2011/08/01, 10:00 PM
1- شرايط ايده ال محيط كار براي يك بيمار ام اسي چيست؟؟ آيا مي توان براي همه بيماران يك شرايط را به عنوان شرايط ايده ال تعريف كرد و يا اينكه هر كسي با توجه به شناختي كه از خود دارد شرايط ايده الش را انتخاب مي كند؟
شرایط ایده‌ال که وجود نداره! هر جایی یک مزیت‌ها و یک سری معایب داره حکماً. باید دید کدامشان می‌چربند.
اول و مهم اینه که بدون استرس باشه. وضعیتِ خاص بیمار از طرف همکاران و مسئول درک شده باشد [که خیلی به ندرت پیش می‌آید از بس که ما انسان‌های خودخواهی هستیم!]
و شاید اینکه سرویس ایاب و ذهاب بده! [ نه مث بیمارستان ما که وقتی سرویس خواستم گفت به خاطر یک نفر که نمی شه مسیر سرویس را عوض کرد!] و اگر نداشت حق ایاب و ذهاب بده!
بیمه داشته باشه، تا بعدها بتواند از مزایای از کار افتادگی یا بیکاری آن استفاده کند.
2- آيا سازمان هاي بيمه اي و وزارت كار حمايت هاي لازم را از يك بيمار ام اسي در محيط كار انجام مي دهند؟؟؟ اصولا چه شناختي از اين حمايت ها دارين و يا از نظر شما حمايت مطلوب چگونه بايد باشد؟؟
تا جایی که من می‌دونم نه! خود من وقتی مرخصی استعلاجی لازم می‌شدم بیچاره می‌شدم از بس باید می‌رفتم تا فلان دکتر معتمد تأیید کنه من یه چیزیم هست! اونم با چه نازی!
3- در محيط كار آيا كارفرما بايستي از بيماري شما اطلاع داشته باشد؟؟
من جای خصوصی کار نکردم نظری نمی‌تونم بدم!
در سازمان های دولتی بله! باید بدانند!
4- براي برخي از بيماراني كه به دليل مشكلات جسمي قادر به كار در بيرون از منزل نيستند چه راهكارهايي براي اشتغالزايي به ذهنتان مي رسد؟؟ به طور مثال آيا تشكيل تعاوني هاي خاص بيماران با هدف اشتغالزايي خاص مبتلايان به ام اس مي تواند مفيد باشد و اگر مفيد است آيا بايد منتظر تاسيس آن توسط مقامات مسئول بود يا خود بيماران بايد اقدام به تشكيل آن كنند؟
هیچ امکانی وجود ندارد مگر اینکه این موضع «دورکاری» جدی پیگیری شود لااقل این حسن را برای بیماران ام.اسی دارد که در منزل کار کنند و لزومی به رفتن جایی نداشته باشند.
تعاونی ایده‌ی خوبی است. حتی ایجاد یک بازارچه‌ی خیریه دائمی برای ارائه کارهای بچه‌هایی که هنری دارند و البته تبلیغات خوب هم می‌تواند کارساز باشد.
همین دیگه
شرایط ایده‌ال که وجود نداره! هر جایی یک مزیت‌ها و یک سری معایب داره حکماً. باید دید کدامشان می‌چربند.
اول و مهم اینه که بدون استرس باشه. وضعیتِ خاص بیمار از طرف همکاران و مسئول درک شده باشد [که خیلی به ندرت پیش می‌آید از بس که ما انسان‌های خودخواهی هستیم!]
و شاید اینکه سرویس ایاب و ذهاب بده! [ نه مث بیمارستان ما که وقتی سرویس خواستم گفت به خاطر یک نفر که نمی شه مسیر سرویس را عوض کرد!] و اگر نداشت حق ایاب و ذهاب بده!
بیمه داشته باشه، تا بعدها بتواند از مزایای از کار افتادگی یا بیکاری آن استفاده کند.
2- آيا سازمان هاي بيمه اي و وزارت كار حمايت هاي لازم را از يك بيمار ام اسي در محيط كار انجام مي دهند؟؟؟ اصولا چه شناختي از اين حمايت ها دارين و يا از نظر شما حمايت مطلوب چگونه بايد باشد؟؟
تا جایی که من می‌دونم نه! خود من وقتی مرخصی استعلاجی لازم می‌شدم بیچاره می‌شدم از بس باید می‌رفتم تا فلان دکتر معتمد تأیید کنه من یه چیزیم هست! اونم با چه نازی!
3- در محيط كار آيا كارفرما بايستي از بيماري شما اطلاع داشته باشد؟؟
من جای خصوصی کار نکردم نظری نمی‌تونم بدم!
در سازمان های دولتی بله! باید بدانند!
4- براي برخي از بيماراني كه به دليل مشكلات جسمي قادر به كار در بيرون از منزل نيستند چه راهكارهايي براي اشتغالزايي به ذهنتان مي رسد؟؟ به طور مثال آيا تشكيل تعاوني هاي خاص بيماران با هدف اشتغالزايي خاص مبتلايان به ام اس مي تواند مفيد باشد و اگر مفيد است آيا بايد منتظر تاسيس آن توسط مقامات مسئول بود يا خود بيماران بايد اقدام به تشكيل آن كنند؟
هیچ امکانی وجود ندارد مگر اینکه این موضع «دورکاری» جدی پیگیری شود لااقل این حسن را برای بیماران ام.اسی دارد که در منزل کار کنند و لزومی به رفتن جایی نداشته باشند.
تعاونی ایده‌ی خوبی است. حتی ایجاد یک بازارچه‌ی خیریه دائمی برای ارائه کارهای بچه‌هایی که هنری دارند و البته تبلیغات خوب هم می‌تواند کارساز باشد.
همین دیگه
مرا آفرید، آنکه دوستم داشت.
