2011/08/01, 09:55 AM
هزینه های بالای داروهای بیماری ام اس در مقابل اثربخشی انها
اندرو پولاک
بر اساس یک مطالعه جدید. داروهای زیست فناوری مورد استفاده در درمان مولتیپل اسکلروزیس در برابر قیمت انها بسیار گزاف براورد شده است ، این داروها در رده داروهای نوترکیب تلقی شده و از سوی سازندگان انها ادعا شده که برای پیشگیری و یا حتی درمان بیماری ام اس موثر هستند در حالیکه بهای انها ده برابر سرشکن تر از قیمت داروهای پر هزینه هستند.این مطالعه آنلاین در مجله نورولوژی منتشرشده است..
کاتیا نویس رئیس بخش پیگیری و روشهای بهداشتی و پژوهشی دانشکده پزشکی دانشگاه روچستر نیویورمی گوید:این داروها گران و کم اثر هستند.
در یک گزارش منتشر شده از سوی مجله ، کاتلین .آ.اسمیت از دانشگاه کیس وسترن رزرو گفت : هزینه هادرمقابل مزایای استفاده از داروهای ام.اس به مراتب بالاتر از داروهای درمانی بیماری های مزمن دیگر بود.
مطالعه به اندازه گیری اثربخشی چهار داروی مورد استفاده در درمان مولتیپل اسکلروزیس: آونکس-بتاسرون-ربیف و کوپاکسون پرداخت که سه تای اول بتا اینترفرون هستند. تبلیغات شرکت های سازنده در این مطالعه از نظر دسترسی و قیمت گذاری لحاظ نگردیده است.
قیمت آونکس که توسط شرکت بیوژن آیدک تولید و عرضه می شود نسبت به سال 2007 دوبرابر شده است و قیمت کوپاکسون که توسط شرکت تی وا تولید وعرضه می شود حتی بیشتر از ان افزایش یافته است.
محققان در یک مطالعه جداگانه که هزینه آن توسط انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس پرداخت شده بود، داده ها را بر روی 844 فردمبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به مدت چهار سال مطالعه کردند.
سپس محققان با استفاده از یک مدل کامپیوتری هزینه های درمان بیماری را دریک پروژه 10 ساله ، شامل هزینه های دارو ، پرستار ، بستری شدن در بیمارستان و عوامل دیگررادر مقایسه با همین هزینه ها بدون دارو سنجیدند.
.داروها در عین انکه قیمت را افزایش می دادند ولی تصور می شد هزینه های دیگر مانند تکرار حملات و یا پیشرفت بیماری را کاهش دهد و با معیارهای خاصی این برآورد سلامتی کامل را در مقایسه با سلامتی نسبی مقایسه میکردند
مولتیپل اسکلروزیس ، حدود 400.000 آمریکایی راتحت تاثیر دارد وباعث مشکلاتی از قبیل اختلال در راه رفتن ، تاری دید و اختلال درتکلم آنها گردیده است.
سالانه نزدیک یک میلیون دلار برای داروهای M.S هر بیمار هزینه می شود و این رقم برای کوپاکسون دو میلیون دلار است درحالیکه این رقم بایستی در حدود 100 هزار دلار باشد، هر چند استاندارد معینی برای این تخمین وجود ندارد.
هزینه این داروها علاوه برخود بیماری به تنهایی کل هزینه درمان بیماری را بدون در نظر گرفتن بیکار شدن و سایر دستمزدها به خود اختصاص.می داد و این به معنای گران بودن بیش از حد این داروها می باشد و نکته مهم این است که دستاورد این هزینه های بالا چندان چشمگیر نیست .بیمارانی که به مدت 10سال آونکس گرفتند تنها 2ماه و کسانی که کوپاکسون می گرفتند تنها یکماه در رده سلامتی کامل قرار می گرفتند و انهایی که بتاسرون می گرفتند 6سال در کل بدون حمله بودند و این رقم در انهایی که هیچ دارویی نمی گرفتند 5سال بود و این یعنی حاشیه امنی خیلی ضعیف در برابر پرداخت هزینه ای انچنان بالا.....
بزرگترین نقطه ضعف این مطالعه به گفته منتقدین در نظر نگرفتن زمان فعال بودن و سرپا بودن با دارو و تاخیر در وابسته شدن به صندلی چرخدار در مقایسه با هزینه آن است.البته پاسخ انها در دوره کوتاه 4ساله مطالعه داده می شود ودر یک مطالعه طولانی تر شاید نتایج بدتر باشد و در عین حال هزینه داروهای جدیدتری مانند تیزابری شرکت بیوژن آیدک و گلینیا شرکت نوارتیس احتمالا افاقه کمتری دارند و تازه یک مشکل دیگر ،دسترسی به دارو است .
شرکت بیوژن آیدک در باره تاثیر داروی آونکس در این مطالعه، اظهار داشت زمان کافی برای تجزیه و تحلیل مطالعه را نداشته است اما در بیانیه ای گفت قیمت دارو در مقابل خدماتی که به بیماران ارائه می شود مناسب است.شرکت تی وا عرضه کننده کوپاکسون ادعا کرد قیمت دارو رقابتی بوده و اثار مثبت داروی آنها بعد از 10 سال پیدا می شود!
موسسه ملی بهداشت امریکا-دانشگاه روچستر و انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس آمریکا در این تحقیق نقش داشته و هزینه های برخی دیگر از بررسی ها توسط شرکت های داروتامین شده است برای مثال دکتر نویزبرای تامین مالی تحقیق از شرکت بیوژن آیدک ،عرضه کننده آمپول اونکس دریافت کرده است.
تمامی حقوق این خبر متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار خبر بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد
ترجمه از: همدم
http://hamdam2002.tk/
منبع
http://healthcareroundup.com/2011/07/stu...-patients/
اندرو پولاک
بر اساس یک مطالعه جدید. داروهای زیست فناوری مورد استفاده در درمان مولتیپل اسکلروزیس در برابر قیمت انها بسیار گزاف براورد شده است ، این داروها در رده داروهای نوترکیب تلقی شده و از سوی سازندگان انها ادعا شده که برای پیشگیری و یا حتی درمان بیماری ام اس موثر هستند در حالیکه بهای انها ده برابر سرشکن تر از قیمت داروهای پر هزینه هستند.این مطالعه آنلاین در مجله نورولوژی منتشرشده است..
کاتیا نویس رئیس بخش پیگیری و روشهای بهداشتی و پژوهشی دانشکده پزشکی دانشگاه روچستر نیویورمی گوید:این داروها گران و کم اثر هستند.
در یک گزارش منتشر شده از سوی مجله ، کاتلین .آ.اسمیت از دانشگاه کیس وسترن رزرو گفت : هزینه هادرمقابل مزایای استفاده از داروهای ام.اس به مراتب بالاتر از داروهای درمانی بیماری های مزمن دیگر بود.
مطالعه به اندازه گیری اثربخشی چهار داروی مورد استفاده در درمان مولتیپل اسکلروزیس: آونکس-بتاسرون-ربیف و کوپاکسون پرداخت که سه تای اول بتا اینترفرون هستند. تبلیغات شرکت های سازنده در این مطالعه از نظر دسترسی و قیمت گذاری لحاظ نگردیده است.
قیمت آونکس که توسط شرکت بیوژن آیدک تولید و عرضه می شود نسبت به سال 2007 دوبرابر شده است و قیمت کوپاکسون که توسط شرکت تی وا تولید وعرضه می شود حتی بیشتر از ان افزایش یافته است.
محققان در یک مطالعه جداگانه که هزینه آن توسط انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس پرداخت شده بود، داده ها را بر روی 844 فردمبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به مدت چهار سال مطالعه کردند.
سپس محققان با استفاده از یک مدل کامپیوتری هزینه های درمان بیماری را دریک پروژه 10 ساله ، شامل هزینه های دارو ، پرستار ، بستری شدن در بیمارستان و عوامل دیگررادر مقایسه با همین هزینه ها بدون دارو سنجیدند.
.داروها در عین انکه قیمت را افزایش می دادند ولی تصور می شد هزینه های دیگر مانند تکرار حملات و یا پیشرفت بیماری را کاهش دهد و با معیارهای خاصی این برآورد سلامتی کامل را در مقایسه با سلامتی نسبی مقایسه میکردند
مولتیپل اسکلروزیس ، حدود 400.000 آمریکایی راتحت تاثیر دارد وباعث مشکلاتی از قبیل اختلال در راه رفتن ، تاری دید و اختلال درتکلم آنها گردیده است.
سالانه نزدیک یک میلیون دلار برای داروهای M.S هر بیمار هزینه می شود و این رقم برای کوپاکسون دو میلیون دلار است درحالیکه این رقم بایستی در حدود 100 هزار دلار باشد، هر چند استاندارد معینی برای این تخمین وجود ندارد.
هزینه این داروها علاوه برخود بیماری به تنهایی کل هزینه درمان بیماری را بدون در نظر گرفتن بیکار شدن و سایر دستمزدها به خود اختصاص.می داد و این به معنای گران بودن بیش از حد این داروها می باشد و نکته مهم این است که دستاورد این هزینه های بالا چندان چشمگیر نیست .بیمارانی که به مدت 10سال آونکس گرفتند تنها 2ماه و کسانی که کوپاکسون می گرفتند تنها یکماه در رده سلامتی کامل قرار می گرفتند و انهایی که بتاسرون می گرفتند 6سال در کل بدون حمله بودند و این رقم در انهایی که هیچ دارویی نمی گرفتند 5سال بود و این یعنی حاشیه امنی خیلی ضعیف در برابر پرداخت هزینه ای انچنان بالا.....
بزرگترین نقطه ضعف این مطالعه به گفته منتقدین در نظر نگرفتن زمان فعال بودن و سرپا بودن با دارو و تاخیر در وابسته شدن به صندلی چرخدار در مقایسه با هزینه آن است.البته پاسخ انها در دوره کوتاه 4ساله مطالعه داده می شود ودر یک مطالعه طولانی تر شاید نتایج بدتر باشد و در عین حال هزینه داروهای جدیدتری مانند تیزابری شرکت بیوژن آیدک و گلینیا شرکت نوارتیس احتمالا افاقه کمتری دارند و تازه یک مشکل دیگر ،دسترسی به دارو است .
شرکت بیوژن آیدک در باره تاثیر داروی آونکس در این مطالعه، اظهار داشت زمان کافی برای تجزیه و تحلیل مطالعه را نداشته است اما در بیانیه ای گفت قیمت دارو در مقابل خدماتی که به بیماران ارائه می شود مناسب است.شرکت تی وا عرضه کننده کوپاکسون ادعا کرد قیمت دارو رقابتی بوده و اثار مثبت داروی آنها بعد از 10 سال پیدا می شود!
موسسه ملی بهداشت امریکا-دانشگاه روچستر و انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس آمریکا در این تحقیق نقش داشته و هزینه های برخی دیگر از بررسی ها توسط شرکت های داروتامین شده است برای مثال دکتر نویزبرای تامین مالی تحقیق از شرکت بیوژن آیدک ،عرضه کننده آمپول اونکس دریافت کرده است.
تمامی حقوق این خبر متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار خبر بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد
ترجمه از: همدم
http://hamdam2002.tk/
منبع
http://healthcareroundup.com/2011/07/stu...-patients/
باور نکن تنهایی ات را تا یک دل و یک درد داریم
