2012/01/02, 05:47 PM
دو محقق آلمانی بر آنند كه از تار عنكبوت در ترمیم اعصاب آسیب‌دیده انسان استفاده كنند. آزمایش بر روی گوسفندان نتایج مثبتی به دنبال داشته: استفاده از تار عنكبوت موجب شده كه گوسفند معلول دوباره قادر به راه رفتن شود.
دو محقق دانشكده پزشكی دانشگاه هانوفر آلمان اتاقی را كه سابقا اتاق انتظار بیماران بود، به پرورش ده‌ها عنكبوت اختصاص داده‌اند. هدف این دو زن استفاده از تارهای تنیده شده توسط این عنكبوت‌ها در ترمیم اعصاب آسیب‌دیده است. اما به‌‌راستی آیا این ایده روزی عملی خواهد شد؟
كرستین رایمرز ـ فضلائی (Kerstin Reimers-Fadhlaoui) ، كارشناس میكروبیولوژی و كریستینا آلملینگ (Christina Allmeling) همكار او، دو محققی هستند كه سال‌ها بر روی روش‌های احتمالی مؤثرتر كردن جراحی‌های پلاستیك تحقیق می‌كنند.
این دو محقق در تلاش‌اند، راه‌هایی را برای كمك به ترمیم بافت‌های آسیب دیده در سوختگی‌ها، ضایعات پوستی و صدمات عصبی بیابند.
چه چیزی می‌تواند جایگزین نخ‌‌های مصنوعی در جراحی‌های ترمیمی شود، نخ‌هایی كه گاهی بدن بیمار در برابر آنها واكنشی منفی نشان می‌دهد؟
چه چیزی طبیعی و در عین حال آن قدر مقاوم است كه قادر باشد زرد‌پی‌ها (تاندون‌های عضلات) و چشم‌ها و شاید هم اعصاب آسیب‌دیده بر اثر جراحی تومورها یا سوانح را ترمیم كند؟ تا جایی كه پای معلول دوباره قادر به راه رفتن و دست‌آسیب‌دیده دوباره قادر به حس كردن شود؟
همین رؤیا بود كه دو محقق یاد شده را به فكر تارعنكبوت انداخت. در تاریخ جزایر پولینزیا آمده است كه مردم این منطقه برای سالیان سال از تارهای نوعی عنكبوت به نام نفیلا (Nephila) برای ماهیگیری استفاده می‌كردند. اگر تار این عنكبوت آن قدر مقاوم است كه می‌توان از آن در ماهیگیری استفاده كرد پس استفاده از آن در جراحی‌های ترمیمی نیز امكان‌پذیر است.
تحقیقات آغاز می‌شود
این ایده‌ای بود كه رایمرز و آلملینگ را به فكر و عمل واداشت. این دو محقق پس از تماس با باغ وحش اشتوتگارت ۴ عنكبوت از نوع نفیلا دریافت كردند.
…و از آن زمان به بعد سیر عملی تحقیقات آغاز شد. این دو زن پژوهشگر در سال ۲۰۰۶ اثبات كردند كه تار این نوع عنكبوت بسیار مقاوم و در عین حال انعطاف‌پذیر است.
دو محقق یادشده در سال ۲۰۰۸ در آزمایشگاه نشان دادند كه تار عنكبوت نفیلا قادر به ترمیم سلولهای عصبی آسیب‌دیده است.
در اوایل ۲۰۱۰ این دو مدعی شدند كه سلولهای بدن بر روی تارهای عنكبوت رشد می‌كنند و این رشد بسیار قابل توجه است. رایمرز و آلملینگ معتقدند كه حتی در آینده می‌توان از این تارها به عنوان جایگزین بافت‌های آسیب‌دیده‌پوست و چربی استفاده كرد.
آزمایش‌های موفقیت‌آمیز
رایمرز و آلملینگ تا كنون بارها به خاطر تحقیقات خود جایزه دریافت كرده‌اند. تا چند روز دیگر نیز قرار است آخرین گزارش پرورش عنكبوت‌ها منتشر شود، گزارشی كه در آن گفته می‌شود، سلولهای عصبی گوسفندها با كمك تار عنكبوت ترمیم شده و دوباره رشد كرده‌اند.
قرار دادن یك تارعنكبوت ۶ سانتی‌متری در پای آسیب‌دیده‌گوسفندها باعث شد كه آنها چند ماه بعد از عمل جراحی بتوانند دوباره راه بروند. در این موارد هیچ‌گونه التهاب یا واكنش آلرژیك در بدن گوسفند مشاهده نشد و چند هفته بعد بدن حیوان خودبه‌خود تار عنكبوت را دفع كرد.
به‌همین خاطر محققان بر این گمانند كه شاید تار عنكبوت اثر ضد باكتریال داشته باشد. قرار است كه این مورد نیز به زودی در آزمایش‌های دقیق‌تری بررسی شود.
پزشكی امروز به شدت مترصد نتایج این تحقیقات است. پس از سوانح، له‌شدگی بافت‌ها و برداشتن تومورها اغلب قسمت‌هایی از اعصاب محیطی قطع شده یا به شدت آسیب می‌بیند. دست و پای بی‌عصب لخت شده، چشم نابینا و بدن از تعادل خارج می‌شود.
در این موارد اعصاب به رشد خود ادامه می‌دهند، اما مشكل این جاست كه چون دو سر عصب آسیب‌دیده نمی‌توانند یكدیگر را پیدا كنند، این رشد به درمان اندام مصدوم منجر نمی‌شود.
رایمرز ابراز امیدواری می‌كند كه آزمایش بر روی انسان نتایج مثبتی به بار بیاورد و آرزوی ترمیم اعصاب آسیب‌دیده سرانجام محقق شود.
دو محقق دانشكده پزشكی دانشگاه هانوفر آلمان اتاقی را كه سابقا اتاق انتظار بیماران بود، به پرورش ده‌ها عنكبوت اختصاص داده‌اند. هدف این دو زن استفاده از تارهای تنیده شده توسط این عنكبوت‌ها در ترمیم اعصاب آسیب‌دیده است. اما به‌‌راستی آیا این ایده روزی عملی خواهد شد؟
كرستین رایمرز ـ فضلائی (Kerstin Reimers-Fadhlaoui) ، كارشناس میكروبیولوژی و كریستینا آلملینگ (Christina Allmeling) همكار او، دو محققی هستند كه سال‌ها بر روی روش‌های احتمالی مؤثرتر كردن جراحی‌های پلاستیك تحقیق می‌كنند.
این دو محقق در تلاش‌اند، راه‌هایی را برای كمك به ترمیم بافت‌های آسیب دیده در سوختگی‌ها، ضایعات پوستی و صدمات عصبی بیابند.
چه چیزی می‌تواند جایگزین نخ‌‌های مصنوعی در جراحی‌های ترمیمی شود، نخ‌هایی كه گاهی بدن بیمار در برابر آنها واكنشی منفی نشان می‌دهد؟
چه چیزی طبیعی و در عین حال آن قدر مقاوم است كه قادر باشد زرد‌پی‌ها (تاندون‌های عضلات) و چشم‌ها و شاید هم اعصاب آسیب‌دیده بر اثر جراحی تومورها یا سوانح را ترمیم كند؟ تا جایی كه پای معلول دوباره قادر به راه رفتن و دست‌آسیب‌دیده دوباره قادر به حس كردن شود؟
همین رؤیا بود كه دو محقق یاد شده را به فكر تارعنكبوت انداخت. در تاریخ جزایر پولینزیا آمده است كه مردم این منطقه برای سالیان سال از تارهای نوعی عنكبوت به نام نفیلا (Nephila) برای ماهیگیری استفاده می‌كردند. اگر تار این عنكبوت آن قدر مقاوم است كه می‌توان از آن در ماهیگیری استفاده كرد پس استفاده از آن در جراحی‌های ترمیمی نیز امكان‌پذیر است.
تحقیقات آغاز می‌شود
این ایده‌ای بود كه رایمرز و آلملینگ را به فكر و عمل واداشت. این دو محقق پس از تماس با باغ وحش اشتوتگارت ۴ عنكبوت از نوع نفیلا دریافت كردند.
…و از آن زمان به بعد سیر عملی تحقیقات آغاز شد. این دو زن پژوهشگر در سال ۲۰۰۶ اثبات كردند كه تار این نوع عنكبوت بسیار مقاوم و در عین حال انعطاف‌پذیر است.
دو محقق یادشده در سال ۲۰۰۸ در آزمایشگاه نشان دادند كه تار عنكبوت نفیلا قادر به ترمیم سلولهای عصبی آسیب‌دیده است.
در اوایل ۲۰۱۰ این دو مدعی شدند كه سلولهای بدن بر روی تارهای عنكبوت رشد می‌كنند و این رشد بسیار قابل توجه است. رایمرز و آلملینگ معتقدند كه حتی در آینده می‌توان از این تارها به عنوان جایگزین بافت‌های آسیب‌دیده‌پوست و چربی استفاده كرد.
آزمایش‌های موفقیت‌آمیز
رایمرز و آلملینگ تا كنون بارها به خاطر تحقیقات خود جایزه دریافت كرده‌اند. تا چند روز دیگر نیز قرار است آخرین گزارش پرورش عنكبوت‌ها منتشر شود، گزارشی كه در آن گفته می‌شود، سلولهای عصبی گوسفندها با كمك تار عنكبوت ترمیم شده و دوباره رشد كرده‌اند.
قرار دادن یك تارعنكبوت ۶ سانتی‌متری در پای آسیب‌دیده‌گوسفندها باعث شد كه آنها چند ماه بعد از عمل جراحی بتوانند دوباره راه بروند. در این موارد هیچ‌گونه التهاب یا واكنش آلرژیك در بدن گوسفند مشاهده نشد و چند هفته بعد بدن حیوان خودبه‌خود تار عنكبوت را دفع كرد.
به‌همین خاطر محققان بر این گمانند كه شاید تار عنكبوت اثر ضد باكتریال داشته باشد. قرار است كه این مورد نیز به زودی در آزمایش‌های دقیق‌تری بررسی شود.
پزشكی امروز به شدت مترصد نتایج این تحقیقات است. پس از سوانح، له‌شدگی بافت‌ها و برداشتن تومورها اغلب قسمت‌هایی از اعصاب محیطی قطع شده یا به شدت آسیب می‌بیند. دست و پای بی‌عصب لخت شده، چشم نابینا و بدن از تعادل خارج می‌شود.
در این موارد اعصاب به رشد خود ادامه می‌دهند، اما مشكل این جاست كه چون دو سر عصب آسیب‌دیده نمی‌توانند یكدیگر را پیدا كنند، این رشد به درمان اندام مصدوم منجر نمی‌شود.
رایمرز ابراز امیدواری می‌كند كه آزمایش بر روی انسان نتایج مثبتی به بار بیاورد و آرزوی ترمیم اعصاب آسیب‌دیده سرانجام محقق شود.
همیشه سختترین نمایش به بهترین بازیگر تعلق داره شاکی سختیهای دنیا نباش شاید تو بهترین بازیگر خدایی....!!!!!!!!!
