ماش ؛ دانه ای فراموش شده
ماش یکی از حبوبات بسیار مفید و غنی است. با این که زادگاه اولیه ی آن
ایران است ولی روز به روز کمتر استفاده می شود و در حال فراموش شدن
است. شاید اگر از خواص فراوان آن مطلع شوید، به مصرف بیشتر آن راغب
شوید.
ایرانیان قدیم ماش را « مِچ » می گفتند و زمانی که به زبان عربی وارد شد
ماش نام گرفت. یکی از اصیل ترین غذاهای ایرانی آش ماش است که در
این دانه خاص ایران و خاور میانه است و مصرف آن در دیگر مناطق دنیا رواج
زیادی ندارد.
این دانه غنی ، حاوی بسیاری از مواد مورد نیاز بدن است و در عین حال
کالری کمی دارد ؛ یعنی پرخاصیت و غیر چاق کننده است. از این رو بهتر
است در دوران رژیم لاغری حداقل هفته ای یک بار از ماش استفاده شود
چون بسیار زود هضم و غیر نفاخ است و به علت دارا بودن ویتامین A و D
نیازهای بدن ما را تأمین می کند و برای تقویت اعصاب و بینایی مفید است.
خواص درمانی ماش
اگر ماش را با پوست بپزید و بخورید، برای درمان اسهال مفید است ، ولی
برای لینت مزاج دانه های پوست کنده ی آن را مصرف کنید.
مصرف آش ماش سردردهای شدید و آبریزش بینی ناشی از سرماخوردگی
را درمان می کند و سرفه و تب را تسکین می بخشد.
ضماد ماش پخته با سرکه برای درمان اگزما و امراض جلدی مفید است.
ماش برای افرادی که دچار ضعف و ناتوانی هستند بسیار مفید است.
www.mihansalamt.com
7965c776ee6bd931c8012a88d050e334.jpg (اندازه: 27.82 KB / تعداد دفعات دریافت: 0)
Vicia_sativa_plant.jpg (اندازه: 63.51 KB / تعداد دفعات دریافت: 0)
اے دنیا کے مسافر منزل تیری قبرھیں اے کر رھا ھیں جو تو دو دن کا یہ سفرھیں موت ھیں تیرا ان دیکھا ساتھی آچانگ تجھے نگل لے گا:ای مسافر دنیا خونه ی توقبر است ای که هرکاری میکنی سفر دو روزه هست مرگ رفیق ندیده ی تو است یکهو نفست رو می گیره
