[MAHDI]

سوسن عزیز من برنامه رو از طریق یوتیوب نگاه کردم و به نظرم فوق العاده بود. به هیچ عنوان نباید از عکس العمل های نابجا ناراحت باشی. متاسفانه بسیاری از ماها دوست داریم از مشکلات فرار کنیم تا اونکه حلش کنیم. شاید منم در اوایل بیماری هیجانزده برخورد می کردم اما الان نظرم چیز دیگه ای هست. چرا یه عده از ما انتظار داریم جامعه فکر کنه ام اس چیزی نیست؟؟
دختر خانم ها و آقا پسرها شما نگران چی هستین؟ نگران اینکه طرف مقابل از ازدواج با شما بترسه؟؟ مگه غیر اینه که ازدواج پیمانیه که شما با یکی می بندین تا در هر شرایطی کنارش باشین؟ توی این دنیا هزاران بیماری وجود داره که ممکنه آدم رو از پا بندازه چه بسا با یه تصادف آدم برای همیشه خونه نشین بشه اگه که 5 درصد احتمال این اتفاقا برای آدمای عادی باشه برای یک ام اسی شاید این درصد به 10 برسه آیا به این خاطر باید ترسید و فرار کرد؟ بیایم از یه زاویه دیگه به این قضیه نگاه کنیم شمایی که دوست دارین جامعه به طور کل فکر کنه ام اس چیزی نیست و اینکه طرفتون توی ازدواج قبول کنه شما هیچ مشکلی ندارین ایا واقعا توی دلتون هم این طور فکر می کنین؟ آیا استرس اینی که خدایی نکرده مشکلی پیش بیاد شما رو تا آخر عمر آزار نمی ده؟ شمای ام اسی باید کسی رو پیدا کنین که بدونه و درک کنه که ممکنه هر شرایطی پیش بیاد. مگه غیر از اینه؟؟؟ کدوم مقاله علمی گفته یه ام اسی عود کننده و فروکش کننده تا آخر عمرش صد در صد تو همین وضعیت می مونه؟؟؟ مگه اینکه مشکلات جسمانی ممکنه برای همه ما پیش بیاد دروغه؟ تا کی می خوایم فرار کنیم از واقعیت؟؟
اینکه اضغر سبزی فروش یا اکبر نونوا شیر فهم بشه که ام اس مساوی ویلچر نیست مهمه یا اینکه شرایطی برای برخی از ام اسی هایی که مشکل حرکتی پیدا کردن پیش بیاد که راحت تر زندگی کنن؟ مطمئنا اگه شما با کسی بخواین ازدواج کنین یا کاری کنین که نیاز داشته باشین فرد خاصی بهتر راجع به ام اس بدونه انقدر منبع برای شیرفهم کردنش هست که اگه بخواد بفهمه میتونه.
سوسن عزیز!! من می خوام ازت عذر بخوام چون خودم هم اشتباه کردم. منم فکر می کردم باید کل جامعه تصور کنن ام اس چیزی نیست اما الان می گم اشتباه می کردم. الان که هنوز مشکل خاصی ندارم می گم. تو حق داری مطالبات داشته باشی ما باید بگیم ام اس می تونه خطرناک باشه و بخوایم امکانات برامون فراهم بشه.
ام اس یعنی غافلگیری پس اونی باخته که برای این غافلگیری آماده نباشه.
حرفای من به معنای نا امیدی نیست!! به معنای گوشه نشینی نیست!!! همه باید زندگی معمولی خودشون رو داشته باشن و برای آیندشون کار و تلاش کنن و توکل کنن به خدا اما دلیلم نمیشه که از واقعیت فرار کنن!!! من شش ساله ام اس دارم اما برای 30 سال آیندم برنامه دارم و هیچ وقت نا امید نمیشم.
قبول کنیم که وضعیت ایران برای افرادی که مشکل حرکتی دارن اسفباره!! من چیزهایی رو توی جایی که الان زندگی می کنم می بینم و امکاناتی فراهم می کنن برای معلولان که آدم لذت می بره از اینهمه حمایت.
چرا به جای غرغر کردن و فرار از واقعیت ها به فکر دوستامون نباشیم! چرا فشار نیاریم که شرایط خوبی براشون فراهم بشه.چرا باید کسانی که مشکلی پیدا کردن از خودمون ندونیم و سعی کنیم ازشون فاصله بگیریم؟؟؟
یک لحظه خودتون رو جای سوسن بذارین و فکر کنین که باید چه کاری انجام می دادین؟؟؟ آیا کسی که مشکلی پیدا کرد باید محو بشه؟ باید بایکوت بشه؟ نباید حرفاشو بزنه؟ مشکلاتشو بگه؟ حق نداره بره پارک بره سینما بره تفریح؟حق نداره سوار اتوبوس بشه؟
سوسن عزیز! می فهمم و درک می کنم که فکر کردن به حرفای یه عده دردش از مشکلات جسمی بیشتره! اما اینو بدون که خدا بهت یه فرصت بی نظیر داده! یه همراهی که واقعا همراهه و ستونیه که می تونی بهش تکیه کنی و بلند شی و می دونم روزی می رسه که این اتفاق می افته. دلم برای تو و امیر خیلی تنگ شده و دلم می خواد یه بار دیگه فرصت بشه بتونم از نزدیک ببینمتون.