این دارو میتواند منجر به ایجاد لکه وخالهای تور مانند به رنگ قرمز ارغوانی روی پوست شود. این مشکل بیشتر برای زنها در قسمت پا و ساق پا معمولا پس از مصرف مداوم دارو برای بیش از یکماه رخ میدهد و مادامیکه از دارو استفاده میکنید این لکه ها وجود خواهند داشت اما پس از قطع دارو بعد از 2 تا 12 هفته این لکه ها محو میگردند . درصورتیکه در این مورد سئوالی دارید آنرا با دکترتان مطرح کنید.
برای بیمارانی که آمانتادین را برای بیماری پارکینگسون استفاده میکنند یا مشکلات حرکتی که بعلت مصرف داروهای خاصی برای درمان مشکلات اعصاب روحی روانی و شرایط تهیج بوجود آمده اند. بیماران پارکینگسون باید توجه داشته باشند که نباید بیش از حد فعالیت کنند از آنجاییکه پس از مصرف دارو شرایط آنها بهتر شده و بدن فعالیتش آسان تر صورت میپذیرد . در اینحال آنچه امکان وقوع زیادی دارد بوجود آمدن جراحت ناشی از افتادن بیمار است. افزایش فعالیت بایستی به مرور باشد تا به بدن زمان لازم برای تنظیم تغییرات در حفظ تعادل – گردش خون و هماهنگی داده شود.
برخی بیماران ممکن است حس کنند این دارو بعد از چند ماه استفاده اثر خود را روی آنها از دست داده است. در صورتیکه چنین حسی داشتید با دکتر خود مطرح نمایید دکتر شما ممکن است نسبت به تغییر دوز یا قطع موقت دارو اقدام نماید.
آثار جانبی این دارو
همراه با آثار مورد نیاز یک دارو آثار ناخواسته نیز وجود دارد اگر چه تمام این آثار ممکن است در یک بیمار بوجود نیاید و در صورت بروز این آثار نیز ممکن است برای رفع آنها به درمان نیاز باشد.
درصورت مشاهده هر یک از آثار زیر بفوریت به پزشک خود مراجعه نمایید:
علائمی که شایع نیستند
بلوری شدن دید – پریشانی ( بخصوص در بیماران مسن) – اشکال در تخلیه ادرار ( بخصوص در بیماران مسن) – غش – دچار توهم شدن(دیدن. شنیدن یا احساس کردن چیزی که وجود ندارد) – تورم دستها . پاها یا پایین ساق پا.
علائم نادر
تشنج – کاهش دید یا هر نوع تغییر در بینایی – مشکل در هماهنگی قسمتهای مختلف بدن – طب – لرز – گلو درد – افزایش فشار خون – افزایش تحرکات بدن – تحریک و تورم چشم – از دست دادن حافظه – افسردگی روحی – تندخو شدن شدید و تغییر روحیه – جوش پوست – مبهم صحبت کردن – فکر خودکشی یا اقدام به خودکشی – کوتاه شدن تنفس بدون اینکه توضیحی برای آن داشته باشید
سایر آثار جانبی که رخ میدهد معمولا کم اهمیت بوده و نیازی به مراقبت دارویی ندارد. این آثار به مرور که دارو را مصرف میکنید بدن خودش را با دارو تطبیق داده و آثار مربوطه از بین میروند به هر صورت اگر علائم زیر بعد از مدتی از بین نرفته و باعث ناراحتی شدند با پزشک خود تماس بگیرید:
آثاری که بیشتر رایج هستند:
سراسیمگی و آشفتگی – تشویش و دل واپسی – عصبانی و متشنج بودن – اشکال در تمرکز پیدا کردن – گیجی یا منگی – سر درد – کج خلقی – از دست دادن اشتها – تهوع – پیدا شدن لکه قرمز ارغوانی رنگ روی پوست – اشکال در خوابیدن یا خواب آشفته دیدن.
آثاری که کمتر رایج بوده یا نادر هستند:
یبوست – کاهش میل جنسی – اسهال – خواب آلودگی – خشکی دهان بینی و گلو – احساس غلط خوب بودن – سر درد – استفراغ کردن – خستگی غیر عادی یا ضعف.
سایر آثار جانبی که در بالا ذکر نشده است ممکن است برای یک بیمار رخ دهد در اینصورت با پزشک خود تماس بگیرید.
اسویمر (گلاتیرامر استات)
دسته دارویی:
تعدیل کننده سیستم ایمنی، عامل درمانی Multiple sclerosis
فارماکوکینتیک:
براساس مطالعات انسانی و حیوانی، قسمت اعظم داروی تزریق شده به صورت زیرجلدی، دستخوش هیدرولیز در محل تزریق می شود. بخشی از داروی تجویز شده به سیستم لنفاوی وارد می شود و به گره های لنفاوی می رسد و احتمالاً بخشی نیز به صورت دست نخورده به گردش خون سیستمیک وارد می شود.
مکانیسم اثر:
گلاتیرامر استات ترکیبی از پلی پپتیدهای صناعی (متشکل از چهار اسید آمینه) می باشد که شبیه به پروتئین پایه میلین است. تحقیقات نشان داده اند که این دارو در کاهش شدت و بروز انسفالومیلیت اتوایمیون تجربی (مدل حیوانی MS) مؤثر است.
موارد مصرف :
کاهش فرکانس عود در بیماران RRMS ، شامل بیمارانی که اولین اپیزود بالینی MS را تجربه کرده اند و کسانی که نتایج MRI آنها بیماری MS را تأیید کرده است.
مقدار و نحوه تجویز:
دوز معمول بزرگسالان: 20 میلی گرم در روز به صورت زیر جلدی
دوز معمول اطفال: اثربخشی و بی خطر بودن آن در بیماران زیر 18 سال تأیید نشده است.
این دارو فقط برای تجویز زیر جلدی بوده و به صورت داخل وریدی قابل مصرف نمی باشد.
موارد منع مصرف:
حساسیت به گلاتیرامر استات و مانیتول
موارد احتیاط:
درد قفسه سینه: گاهی ممکن است بلافاصله پس از تزریق ایجاد شود که معمولاً گذرا است، پس از چند دقیقه برطرف می شود و اغلب با علائم دیگر همراه نیست.
لیپوتروفی: ممکن است در ناحیه تزریق ایجاد شود و برطرف هم نشود، به بیمار تأکید شود که دستور صحیح تزریق را رعایت کند و هر روز محل تزریق را تغییر دهد.
پاسخ های ایمنی: اگرچه ارزیابی جامع و اصولی در مورد اثرات گلاتیرامر بر عملکرد سیستم ایمنی وجود ندارد، ولی این احتمال می رود که سیستم دفاعی بدن را تحت تأثیر قرار دهد.
واکنش های سیستمیک: در تعدادی از بیماران ممکن است بلافاصله پس از تزریق ایجاد شود، علائمی همچون: اضطراب، درد قفسه سینه، دیس فاژی، فلاشینگ، تپش قلب و خارش ممکن است دقایقی پس از تزریق ایجاد شود که معمولاً گذرا هستند و خود به خود رفع می شوند. در مجموع این علائم ممکن است چندین ماه پس از شروع تزریق گلاتیرامر بروز کنند.
در بیماران با مشکلات قلبی و نقص عملکرد کلیوی با احتیاط مصرف شود.
بیمار از لحاظ بروز واکنش های افزایش حساسیت زیر نظر گرفته شود.
مصرف در بارداری و شیردهی:
گروه B
ترشح یا عدم ترشح دارو در شیر مادر تاکنون مشخص نشده است، احتیاط های لازم انجام گیرد.
عوارض جانبی:
عوارض شایع شامل اضطراب، درد مفاصل، درد قفسه سینه، مشکلات تنفسی، هایپرتونیا، ادم، فلاشینگ، تپش قلب و واکنش های محل تزریق (شامل: خونریزی، ایجاد سفتی و برآمدگی در محل تزریق، التهاب، درد، خارش، قرمزی، کهیر)، تورم غدد لنفاوی، درد گردن، وازودیلاسیون، تهوع و راش می باشد.
تداخلات دارویی :
Leflunomide: داروهای با خاصیت مهارکنندگی سیستم ایمنی می توانند موجب ازدیاد اثرات سمی و یا عوارض ناخواسته leflunomide شوند. به خصوص، ریسک عوارض خونی مانند پان سیتوپنی، آگرانولوسیتوز و یا ترومبوسیتوپنی ممکن است افزایش یابد. در نظر گرفته شود که دوز سرشار leflunomide در بیمارانی که تحت درمان با مهارکننده های سیستم ایمنی هستند استفاده نشود. بیمارانی که leflunomide و داروهای مهارکننده سیستم ایمنی را دریافت می کنند باید از لحاظ سرکوب مغز استخوان حداقل هر ماه پایش شوند.
Natalizumab: مهارکننده های سیستم ایمنی ممکن است موجب ازدیاد اثرات سمی و یا عوارض ناخواسته این دارو شوند، به خصوص احتمال افزایش ریسک ابتلا به عفونت های همزمان وجود دارد. (از مصرف همزمان گلاتیرامر استات با این دارو اجتناب شود.)
Pimecrolimus: ممکن است اثرات سمی و یا ناخواسته مهارکننده های سیستم ایمنی افزایش یابد. (از مصرف همزمان گلاتیرامر استات با این دارو اجتناب شود.)
Trastuzumab: ممکن است نوتروپنی ناشی از مهارکننده های سیستم ایمنی را افزایش دهد. (پایش صورت گیرد.)
Tacrolimus (موضعی): ممکن است اثرات سمی و یا ناخواسته مهارکننده های سیستم ایمنی افزایش یابد. (از مصرف همزمان گلاتیرامر استات با این دارو اجتناب شود.)
Echinacea: ممکن است منجر به کاهش اثرات درمانی مهارکننده های سیستم ایمنی شود.
واکسن های غیرفعال شده: مهارکننده های سیستم ایمنی ممکن است اثرات درمانی واکسن های غیرفعال شده را کاهش دهند. (پایش صورت گیرد.)
واکسن های زنده ضعیف شده: مهارکننده های سیستم ایمنی ممکن است اثرات سمی و یا ناخواسته واکسن زنده را زیاد کنند و احتمال عفونت ناشی از واکسن را افزایش داده و یا ممکن است اثرات درمانی واکسن زنده را کاهش دهند. از مصرف واکسن زنده در هنگام تجویز داروی مهارکننده سیستم ایمنی خودداری شود، همچنین واکسن زنده ضعیف شده نیز حداقل تا سه ماه پس از مصرف مهارکننده های سیستم ایمنی تجویز نشود.
بسته بندی :
28 عدد سرنگ آماده تزریق (20 میلی گرم در یک میلی لیتر) در چهار بسته هفت عددی به همراه پد الکلی
شرایط نگهداری:
در دمای 2 تا 8 درجه سانتی گراد و دور از نور نگهداری شود.
دور از دسترس اطفال قرار گیرد.
نوانترون دارویی است که برای درمان ام اس پیشرونده (حاد) ثانویه – عود کننده پیشرونده - یا ام اس عود کننده فروکش کننده که به مرور بدتر میشود. بکار میرود 0 این دارو برای درمان ام اس پیشرونده اولیه بکار برده نمی شود. اشخاصی که از نوانترون استفاده میکنند عود بیماری کمتری را خواهند داشت و بمدت بیشتری میتوانند تحرک داشته باشند
نوانترون بوسیله سرم در رگ دست تزریق میشود و هر سه ماه یکبار تزریق صورت میگیرد برای مدت دو تا سه سال یعنی 8 تا 12 دوز اگر چه با توجه به وضعیت بیمار تعداد دوزها میتواند تغییر کند
عمده تاثیرات جانبی نوانترون شدید نیستند و بطور عادی بوسیله پزشک درمان میشوند , شایع ترین تاثیر جانبی نوانترون در بیماران ام اس تهوع – نازکی مو – از دست دادن دوره های قاعده گی – عفونت ادرار و زخم دهان می باشد . تهوع اغلب شدید نبوده و ظرف 24 ساعت نیز برطرف می شود. تعداد کمی از بیماران مورد معالجه قرار گرفته با نوانترون دچار مشکلات قلبی شدند . در صورتی که در نفس کشیدن دچار مشکل هستید – پاها و زانوهایتان دچار تورم شده اند یا ضربان قلبتان نامرتب و شدید شده است به پزشکتان مراجعه کنید. این مشکلات بیشتر در افرادی روی میدهد که بیش از 12 دوز از نوانترون را مصرف کرده اند ( اغلب بیش از 140 mg / m2 )
نوانترون باعث میشود تعداد سلولهای گلوبول سفید کاهش یابد که خطر ابتلا به عفونت را در بیماران افزایش میدهد. البته بیشترین میزان ریسک مربوط به اولین ماه تزریق می باشد بعلاوه نوانترون منجر به کاهش پلاکت بیمار میشود که خطر خون ریزی را افزایش میدهد
تحت شرایط زیر بفوریت با پزشک خود تماس بگیرید:
در صورتی که پس از تزریق دچار طب شدید
در صورتی که دچار سرما و خنکی بیش از حد شدید
در صورتیکه احساس گلو درد - سرفه – درد همراه ادرار – ادرار زیاد ( بیش از همیشه ) یا در صورت مشاهده خون ریزی غیر عادی یا کبود شدگی غیر عادی.
نوانترون به رنگ آبی تیره است بنا براین ممکن است رنگ ادرار شما را برای چند روز پس از تزریق تغییر دهد همچنین سفیدی چشم نیز ممکن است برای چند روز متمایل به رنگ آبی شود.
اینترفرون بتا یک-ب باعث کاهش تمایل اتصال و نیز افزایش درونی شدن و تجزیه گیرنده های گاما می شود. همچنین باعث افزایش فعالیت سرکوبگرانه سلولهای مونونوکلئازخون محیطی می شود.
حداقل سطح سرمی بتافرون اندازه گیری شده در بیماران، 8-1 ساعت پس از تزریق زیر جلدی 500 میکرو گرم (16 میلیون واحد) اینترفرون بتا یک –ب ، ml/IU 40 اندازه گیری شده است . میزان کلیرانس متوسط و نیمه عمر دفع سرمی به ترتیب ml/min/kg 30 و 5 ساعت می باشد . تزریق روزانه بتافرون به سطوح سرمی بالاتری منجر نمی شود و خواص فارماکوکینتیک در طول درمان تغییر نمی کند.
فراهمی زیستی مطلق در تزریق زیرجلدی اینترفرون بتا یک-ب تقریبا" 50% می باشد.
مدت پایداری: 24 ماه
احتیاطهای خاص برای نگهداری:
زیر 25 درجة سانتیگراد نگهداری شود.
از دسترس اطفال دور نگه داشته شود.
از یخ زدگی محافظت شود.
پس از آماده سازی تا 3 ساعت در یخچال قابل نگهداری می باشد.
از مصرف فراورده پس از تاریخ انقضاء درج شده روی ویال خودداری شود.
در صورت مشاهده کدورت، تغییر رنگ یا وجود ذره در محلول آماده شده از مصرف آن خودداری شود.
ناسازگاری: در بروشور ذکر نشده است.
نوع بسته بندی:
15 ویال تزریقی و 15 سرنگ پر شده حاوی حلال کلرور سدیم در یک جعبه
مواد اصلی تشکیل دهنده دارو rebif
ماده اصلی داروی ربیف-اینترفرون بتا1آ می باشد که هر سرنگ حاوی 44 میکروگرم از این ماده است
ربیف چیست؟
ربیف دارویی تزریقی با سر سوزن ثابت است که به بیمار اجازه می دهد خود عمل تزریق را انجام دهد
ربیف جزء گروهی از داروهاست که به اینترفرون مشهورند
اینترفرون حاوی مواد طبیعی است که انتقال پیامهای بین سلولی را انجام می دهد.
اینترفرون به طور طبیعی توسط بدن انسان تولید می شود و نقش مهمی در سیستم ایمنی بدن دارد.
به منظور جلوگیری از آسیب سیستم عصبی مرکزی در بیماران ام اس پزشکان متخصص از داروی اینترفرون کمک می گیرند. داروی اینترفرون شباهت زیادی به اینترفرون تولید شده توسط بدن دارد.
چرا از داروی ربیف استفاده می کنیم؟
این دارو جهت درمان-جایگزینی و ترمیم رشته های عصبی بین سلولی تجویز می شود و طبق آزمایشهای گوناگون مشخص شده که با استفاده از این دارو می توان به طور چشمگیری چندین علامت جدی در ام اس را کاهش داد.
همچنین این دارو مدت زمان رسیدن به ناتوانیهایی که در اثر بیماری ام اس بوجود می آید را آهسته میکند.
اما باید توجه داشت که این دارو را برای موارد مشابه به ام اس نباید استفاده کرد
موارد منع استفاده از این دارو
1- وقتی باردارهستید یا قصد بارداری دارید
2- اگر هنگام استفاده از این دارو متوجه بارداری خود شدید سریعا به پزشک خود اطلاع دهید.
3- هنگام شیر دهی
4- برای کودکان زیر 6 سال
5- استفاده خود سرانه و بدون تجویز پزشک
جهت اثر بخشی بهتر این دارو موارد زیر را رعایت کنید
1-حتما تحت نظر پزشک باشید
2-در صورت ابتلا به هر یک از بیماریهای استخوانی- ستون فقرات- کلیه- کبد و قلب حتما به پزشک خود اطلاع دهید تا درمان دقیق تری انجام شود
3-عدم تغیر خود سرانه میزان دارو
4-این دارو در طول درمان در توانایی شما حین رانندگی اثر می گذارد بنابراین اگر مجبور به رانندگی یا کار با وسایل خطرناک که نیاز به دقت زیاد دارد هستید حتما به پزشک خود اطلاع دهید(این هشدار را جدی بگیرید)
5-داروی ربیف با داروهای دیگر تداخل ندارد اما اگر از داروی دیگری استفاده می کنید به پزشک خود اطلاع دهید
چند نکته مهم
تا زمانی که پزشک تشخیص دهد باید از این دارو استفاده کنید.
هنگامی که یک نوبت دارو را فراموش کردید باید تا رسیدن نوبت بعد صبر کنید و نوبت فراموش شده را رها کنید و روزهای تزریق را عوض نکنید.
فقط وقتی می توان دارو را قطع کرد که با پزشک مشورت شده باشد.
عوارض ربیف
معمولا بعد از اولین تزریق تا حدود چند ماه علائمی مثل حالت سرما خوردگی- سردرد - تب - دردهای عضلانی و استخوانی را خواهید داشت که بعد از چند ماه برطرف می شود اما اگر هر کدام از این علائم در طول درمان شدت یافت فورا به پزشک خود مراجعه کنید.
برای کاهش علائم یاد شده می توانید از داروهای مسکن مثل نووافن- استامینوفن-یا قرص سرما خوردگی قبل از تزریق استفاده کنید و بعد از 8 ساعت مجددا از مسکن استفاده کنید.
عوارض دیگری که در بعضی افراد دیده شده عبارتند از
اسهال- کاهش اشتها- تهوع- مشکلات خواب- گیجی و منگی- مشکلات عصبی- جوش روی پوست وکاهش فشار خون
که این علائم نیاز به درمان خاصی ندارد و بعد از مدتی برطرف می شود.
اگر دچار علائم دیگری شدید که در این متن به آن اشاره نشده حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
نگهداری
داو را تا قبل از رسیدن تاریخ انقضا مصرف کنید ودر هر بار استفاده به تاریخ روی جلد دقت کنید.
در صورت هرگونه تغییر در رنگ دارو از مصرف آن اجتناب کنید.
دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
دمای مورد نیاز برای نگهداری دارو بین 2 تا 8 درجه ساتیگراد برای یک ماه است
رسیژن (اینترفرون بتا یک آ) با نام انگلیسی (Recigen) یک گلیکوپروتئین است که از ۱۶۶ اسید آمینه تشکیل شده و وزن مولکولی آن در حدود ۲۲۵۰۰ دالتون است. این محصول با تکنولوژی DNA نوترکیب ساخته میشود. این کار با قرار دادن ژن مسئول ساخت اینترفرون بتا، درون سلول CHO (سلول تخمدان هامستر چینی) صورت میگیرد. توالی آمینواسیدی رسیژن مشابه اینترفرون بتا مشتق شده از فیبروبلاستهای طبیعی بدن انسان است[نیازمند منبع]. اینترفرون بتای طبیعی و این اینترفرون بتای نوترکیب هر دو گلیکوزیله هستند و به انتهای N-link هر دوی آنها یک کمپلکس کربوهیدرات متصل می‌باشد. رسیژن از دسته دارویی اینترفرون بتا است.
اینترفرون بتا به صورت طبیعی در بدن انسان تولید شده و در سیستم ایمنی بدن نقش اساسی دارد و با مکانیسمی ناشناخته منجر به محدود شدن آسیب سیستم عصبی مرکزی ناشی از بیماری ام اس میشود. رسیژن محلول پروتئینی با خلوص بالا است که شبیه به اینترفرون بتای طبیعی تولید شده در بدن انسان است. رسیژن دارای ۴۴ میکروگرم ماده موثره اینترفرون بتا یک آ می‌باشد که تقریبا معادل ۱۲ میلیون واحد بین اللمللی فعالیت بیولوژیک (ضد ویروسی) است که در مقایسه با استانداردهای بین‌المللی این میزان فعالیت ضد ویروسی محاسبه شده است[نیازمند منبع]. رسیژن بصورت محلول استریل در سرنگ Pre-filled آماده جهت تزریق زیر جلدی (SC) می‌باشد. هر نیم میلی لیتر از رسیژن دارای ۴۴ میکروگرم از اینترفرون بتا، ۴ میلی گرم آلبومین (انسانی)، ۲۷/۳ میلی گرم مانیتول، ۰/۴ میلی گرم استات سدیم و نیز آب قابل تزریق (WFI) می‌باشد.
اینترفرون بتا از دسته سایتوکاینها می‌باشد.
در هر سرنگ آماده تزریق مقدار ۰/۵ میلی لیتر محلول حاوی ۱۲ میلیون واحد بین‌المللی (۴۴ میکروگرم) ماده فعال پروتئینی جهت یک بار تزریق موجود است.
رسیژن برای درمان نوع عود کننده - فروکش کننده‌ام اس استفاده میشود. مشخص شده‌است که این دارو تعداد و شدت حمله‌ها را کاهش میدهد و پیشرفت به سوی ناتوانی را کند میکند
موارد منع مصرف:
• حاملگی • افسردگی شدید • تشنج‌های بیماری صرع که با درمان بطور مناسب کنترل نشده‌اند. • حساسیت به هریک از اجزای تشکیل دهنده دارو. • سن زیر ۱۶ سال • شیردهی
هشدارها:
در صورتی که به یکی از بیماریهای زیر مبتلا هستید به پزشک خود اطلاع دهید: بیماریهای مغز استخوان، کبد، کلیه، قلب، سابقه افسردگی و بیماری صرع. بیماری ام اس و یا درمانهای موجود برای این بیماری، ممکن است بر توانایی شما در رانندگی و یا کار با دستگاه‌ها تأثیر بگذارد. اگر در این زمینه نگران هستید پزشک معالجتان را در جریان قرار دهید.
تداخل دارویی
رسیژن با داروهای دیگر تداخلی ندارد.
طریقه مصرف
رسیژن با دوز ۱۲ میلیون واحد بین‌المللی، ۳ بار در هفته بصورت تزریق زیر جلدی استفاده میشود. بهتر است در صورت امکان، تزریق دارو در یک زمان مشخص (بهتر است در غروب باشد) و در سه روز مشخص در هفته با فاصله حداقل ۴۸ ساعت از یکدیگر صورت گیرد. در آغاز درمان برای کم کردن عوارض ناخواسته دارو بهتر است به شکل زیر عمل گردد. دو هفته اول درمان در هر تزریق ۰/۱ میلی لیتر از کل دارو تزریق شود. ۰/۴ میلی لیتر بقیه دارو را دور بریزید. در دو هفته بعدی (هفته سوم و چهارم) در هر تزریق ۰/۲۵ میلی لیتر از کل دارو تزریق شود. ۰/۲۵ میلی لیتر باقیمانده را دور بریزید. از هفته پنجم و برای بقیه دوره درمان، دارو را به طور کامل تزریق نمایید.
عوارض جانبی دارو
رسیژن مانند سایر داروهای خانواده اینترفرون بتا ممکن است منجر به یک سری عوارض جانبی نامطلوب شود. معمولاً در اثر مصرف اینترفرون بتا، علائم شبه آنفلوانزا بروز میکند. این علائم شامل سردرد، تب، لرز، درد مفاصل و عضلات و تهوع می‌باشد. این عوارض، معمولاً خفیف هستند و درشروع درمان شایعترند و با ادامه مصرف دارو، کمتر میشوند. اگر هرکدام از این عوارض شدید و یا پایدار باشد باید با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است پزشک برای شما مسکن تجویز کند یا موقتاً دوز دارو را تغییر دهد.
واکنشهای محل تزریق شامل موارد زیر می‌باشد: قرمزی، تورم، تغییر رنگ محل، التهاب، درد، و واکنشهای غیر اختصاصی. این واکنشهای محل تزریق در طی درمان و با گذشت زمان کاهش پیدا میکند، پس هیچگاه بدون مشورت با پزشک درمان را قطع نکرده یا میزان دارو را تغییر ندهید. عوارض نامطلوب دیگری که کمتر شایع می‌باشد، موارد زیر است: اسهال، ازبین رفتن اشتها، استفراغ، اشکال در به خواب رفتن، سرگیجه، عصبی شدن، تحریکات پوستی، گشاد شدن عروق خونی و تپش قلب. اختلالات کبدی، اختلالات عادت ماهیانه، ریزش مو، راش پوستی (کهیر، تاول)، درد شکم، واکنشهای آلرژیک شدید (تنگی نفس، کاهش هوشیاری). واکنش آلرژیک شدید یک اورژانس است و نیاز به درمان فوری دارد. نتایج تستهای آزمایشگاهی زیر ممکن است تغییر کند: تعداد گلبولهای سفید خون و پلاکت ممکن است کاهش یابد و یا تستهای کبدی مختل شوند. معمولاً این تغییرات توسط بیمار احساس نمی‌شوند، خفیف و بهبود پذیر هستند، همچنین به درمان اختصاصی نیاز ندارند. ممکن است در بیماران مبتلا به‌ام اس افسردگی دیده شود. اگر احساس افسردگی میکنید سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید. نکروز محل تزریق و تجزیه پوست و تخریب بافت در بیماران استفاده کننده از رسیژن ممکن است دیده شود، برای به حداقل رساندن احتمال این خطر، به نکات هنگام مصرف دارو توجه کنید و در صورت سیاه شدن رنگ پوست محل تزریق، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
طریقه نگهداری دارو
به تاریخ انقضای دارو توجه کنید، در صورتی که متوجه هرگونه علائم قابل مشاهده به معنی خراب شدن دارو شدید از مصرف آن اجتناب کنید. رسیژن باید در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد (یخچال) در بسته بندی اصلی خود نگهداری شود. دارو را در معرض نور قرار ندهید. دارو نباید یخ بزند.
تعریف
سینووکس، CinnoVex نام تجاری داروی اینترفرون بتا یک آ می‌باشد که در کشور ایران به عنوان سومین تولید کننده در دنیا به بازار عرضه شده است.این دارو توسط شرکت سیناژن و به عنوان یک داروی بیوژنریک یا بیوسیمیلار ( مشابه سازی دقیق از دارو) به بازار عرضه شده است
موارد مصرف
سینووکس (اینترفرون بتا - ۱a) برای درمان بیماران مبتلا به اشکال عودکننده بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیز MS جهت کاهش تکرار، exacerbation بالینی و تاخیر در بروز ناتوانی‌های حرکتی تجویز می‌گردد.
دسته بندی شیمیایی
سینووکس از دسته گلیکوپروتئین ها و از جمله داروهای نوترکیب می‌باشد.
ساختمان و خصوصیات مولکولی
سینووکس یا اینترفرون بتا ـ ۱a نوترکیب، گلیکوپروتئینی است با خواص ضد ویروسی که وزن مولکولی آن حدود ۲۲٫۵۰۰ دالتون و دارای ۱۶۶ آمینواسید می‌باشد. این یک محصول تولید شده از طریق تکنولوژی DNA نوترکیب با استفاده از سلولهای مهندسی ژنتیک شده تخمدان هامستر چینی [(Chinese Hamster Ovary(CHO] که حاوی ژن اینترفرون بتای انسانی هستند.
دسته بندی دارویی و گروه فارماکولوژیک
اینترفرون بتا از دسته Cytokine ها می‌باشد.
شکل دارویی و قدرت اثر (Potency)
ویال تزریقی (۲ میلی لیتری) حاوی جزء فعال به صورت لیوفیلیزه به همراه آب قابل تزریق در ویال های ۲ میلی لیتری. هر ویال حاوی شش (۶) میلیون واحد بین المللی است (۶ MIU)
طریق مصرف
تزریق عضلانی (IM)
زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که عمری به اجبار خواهیم خفت
